Davacı,  murisinin iş kazası sonucu ölümünden davacı R.A."ın ise iş kazası sonucu maluliyetinden doğan  maddi ve manevi tazminatın ödetilmesine   karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme ilamında belirtildiği şekilde, isteğin  kabulüne karar vermiştir.
Hükmün davalılar vekilleri tarafından temyiz edilmesi üzerine temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan  ve Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tesbit edildi. 
1-Dosyadaki yazılara, toplanan delillere, hükmün dayandığı gerektirici sebeplere göre davalıların sair temyiz itirazlarının reddi gerekir.
Dava, davacıların murisi S.A.’ın geçirmiş olduğu iş kazası nedeniyle hayatını kaybetmesinden doğan maddi ve manevi tazminat istemi ile davacı R.A.’ın aynı iş kazasında yaralanması nedeniyle ayrıca manevi tazminat istemine  ilişkindir.
Mahkemece,  istemin kabulüne  karar verilmiş ise de davacı R. A.’ın geçirmiş  olduğu iş kazası ile ilgili kabul edilen manevi tazminat istemi yönünden bu sonuç eksik incelemeye dayalı olup usul ve yasaya aykırıdır.
Uyuşmazlık, somut olayda davacı R.A.’ın geçirmiş olduğu iş kazası ile ilgili manevi tazminat istemi ile ilgili mahkemece yapılan inceleme ve araştırmanın hükme yeterli bulunup bulunmadığı   noktasında toplanmaktadır.
Davanın yasal dayanağını oluşturan, Borçlar Kanununun 47. maddesinde; “Hakim, hususi halleri nazara alarak cismani zarara düçar olan kimseye yahut adam öldüğü takdirde ölünün ailesine manevi zarar namiyle adalete muvafık tazminat verilmesine karar verebilir.”hükmü düzenlenmiştir.
Sosyal Güvenlik Kurumu tarafından karşılanmayan zararın ödetilmesine ilişkin davalarda (tazminat davaları) öncelikle haksız zenginleşmeyi ve mükerrer ödemeyi önlemek için Kurum tarafından sigortalıya bağlanan gelirin peşin sermaye değerinin tazminattan düşülmesi gerektiği Yargıtay’ın oturmuş ve yerleşmiş görüşlerindendir. Diğer yandan, sigortalıya bağlanacak gelir ve hükmedilecek tazminatın miktarını doğrudan etkilemesi nedeniyle, işçide oluşan meslekte güç kayıp oranının hiçbir kuşku ve duraksamaya yer vermeksizin kesin olarak saptanması gerekir.
5510 sayılı Yasa’nın 13. maddesinde İş kazasının 4 ncü maddesinin birinci fıkrasının (a) bendi ile 5 nci madde kapsamında bulunan sigortalılar bakımından bunları çalıştıran işveren tarafından, o yer yetkili kolluk kuvvetlerine derhal ve Kuruma en geç kazadan sonraki üç işgünü içinde iş kazası  ve meslek hastalığı bildirgesi ile doğrudan ya da taahhütlü posta ile bildirilmesinin zorunlu olduğu, iş kazasının işverenin kontrolü dışındaki yerlerde meydana gelmesi halinde iş kazasının öğrenildiği tarihten başlayacağı, Kuruma bildirilen olayın iş kazası sayılıp sayılmayacağı hakkında bir karara varılabilmesi için gerektiğinde, Kurumun denetim ve kontrol ile yetkilendirilen memurları tarafından veya Bakanlık İş Müfettişleri vasıtasıyla soruşturma yapılabileceği bildirilmiştir.
Öte yandan, 5510 sayılı Yasa’nın 18 nci maddesinde Kurumca yetkilendirilen hekim veya sağlık kurullarından istirahat raporu alınmış olması şartıyla; iş kazası nedeniyle iş göremezliğe uğrayan sigortalıya her gün için geçici iş göremezlik ödeneği verileceği, 19 ncu maddesinde iş kazası sonucu oluşan hastalık ve özürler nedeniyle Kurumca yetkilendirilen sağlık hizmeti sunucularının sağlık Kurulları tarafından verilen raporlara istinaden Kurum Sağlık Kurulunca meslekte kazanma gücü en az %10 oranında azalmış bulunduğu tespit edilen sigortalıya sürekli iş göremezlik geliri bağlanacağı bildirilmiştir.
Somut olayda, davacı R.A. geçirmiş olduğu iş kazası nedeniyle 5.000 TL manevi tazminat istemiş ve mahkemece istenilen bu miktara hükmedilmiş ise de iş kazası ile ilgili belgelerin dosyada bulunmadığı,mahkemece bu konuda hiçbir kanıt toplanmadığı gibi davacının sürekli işgörmezliğe uğrayıp uğramadığı ve tedavi görüp görmediği anlaşılamamaktadır.
Yapılacak iş; davacı R.A.’ın geçirmiş olduğu iş kazası ile ilgili Kurumca yapılan tahkikata ilişkin belgeler ile rapor ve gördüğü tedavi ile ilgili belgeleri getirtmek, Borçlar Kanunun 47. maddesi de göz önüne alınarak karar vermek, eğer tahkikat yapılmamış ise davacıya, iş kazasını Sosyal Güvenlik Kurumuna ihbarda bulunması, olayın Kurumca iş kazası  olarak kabul edilmemesi halinde Sosyal Güvenlik Kurumuna ve hak alanını etkileyeceğinden işveren aleyhine “iş kazasının tespiti” davası açması için önel vermek, tespit davasını bu dava için bekletici sorun yaparak çıkacak sonuca göre, olayın Kurumca iş kazası olduğunun kabul edilmesi  halinde ise davacıya Kuruma müracaat ederek sürekli iş göremezlik oranının belirlenmesi giderek iş kazası  sigorta kolundan sürekli iş göremezlik geliri bağlanması için önel vermek  ve çıkacak sonuca göre bir karar vermekten ibarettir.
Mahkemece bu maddi ve hukuki olgular gözetilmeksizin yazılı şekilde hüküm kurulmuş olması usul ve yasaya aykırı olup bozma nedenidir.
O halde, davalıların  bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli ve hüküm bozulmalıdır.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın Davacı R.A.’ın geçirmiş olduğu iş kazası nedeniyle talep ettiği manevi tazminat talebi yönünden yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, temyiz harcının istek halinde davalılara iadesine, 09.02.2009 gününde oybirliğiyle karar verildi.