Davacı, davalı işveren nezdinde 8.3.1999-15.2.2006 tarihleri arasında çalıştığının tespitne karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme ilamında belirtildiği şekilde, isteğin kabulüne karar vermiştir.
Hükmün davalılardan Kurum vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan ve Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tesbit edildi
Dava nitelikçe davacının davalı işyerinde 8.3.1999-15.2.2006 tarihleri arasında geçen davalı Kuruma bildirilmeyen hizmetlerinin tesbiti istemine ilişkindir.
Mahkemece davanın kabulü ile davacının 8.3.1999-15.2.2006 tarihleri arasında davalı işyerinde çalıştığının tesbitine karar verilmiştir.
Davanın yasal dayanağını oluşturan 506 sayılı yasanın 79. maddesi bu tip hizmet tesbiti davaları için özel bir ispat yöntemi öngörmemiş ise de davanın niteliği kamu düzenini ilgilendirdiği ve bu nedenle özel bir duyarlılık ve özenle yürütülmesi gerektiği Yargıtay"ın ve giderek Dairemizin yerleşmiş içtihadı gereğidir. Bu tür davalarda öncelikle davacının çalışmasına ilişkin belgelerin işveren tarafından verilip verilmediği yöntemince araştırılmalıdır. Bu koşul oluşmuşsa işyerinin gerçekten var olup olmadığı kanun kapsamında veya kapsama alınacak nitelikte bulunup bulunmadığı eksiksiz bir şekilde belirlenmeli daha sonra çalışma olgusunun varlığı özel bir duyarlılıkla araştırılmalıdır. Çalışma olusu her türlü delille ispat kazanabilirse de çalışmanın konusu niteliği başlangıç ve bitiş tarihleri hususlarında tanık sözleri değerlendirilmeli, dinlenen tanıkların davacı ile aynı dönemlerde işyerinde çalışmış ve işverenin resmi kayıtlara geçmiş bordro tanıkları yada komşu işverenlerin aynı nitelikte işi yapan ve bordrolarına resmi kayıtlarına geçmiş çalışanlardan seçilmesine özen gösterilmelidir. Bu tanıkların ifadeleri ile çalışma olgusu hiçbir kuşku ve duraksamaya yer vermeyecek şekilde belirlenmelidir. Yargıtay Hukuk Genel Kurulunun 16.9.1999 gün 1999/21-510-527, 30.6.1999 gün 1999/21-549-555- 3.11.2004 gün 2004/21- 480-579 sayılı kararları da bu doğrultudadır.
Dosyadaki kayıt belgelerden, davalı işveren ile davacı arasında yapılan sözleşmede tarih ve işveren imzasının bulunmadığı, sözleşmenin konusunun parkomatlarda kullanılacak jetonların geçici olarak davacı tarafından satılmasına ilişkin olduğu, davacı adına düzenlenen Eminönü Belediyesi ve davalı şirketin adının yazılı olduğu ve kimlik kartlarının arkasında bu kart sahibinin otopark görevlisi olmadığı, belgenin Parkomat Jetonu Gezici Bayii Satış Belgesi ibaresinin yazılı olduğu ve otopark hizmet bedeli adı atlında davacıya 2005 ve 2006 yılında yapılan bir kısım ödemelere ait gider pusulalarının bulunduğu anlaşılmaktadır
Somut olayda mahkemece dinlenen tanıkların yukarıda belirlenmiş olduğu şekilde komşu işyerlerinin resmi kayıtlarına geçmiş ve davacı ile aynı dönem çalışmış kişilerden olup olmadıklarının araştırılmadığı, beyanlarına değer verilerek sonuca gidildiği görülmektedir.
Yapılacak iş; davalı işyerinden Kuruma verilen uyuşmazlık dönemlerine ait dönem bordroları getirtilerek bordrolarda davacı ile aynı dönemde çalışması bulunan bordro tanıklarını dinlemek, dinlenen tanıkların bu kapsamda davalı işyerinde çalışması bulunan bordro tanıklar olup olmadığını denetlemek, bordro tanıkları beyanlarının yeterli olmadığı durumda, davanın nitelikçe kamu düzenini ilgilendirdiği nazara alınıp araştırma genişletilerek zabıtaca komşu işyerlerinde benzer işi yapan işlerle uğraşan işverenler veya bu işverenlerin resmi kayıtlarına geçmiş çalışanlar tesbit edilip beyanlarına başvurmak ve sonucuna göre karar vermekten ibarettir.
Mahkemece bu maddi ve hukuki olgular nazara alınmaksızın eksik inceleme ve araştırma ile yazılı şekilde karar verilmesi usul ve yasaya aykırı olup bozma nedenidir.
O halde davalı kurumun bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli ve hüküm bozulmalıdır.
SONUÇ: Hükmün yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, 29.1.2009 gününde oybirliğiyle karar verildi.
