Davacı, iş kazası sonucu maluliyetinden doğan maddi ve manevi tazminatın ödetilmesine   karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme ilamında belirtildiği şekilde, isteğin kısmen kabulüne karar vermiştir.
Hükmün, davalı vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan  ve Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tesbit edildi.
Dava, davacının iş kazası sonucu oluşan maluliyeti nedeniyle uğradığı zararların giderilmesine ilişkindir.
Mahkemece, isternin kısmen kabulÜne karar verilmiştir.
Davacı sigortalının maluliyet oranının SSK Mersin Hastahanesinin Raporu dikkat alınarak SSK tarafından % 3,3 olarak kabul edilmiş, itiraz üzerine alınan SSK Yüksek Sağlık Kurulunun 26.10.2004 tarihli raporuna göre % 3,3 ve Adli Tıp Kurulunun 01.07.2005 tarihli raporuna görede % 7,2 olarak belirlendiği mahkemece % 7,2 maluliyet nedeniyle tazmİnata karar verildiği anlaşılmaktadır. YSK raporu ile Adlı Tıp Kurulu arasında oluşan çelişkinin Adli Tıp Genel Kurulundan rapor alınarak giderilmesi gerekirken noksan inceleme ile sonuca gidilmesi usul ve yasaya aykırıdır.
Yargıtayın ve Dairenin yerleşik uygulamaları bu yöndedir. (YİB Büyük Genel Kurulunun 28.6.1976/6-4, 21 HD 2006/3259 E, 2006/827 K. 18.9.2006 günlü kararı)
Mahkemece bu maddi ve hukuki olgular göz önünde tutulmaksızın yazılı şekilde hüküm kurulması usul ve yasaya aykırı olup bozma nedenidir.
O halde, davalının bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli ve hüküm bozulma1ıdır.  
SONUÇ: Hükmün yukarıda açıklanan nedenlerle  BOZULMASINA, temyiz harcının istek halinde davalıya iadesine, 21.01.2008 gününde oybirliğiyle karar verildi.