MAHKEMESİ : Mahkemesi 25. Hukuk Dairesi


Davacı ... vekili Avukat ... ... tarafından, davalı ... Yapı İnş. Enj.Turizm. ve Tic. Ltd. Şti. aleyhine 12/02/2015 gününde verilen dilekçe ile haksız eylem nedeniyle maddi tazminat istenmesi üzerine mahkemece yapılan yargılama sonunda; davanın kısmen kabulüne dair verilen 14/03/2017 günlü karara karşı davalı tarafın istinaf başvurusu üzerine yapılan incelemede; istinaf başvurusunun kabulüne, ... Asliye Hukuk Mahkemesinin 2015/19 esas 2017/186 karar sayılı kararının HMK"nın 353/1-b.2 maddesi uyarınca kaldırılarak; davanın kısmen kabulüne dair verilen 03/11/2017 günlü kararın Yargıtayca incelenmesi davacı vekili ve davalı vekili tarafından süresi içinde istenilmekle dosya içerisindeki kağıtlar incelenerek gereği görüşüldü.
1-Davacının temyiz istemleri yönünden:
Hukuk Muhakemeleri Kanunu’nun 362/1-a maddesinde öngörülen kesinlik sınırı, 6763 sayılı Kanunun 44. maddesiyle HMK’ya eklenen Ek Madde 1’de öngörülen yeniden değerleme oranı dikkate alındığında 2017 yılı için 41.530 TL’dir. HMK 362/1-a ve 362/2. maddeleri gereğince temyiz edenin sıfatına göre hükmedilen ya da mahkemece kabul edilmeyen bölümünün miktar veya değeri 41.530 TL’yi geçmeyen davalara ilişkin bölge adliye mahkeme kararlarının temyizi kabil değildir.
Dosya kapsamından, davacının dava dilekçesinde 76.200,42 TL maddi tazminat talebinde bulunduğu, ilk derece mahkemesince istemin kısmen kabulüne karar verilerek 65.367,35 TL maddi tazminata hükmedildiği, hükme karşı davalı tarafından istinaf başvurusunda bulunulduğu, Bölge Adliye Mahkemesi tarafından davalının istinaf başvurusunun kabulüne karar verilerek ilk derece mahkemesinin kararının kaldırıldığı ve davanın kısmen kabulü ile 54.265,48 TL maddi tazminata hükmedildiği anlaşılmaktadır.
Davacı, ilk derece mahkemesince verilen karara karşı istinaf yoluna başvurmayarak hükmedilen miktarı kabul etmiş ve bu miktar davacı yönünden kesinleşmiştir. Temyize konu edilen mahkemece kabul edilmeyen miktar, yukarıda belirtilen temyiz kesinlik sınırının altında kaldığından Bölge Adliye Mahkemesi kararı kesin niteliktedir. Kesin olan kararların temyizinin istenilmesi halinde, Bölge Adliye Mahkemesi Hukuk Dairesi tarafından bu konuda temyiz dilekçesinin reddine karar verilebileceği gibi, verilmemiş olması halinde Yargıtay’ca da temyiz isteminin reddine karar verilebilecektir. Bu nedenle, davacının temyiz dilekçesinin reddi gerekmiştir.
2-Davalının katılma yoluyla temyiz istemi yönünden:
Katılma yolu ile temyiz, asıl temyiz talebine sıkı sıkıya bağlıdır ve ona tabidir. Hukuk Muhakemeleri Kanunu’nun 366. maddesi yollamasıyla 348. maddesinin 2. fıkrası gereğince asıl tarafın temyiz ettiği kararın temyizi kabil değilse temyiz süresini geçirmiş olan taraf cevap dilekçesi (katılma yolu) ile hükmü temyiz edemez. Temyiz yoluna başvuranın temyiz talebi Yargıtay tarafından esasa girilmeden reddedilirse, katılma yolu ile başvuranın temyiz talebi de reddedilir.
Davacının temyiz dilekçesinin değer yönünden reddine karar verildiğine göre, katılma yolu ile kararı temyiz eden davalının da Hukuk Muhakemeleri Kanunu’nun 348. maddesi gereğince temyiz dilekçesinin reddine karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda (2) no’lu bentte gösterilen nedenlerle davalının temyiz dilekçesinin REDDİNE, davacının temyiz dilekçesinin ise (1) no’lu bentte açıklanan nedenlerle REDDİNE, dosyanın ilk derece mahkemesine, kararın bir örneğinin Bölge Adliye Mahkemesi hukuk dairesine GÖNDERİLMESİNE ve temyiz eden taraflardan peşin alınan harcın istekleri halinde geri verilmesine 03/02/2020 gününde oy birliğiyle karar verildi.