Davacı, iş kazası sonucu maluliyetinden doğan maddi ve manevi tazminatın ödetilmesine   karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme ilamında belirtildiği şekilde, isteğin kısmen kabulüne karar vermiştir.
Hükmün davacı ile davalılardan İ.Ç.  vekilleri tarafından temyiz edilmesi üzerine temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan  ve Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tesbit edildi.
1-Dosyadaki yazılara, toplanan delillere, hükmün dayandığı  kanuni gerektirici nedenlere göre davacı vekilinin tüm, davalı işveren İ.Ç. Vekilinin ise aşağıdaki bendin kapsamı dışındaki diğer temyiz itirazlarının reddine,
2-Dava, 23.8.2002 tarihinde meydana gelen iş kazası sonucu %13 oranında sürekli iş göremezliğe uğrayan sigortalının maddi ve manevi zararlarının  giderilmesi istemine ilişkindir.
Manevi tazminatın takdirinde isabetsizlik bulunmamaktadır. Ancak maddi tazminata ilişkin kurulan hüküm aşağıdaki gerekçelerle doğru görülmemiştir.
Davacının hesaplanan gerçek maddi zararından davanın niteliği gereği Sosyal Güvenlik Kurumunca bağlanan gelirin peşin sermaye değeri düşülerek karşılanmayan maddi  zararın belirlenmesi gerekir.
506 sayılı Yasa’nın 19. maddesinde (5510 sayılı Yasa 19. madde) iş kazası sonucu meslekte kazanma gücü en az %10 oranında azalmış olan sigortalılara sürekli iş göremezlik gelirinin  bağlanacağı, aynı Yasa’nın 73. maddesinde de (5510 sayılı Yasa 81. madde) tarifesine göre tespit edilecek iş kazaları sigorta priminin tamamının işverenler tarafından ödeneceği belirtilmiştir. Primin ödenmesinde  sigortalının  herhangi bir katkısı söz konusu değildir. Bu özelliği göz önünde tutulduğunda, iş kazası sigortasından  bağlanan gelirin maddi zararın sigorta primleri işverenden alınmak suretiyle Sosyal Güvenlik Kurumunca karşılanmak amacına yönelik bir ödeme niteliğinde olduğu sonucuna varılır. Bu nedenle söz konusu gelir,  işverenin genel hükümlere göre sorumlu olduğu tazminat kavramı içinde yer alır.  İş kazası sonucu oluşan zararın giderilmesi istemine ilişkin olarak açılan tazminat davaları nitelikçe sigorta tarafından karşılanmayan zararın giderilmesi istemini amaçlamaktadır. Bu durumda zarar hesabının Sosyal Güvenlik Kurumunca bağlanan gelirin hüküm tarihine en yakın tarihte belli olan artışlar nazara alınarak hesaplanan tüm peşin sermaye değeri düşülmek suretiyle yapılması gerektiği ortadadır.
Yapılacak iş; 4447 sayılı Yasa’nın 16. maddesi ile 506 sayılı Yasa’ya eklenen Ek 38. madde  gereğince hüküm tarihine en yakın tarihte belli olan artışlara göre hesaplanan tüm peşin sermaye değerini Kurumdan sormak ve bildirilen miktarı hüküm tarihine en yakın tarihte belli olan ücret artışları nazara alınarak hesaplanan tazminattan indirmek ve davacı vekilinin 17.11.2007 tarihli karara yönelik temyiz itirazlarının reddedildiği de gözetilmek suretiyle sonucu gitmekten ibarettir.       
Mahkemece  bu maddi ve hukuki olgulara aykırı  şekilde  kurulan hüküm  usul ve yasaya aykırı olup bozma nedenidir.
O halde, davalı İ.Ç. vekilinin  bu yönü amaçlayan  temyiz itirazları kabul edilmeli ve hüküm bozulmalıdır.
SONUÇ: Hükmün yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA,
temyiz harcının istek halinde davalıya iadesine,  aşağıda yazılı temyiz harcının temyiz edenlerden davacıya  yükletilmesine,  16.2.2009  gününde oybirliğiyle karar verildi.