Davacı, 18.12.1990 tarihinden itibaren 1479 sayılı Yasa"ya tabi Bağ-Kur sigortalısı olmadığının tespitiyle, bu döneme ait prim borçlarının iptaline  karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme ilamında belirtildiği şekilde, isteğin  kabulüne karar vermiştir.
Hükmün davalı  vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan  ve Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tesbit edildi.
Davacı 18.12.1990 tarihinden itibaren 1479 sayılı Yasa Bağ-Kur sigortalısı olmadığının  tespiti ile bu döneme ait prim borcunun iptalini istemiştir.
Mahkemece istemin kabulüne karar verilmiştir.
Davacının 5.2.1983 tarihinden itibaren 1479 sayılı Yasa"ya tabi   Bağ-Kur sigortalısı olarak tescilinin yapıldığı, vergi kaydının 5.2.1983-31.12.1984 tarihleri arasında, oda kaydının 8.6.1981-17.12.1990 tarihleri arasında  olduğu, sicil kaydının bulunmadığı, şoförler odası kaydının usulsüz olarak 17.12.1990 tarihinde sona erdirildiğine ilişkin teftiş raporu sonucunda davacı hakkında suç duyurusunda bulunduğu ancak davacı yönünden  takipsizlik karar verildiği, 1.1.1992-31.12.1996 tarihleri  arasında 2925 sayılı Yasa"ya tabi sigortalı olan davacının  1.1.1997-30.6.2000 tarihleri arasında da 506 sayılı Yasa isteğe bağlı sigortalı olduğu  ve 1.8.2000 tarihinden itibaren de 506 sayılı Yasa gereğince yaşlılık aylığına hak kazandığı görülmüştür.
22.8.2003 tarihli (1479) sigortalı bilgileri yazısında davacının 5.2.1983-31.12.1984, 22.3.1985-1.1.1992  ve 1.1.1997 tarihinden itibaren Kurumca Bağ-Kur sigortalısı olarak kabul edildiği, davacının 24.6.1988 tarihinde 60.000-TL ve sigortalılığın sona erdirilmesinin talep edildiği 1990 yılından sonra  2.12.1999 tarihinde  11.750.00-TL’lik prim  ödemelerinin bulunduğu anlaşılmaktadır. Mahkemece prim ödemelerinin  hangi süreye ilişkin olduğu Kurumdan sorularak  1990 yılından sonraki süreyi   karşılamıyor ise şimdiki gibi karar verilmesi, 1990 yılından sonraki süreyi de  geçecek şekilde ödeme yapılmış ise bu durumda 1479 sayılı Yasa’nın Ek 19. maddesi uyarınca uygulama yapılarak sonuca gidilmesi gerektiğinin düşünülmemesi  usul ve yasaya  aykırı olup bozma nedenidir.
O halde, davalının  bu yönü amaçlayan  temyiz itirazları kabul edilmeli ve hüküm bozulmalıdır.
SONUÇ: Hükmün yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, 2.3.2009  gününde oybirliğiyle karar verildi.