MAHKEMESİ :Çanakkale Aile Mahkemesi
TARİHİ :17.04.2013
NUMARASI :Esas no:2012/636 Karar no:2013/275

Taraflar arasındaki davanın yapılan muhakemesi sonunda mahalli mahkemece verilen, yukarıda tarihi ve numarası gösterilen hüküm, merkezi makam adına o yer Cumhuriyet Savcılığı ve davalı anne tarafından temyiz edilmekle, evrak okunup gereği görüşülüp düşünüldü:
1-Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuna uygun sebeplere ve özellikle delillerin takdirinde bir yanlışlık görülmemesine göre, davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yersizdir.
2-Mahkemece, 1980 tarihli Lahey Sözleşmesi hükümlerine göre, çocukla Avustralya"da bulunan baba arasında tesis edilen kişisel ilişkinin kapsamına, davalı annenin "her hafta sonu Pazar günü saat 16.00 ile 20.00 arasında çocuğu telefonla babasıyla görüştürmesi ve ayrıca mektup ve hediye değişimi yapması da" dahil edilmiştir. Kendisine kişisel ilişki hakkı tanınan babanın, çocuğu ile telefonla iletişim kurmak istediği halde, annenin, bu yolla görüşmesine ve iletişimine engel çıkardığına ilişkin bir iddiası bulunmadığına göre, böyle bir düzenlemeye ihtiyaç yoktur. Öte yandan kendisine kişisel ilişki hakkı tanınan babadır. Anne, doğrudan kişisel ilişki günlerinde çocuğu bu ilişkiyi sağlamak üzere hazır etmesi dışında başka bir yükümlülük altına sokulamaz. Kendisine kişisel ilişki hakkı tanınan baba, telefonla veya benzer vasıta ve yolla çocuğu ile iletişim kurmak istiyorsa, bunu yapma imkanına sahiptir. Annenin böyle bir yükümlülük altına sokulması doğru olmadığı gibi, bu yöndeki düzenlemeye uyulup uyulmadığının takip ve infazı da mümkün görünmemektedir. Bu husus nazara alınmadan telefonla görüşmenin kişisel ilişkinin kapsamına dahil edilmesi doğru bulunmamıştır.
3-Cumhuriyet Savcısının temyiz itirazlarına gelince;
Uluslararası Çocuk Kaçırmanın Hukuki Veçhelerine Dair 1980 tarihli Lahey Sözleşmesine göre " ziyaret hakkı" çocuğun sınırlı bir süre için, mutad ikametgahından başka bir yere götürülmesi hakkını da ihtiva eder (Söz. md. 5/b). Buna göre, kendisine "1-30 Temmuz tarihleri arasında" kişisel ilişki hakkı tanınan babanın bu süre sınırları içinde çocuğunu bulunduğu ülkeye götürme hakkı vardır. Bu husus dikkate alınmadan sözü edilen sürelerdeki kişisel ilişkinin "Türkiye sınırları içinde" tesisinin öngörülmesi sözleşme hükümlerine aykırı olup, bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Temyiz edilen hükmün yukarıda 2. ve 3. bentlerde göterilen sebeplerle BOZULMASINA, bozma kapsamı dışında kalan bölümlerinin ise yukarıda l. bentte gösterilen sebeple ONANMASINA, temyiz peşin harcını yatıran davalıya geri verilmesine, işbu kararın tebliğinden itibaren 15 gün içinde karar düzeltme yolu açık olmak üzere oybirliğiyle karar verildi. 12.02.2014 (Çar.)