MAHKEMESİ : Gebze 4. Asliye Hukuk Mahkemesi
TARİHİ : 15/11/2013
NUMARASI : 2012/795-2013/957

Taraflar arasındaki munzam zarar, tazminat davasının yapılan yargılaması sonunda ilamda yazılı nedenlerden dolayı davanın reddine yönelik olarak verilen hükmün süresi içinde davacılar ve katılma yoluyla davalılar vekillerince temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü.
-K A R A R-
Davacılar vekili, davalılardan N.. Ç.. ile müvekkilleri arasında 31.05.1999 tarihinde arsa payı karşılığı inşaat sözleşmesi imzalandığını, ilgili sözleşme ve eki kroki gereğince, 6 no"lu dairenin her iki müvekkiline müştereken, bunun yanında müvekkili G.. S.."a 14 ve 15 no"lu dairelerin, R.. S.."a ise, 9 ve 11 no"lu dairelerin verilmesinin kararlaştırıldığını, müvekkillerine ait olan 6 no"lu bağımsız bölümün tapu kaydında 10 bağımsız bölüm numarası aldığını, anılan taşınmazın yüklenici tarafından kat mülkiyeti kurulması aşamasında davalılar Z.. Ö.., M..Ç.. ve S.. Ç.. adına paylı olarak tescil ettirildiğini, yüklenicinin inşaatı ortağı olan diğer davalılar ile birlikte yaptığını, davalı M.. Ç.. aynı zamanda yüklenicinin kardeşi olduğunu, bu nedenle tüm davalıların anılan taşınmazın müvekkillerine ait olduğunu bildiğini, davalıların vekaletnamedeki yetkileri kötüye kullanarak, müvekkillerine ait daireyi önce adlarına tescil ettirdiklerini, daha sonra da A.. B.. isimli kişiye sattıklarını, müvekkillerinin bu olay üzerine Gebze 2. Asliye Hukuk Mahkemesi"nde tapu iptali ve tescil, olmadığı takdirde fazlaya ilişkin hakları saklı kalmak üzere 60.000,00 TL"nin tahsili için dava açtığını, yapılan yargılama sonucunda davanın N.. Ç.. yönünden kabulüne, diğer davalılar yönünden reddine, 76.244,00 TL daire bedelinin N.. Ç.. tahsiline karar verildiğini, anılan kararın Yargıtay 15. Hukuk Dairesi"nce, hüküm altına alınan alacağın A.. B.. dışındaki tüm davalılardan müştereken ve müteselsilen tahsiline karar verilmesi gerektiği belirtilerek bozulduğunu, bozma sonrası yapılan yargılama sonunda 76.244,00 TL daire bedelinin 60.000,00 TL"sinin dava tarihinden, kalanının ıslah tarihinden itiraren yasal faizi ile davalılardan tahsiline karar verildiğini, kararın onanması üzerine ilamın takibe konulduğunu, müvekkillerinin faiziyle birlikte 17.01.2012 tarihinde toplam 128.483,00 TL tahsil ettiğini, müvekkillerinin bu para ile dava konusu dairenin bulunduğu mevkide aynı nitelikte bir daire almasının mümkün olmadığını, aynı nitelikte bir daire alınabilse dahi, yedi buçuk yıl sonra ödenen paranın müvekkillerinin tüm zararını karşılayacak nitelike bulunmadığını, davacılar tarafından anılan dairenin süresinde müvekkillerine teslim edilmesi durumunda müvekkillerinin bu daireyi kiraya vermek suretiyle toplam 40.000,00 TL kira geliri elde edebileceğini gibi, müvekkillerinin ellerine geçen parayı vadeli hesapta veya altın ya da döviz almak suretiyle değerlendirebileceğini, elde edilebilecek bu gelirlerden paranın icrada ödendiği tarihe kadar mahrum kalındığını, uzun süren yargılama sürecinde müvekkillerinin maddi ve manevi yönden zarara uğradığını, haksız müdahale sonucu yargı mücadelesi vermek zorunda kalındığını, bu süreçte müvekkillerinin manevi yönden de zarara uğradığını ileri sürerek, fazlaya ilişkin hakları saklı kalmak kaydıyla her bir davacı için ayrı ayrı 15.000,00 TL munzam zarar ile her bir davacı için ayrı ayrı 20.000,00 TL manevi tazminatın dava tarihinden itibaren işleyecek yasal faizi ile birlikte davalılardan müştereken ve müteselsilen tahsilini talep ve dava etmiştir.
Davalılar vekili, sözleşmenin davacılar ile davalı N..Ç.. arasında kurulduğunu, diğer davalılar yönünden davanın pasif husumet nedeniyle reddi gerektiğini, soyut iddialar ile munzam zarar talep edilemeyeceğini, somut olaya göre davacıların manevi zarara uğramalarının söz konusu olmadığını savunarak, davanın reddini istemiştir.
Mahkemece, iddia, savunma ve tüm dosya kapsamına göre; davacılarca 8 yıla varan yargılama süresince faizi aşan miktarda zarar gördükleri ileri sürülse de davacıların böyle bir zarar gördüğüne ilişkin dosyaya bilgi ve belge sunmadığı, dairenin zamanında teslim edilmiş olması olasılığında işlemiş faizden daha fazla kira geliri elde edebileceği veya dairenin satılıp parasıyla altına yatırım yapılması halinde daha fazla gelir elde edeceği olasılıklarının bir varsayım olup, olası kâr ve zarar hesabının temerrüt faizini aşan aşkın zararın kanıtı olamayacağı, davanın uzun sürmesinin davalının eylemleri dışında olup, aşkın zarar ve manevi tazminat koşullarının mevcut olmadığı gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiştir.
Kararı, davacılar vekili ile katılma yoluyla davalılar vekili temyiz etmiştir.
1-Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle gerektirici sebeplere, delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre, davacılar vekilinin temyiz itirazları yerinde görülmemiştir.
2-Davalılar vekilinin katılma yoluyla temyiz itirazlarına gelince;
Karar tarihinde yürürlükte bulunan Avukatlık Asgari Ücret Tarifesi"nin 10/3, 10/4 ve 12/1. madde hükümleri uyarınca mahkemece, maddi ve manevi tazminat istemleri yönünden davalılar lehine ayrı ayrı vekalet ücreti verilmesi, diğer anlatımla manevi tazminata yönelik olduğu anlaşılan 1.320,00 TL maktu vekalet ücretine hükmedilmesine rağmen, reddine karar verilen munzam zarar istemi yönünden nispi vekalet ücretine hükmedilmesi gerekirken, bu hususun gözden kaçırılması doğru olmamış, hükmün davalılar lehine bozulması gerekmiş ise de, sonucu itibariyle doğru olan kararın HUMK"nın 438/7. maddesi uyarınca hükmün aşağıda yazılı olduğu şekilde düzeltilmesi suretiyle onanması gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda (1) numaralı bentte açıklanan nedenlerle, davacılar vekilinin temyiz itirazlarının reddine, (2) numaralı bentte açıklanan nedenlerle davalılar vekilinin temyiz itirazlarının kabulü ile kararın hüküm fıkrasının 4. paragrafındaki "1.320,00 TL" ibaresinden sonra "maktu, 3.550,00 TL nispi" ibaresinin yazılması suretiyle hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, davalılardan peşin alınan harcın istek halinde iadesine, aşağıda yazılı onama harcının temyiz eden davacılardan alınmasına, kararın tebliğinden itibaren 15 gün içerisinde karar düzeltme yolu açık olmak üzere, 27.10.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.