Davacı, 31.12.2004 tarihinden itibaren Bağ-Kur sigortalısı olmadığının, 11.7.2006 tarihinden itibaren yaşlılık aylığına hak kazandığının tespitiyle, yaşlılık aylığının bağlandığı 1.11.2006 tarihine kadar olan aylıkların yasal faiziyle ve Kurumca Fuzulen tahsil edilen priminin yasal faiziyle birlikte tahsiline karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme ilamında belirtildiği şekilde, isteğin reddine karar vermiştir.
Hükmün davacı vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan ve Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tesbit edildi.
Davacı, 31.12.2004 tarihinden itibaren Bağ-Kur sigortalısı olmadığının, ilk yaşlılık aylığı talep tarihi olan 11.7.2006 tarihini takip eden aybaşından itibaren yaşlılık aylığına hak kazandığının tespiti ile yaşlılık aylığının bağlandığı 1.11.2006 tarihine kadar olan aylıkların yasal faiziyle ve Kurumca 31.10.2006 tarihinde borcu olduğu gerekçesiyle kendisinden fuzulen tahsil edilen 2.701.00-YTL primin yasal faiziyle birlikte davalı Kurumdan tahsilini istemiştir.
Dosya kapsamından davacının oto lastik tamir ve satış işinden 21.1.1977 tarihinden 31.12.2004 tarihine kadar aralıklı olarak vergi kaydının bulunduğu, meslek kuruluşu kaydının 10.5.1977 – 11.7.2006 tarihleri arasında olduğu, ayrıca 24.4.2002 – 30.6.2006 tarihleri arasında Ticaret Odası, 12.2.2002-30.3.2006 tarihleri arasında da ticaret sicili kayıtlarının mevcut olduğu, Kurumun davacıyı 10.5.1977 – 15.8.2005 tarihleri arasında 28 yıl 3 ay 5 gün sigortalı olarak kabul ettiği, davacının 30.6.2006 tarihlerinde 5458 sayılı Yasa’dan yararlanmak için dilekçe verdiği ve 9.741.00-YTL’lik prim borcunu 11.7.2006 tarihinde ödeyerek aynı tarihte de yaşlılık aylığı talebinde bulunduğu, Kurumun 13.10.2006 tarihli cevabi yazısında, Bağ-Kur sigortalılık süresinin değiştiği ve borcu bulunduğu gerekçesiyle istemi ret ettiği, 31.10.2006 tarihindeki talebe göre 12.11.2006 tarihinden itibaren yaşlılık aylığı bağlandığı anlaşılmıştır.
1479 sayılı Yasa’nın 24. maddesinde kendi ad ve hesabına bağımsız çalışanlardan gelir mükellefi olanların, Esnaf ve Sanatkar Siciline kayıtla bulunanların veya kanunla kurulu meslek kurulularına kayıtlı olanlaranın24.7.2003 tarihinde 4956 sayılı Yasa’nın 14. maddesi ile getirilen değişiklik ile de gelir vergisi mükellefiyeti olan ile gelir verdisinde muaf olanlardan, Esnaf ve Sanatkarlar Sicili ile birlikte kanunla kurulu meslek kuruluşların kayıtlı olanların Bağ-Kur sigortalısı olacağı öngörülmüştür. Davacının vergi kaydı31.12.2004 tarihinde bitmekle birlikte, esnaf sicil ve meslek kuruluşu kayıtlarının 11.7.2006 tarihinde ticaret odası ve ticaret sicili kayıtlarının da 30.6.2006 tarihinde sona erdiği, bu durumda vergi mükellefi olmadan da ticari faaliyet mümkün bulunduğuna göre devam eden kayıtlar itibariyle 1479 sayılı Yasa’nın 24. maddesi uyarınca yalnız vergi kaydı esas alınarak 31.12.2004 tarihi itibariyle sigortalılığın sona eremeyeceği ancak bunun aksinin ispatlanabileceği bunun içinde davacının kendi nam ve hesabına ticari faaliyetinin ne zaman sona erdiğinin usulünce araştırılması gerektiği ortadadır
Mahkemece, davacının vergi, oda ve sicil kayıtlarından ticari faaliyet ve işyeri adresleri, tespit edilerek, bu yerlerden emniyet yoluyla (davacıyla irtibata geçilmeden) araştırma yaptırtarak, ilgili muhtarlık ve belediyeden bilgi alınarak, kayıtlı olduğu odalara ve sicil kuruluşlarına ayrı ayrı yazı yazılarak kayıtların neden devam ettiği, toplantılara katılıp katılmadığı, aidat ödeyip edemediği sorularak tarafların göstereceği delillerde toplanıp davacının kendi nam ve hesabına ticari faaliyetinin ne zaman sona erdiği süphe ve tereddüte yer vermeyecek şekilde belirlenerek sonuca gidilmesi gerekirken yeterli araştırma yapılmaksızın istemin reddine karar verilmesi isabetsiz olmuştur.
Mahkemece bu maddi ve hukuki olgular göz ardı edilerek eksik araştırma ve yetersiz inceleme ile sonuca gidilmiş olması usul ve yasaya aykırı olup bozma nedenidir.
O halde, davacının bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli ve hüküm bozulmalıdır.
SONUÇ: Hükmün yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, temyiz harcının istek halinde davacıya iadesine, 21.1.2008 gününde oybirliğiyle karar verildi.
