MAHKEMESİ :ASLİYE HUKUK MAHKEMESİ
DAVA TÜRÜ : ELATMANIN ÖNLENMESİ

Taraflar arasında görülen el atmanın önlenmesi davası sonunda, yerel mahkemece davanın, kabulüne ilişkin olarak verilen karar davacı ve davalı tarafından yasal süre içerisinde temyiz edilmiş olmakla dosya incelendi, Tetkik Hakimi ..."ın raporu okundu, açıklamaları dinlendi, gereği görüşülüp düşünüldü;

-KARAR-

Dava, çaplı taşınmaza el atmanın önlenmesi isteğine ilişkindir.
Davacı, paydaşı olduğu 1131 parsel sayılı taşınmazına, komşu parsel maliki davalı ..."ın haklı ve geçerli bir nedene dayanmaksızın bir kısmına kümes ve köpek barınağı yapmak suretiyle el attığını, haksız el atma nedeniyle taşınmazın yola çıkan kısmını da kullanamadığını ileri sürerek davalının el atmasının önlenmesini istemiştir.
Davalı, haksız el atıldığı iddia edilen alanın kendisine ait olduğunu, kendisi tarafından herhangi bir haksız el atmanın olmadığını, davacı ile aralarındaki mülkiyet uyuşmazlığının uzun zamandır devam ettiğini, daha önce Kaymakamlık tarafından davacı aleyhine müdahalenin men"i kararı verildiğini bildirip davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece, iddianın ispat edildiği gerekçesiyle davanın kabulü ile davalının çekişmeli taşınmaza el atmasının önlenmesine ve taşınmazdaki köpek barınağı ile kümesin yıkılmasına karar verilmiştir.
Dosya içeriğinden ve toplanan delillerden; davacı ..."in çekişmeli 1131 sayılı parselin ¼ oranında kayden paydaşı olduğu, davalının ise çekişmeli taşınmaza komşu 1130 sayılı parselin maliki olduğu, davalının da kabulünde olduğu üzere çekişmeli 1131parsel sayılı taşınmazın yol cephesine davalı tarafından kümes ve köpek barınağı yapıldığı, davalının çekişmeli taşınmazda kayıttan ve mülkiyetten kaynaklanan bir hakkının bulunmadığı anlaşılmakla, Mahkemece mevcut ve geçerli çap kaydına dayanılarak 04/03/2014 tarihli fen bilirkişi raporuna ekli krokide gösterilen tavuk kümesi ve köpek barınağı yönünden el atmanın önlenmesine karar verilmesinde bir isabetsizlik yoktur. Davalının bu yöne değinen temyiz itirazları yerinde değildir, Reddine.
Davacının ve davalının diğer temyiz itirazlarına gelince,
Bilindiği üzere; 6100 sayılı HMK"nun 26. maddesi ( 1086 sayılı HUMK"nun 74. maddesi ) uyarınca hakim tarafların talepleri ile bağlı olup, mahkeme tarafların talep etmediği, nitelendirip açıkça belirlemediği isteklerini, yasanın düzenlediği ayrık haller dışında kendiliğinden tespit edip hüküm altına almasına yasal olanak yoktur, öz itibariyle istekten fazlaya karar verilemez.
Somut olayda; davacı, davalının tavuk kümesi ve köpek barınağı yapmak suretiyle çekişmeli taşınmaza yaptığı müdahalenin önlenmesini istediği, ancak taşınmaz üzerindeki tecavüzlü yapıların yıkımı konusunda herhangi bir talepte bulunmadığı gözetilmeksizin HMK"nun 26. maddesine aykırı olarak yıkıma da karar verilmesi isabetsizdir.
Öte yandan, açılan el atmanın önlenmesi davası hakkında Mahkemece kabul kararı verilmiştir.
O hâlde, kendisini vekille temsil ettiren davacı yararına vekalet ücretine hükmedilmesi gerekirken, vekâlet ücreti bakımından olumlu ya da olumsuz bir hüküm kurulmamış olması da doğru değildir.
Hâl böyle olunca; davacının temyiz dilekçesi ve kazanılmış hak kuralları gözetilerek, dava konusu yapılan tavuk kümesi ve köpek barınağı yönünden sadece el atmanın önlenmesi kararı verilmesi ve Avukatlık Asgari Ücret Tarifesi gözetilerek davada kendisini vekille temsil ettiren davacı yararına vekâlet ücretine hükmedilmesi gerekirken yanılgılı değerlendirme ile yazılı şekilde karar verilmesi doğru değildir.
Davacı ile davalının diğer temyiz itirazı açıklanan nedenden ötürü yerindedir. Kabulü ile, hükmün (6100 sayılı Yasanın geçici 3.maddesi yollaması ile) 1086 sayılı HUMK"un 428.maddesi gereğince BOZULMASINA, alınan peşin harcın temyiz edene geri verilmesine, 07.03.2016 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.