MAHKEMESİ : Bölge Adliye Mahkemesi 10. Hukuk Dairesi
MAHKEMESİ : İş Mahkemesi

Davacı, iş kazası sonucu maluliyetinden doğan maddi ve manevi tazminatın ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
İlk Derece Mahkemesince davanın kısmen kabulüne karar verilmesi üzerine davacı ve davalı vekillerince istinaf kanun yoluna başvurulmuştur.
Bölge Adliye Mahkemesince davacı ve davalı vekillerince istinaf başvurularının esastan reddine karar verilmiştir.
Bölge Adliye Mahkemesi kararının davacı ve davalı vekillerince temyiz edilmesi üzerine temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan sonra düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okundu, işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar verildi.
KARAR

Bölge Adliye Mahkemesince verilen kararlar için kesinlik sınırı, karar tarihi itibariyle 41.530,00T’dir.
Davacı vekili, 42.915,28TL maddi, 30.000,00TL manevi tazminatın davalıdan tahsilini talep etmiştir.
Mahkemece 42.915,28TL maddi, 3.000,00TL manevi tazminatın davalıdan tahsiline karar verildiği; Antalya Bölge Adliye Mahkemesi 10. Hukuk Dairesince verilen 08/12/2017 tarihli kararda 6100 sayılı HMK’nun 353/1-b-1. maddesi gereğince tarafların istinaf başvurularının esastan reddine hükmedildiği anlaşılmaktadır.
Bölge Adliye Mahkemesi kararını, taraf vekilleri temyize getirmiştir. Bu kapsamda;
1-Manevi tazminat miktarının, kabul ve reddedilen kısımlar yönüyle her iki taraf yönünden temyiz sınırının altında kaldığı açıktır.
O halde Bölge Adliye Mahkemesi kararının manevi tazminat yönünden temyiz kabiliyeti olmayıp, taraf vekillerine ait temyiz itirazlarının 6100 sayılı HMK."nın 362/1-a maddesi uyarınca KESİNLİKTEN REDDİNE karar verilmiştir.
2- Maddi tazminata yönelik temyiz itirazlarının incelenmesinde ise temyiz kapsamına ve nedenlerine, dosyadaki yazılara, hükmün Dairemizce de benimsenmiş bulunan yasal ve hukuksal gerekçelere ve maddi delillere göre davacı vekilinin tüm, davalı vekilinin sair temyiz itirazlarının reddine karar verilmiştir.
Hükmün 2 ve 3. bendinde, davalı Üniversite aleyhine yargılama harçlarına karar verilmiştir.
2547 sayılı Yasa’nın 56. maddesine göre harçtan muaf olmasına rağmen davalı Üniversitenin harca mahkûm edilmesi usule ve Yasa"ya aykırı olup bozma nedenidir.
Ne var ki bu yanlışlığın giderilmesi yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden hüküm bozulmamalı, HMK 370/2. maddesi uyarınca düzeltilerek onanmalıdır.
SONUÇ:Yukarıda açıklanan nedenlerle;
Hükümdeki 2. bendin tümüyle karardan çıkarılmasına,
Hükümdeki 3. bendin silinmesiyle yerine, “Davacı tarafından yapılan 529,41 TL peşin harç, 27,70TL başvurma harcı ve 716,00 TL ıslah harcının davacıya iadesine; 105,00 TL tebligat gideri, 64,25 TL müzekkere gideri, 1.375,00 TL bilirkişi ücreti, 40,00 TL tanıklık ücreti olmak üzere toplam 1.584,25TL yargılama giderinden kabul ve red oranına göre hesaplanan 997,64TL’nin davalıdan alınarak davacıya verilmesine, kalan kısmın davacı üzerinde bırakılmasına” rakam ve sözcüklerinin yazılmasına, hükmün düzeltilmiş bu şekli ile ONANMASINA, dosyanın İlk Derece Mahkemesi"ne, kararın bir örneğinin Bölge Adliye Mahkemesi"ne gönderilmesine, aşağıda yazılı temyiz harcının davacıya yükletilmesine, 04/03/2019 gününde oybirliğiyle karar verildi.