Davacı, davalı işveren nezdinde 10.10.1997-3.7.2000 tarihleri arası çalıştığının tesbiti ile işçilik alacaklarının tahsiline karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme ilamında belirtildiği şekilde, isteğin kısmen kabulüne karar vermiştir.
Hükmün  davacı ile davalılardan Kurum vekilleri tarafından temyiz edilmesi üzerine temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan ve Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tesbit edildi.
1-Davalı Kurum’un temyiz itirazlarının reddine;
2- Dava, davacının davalıya ait iş yerinde 10.10.1997-09.01.2004 tarihleri arasında kesintisiz çalıştığının tespiti ile işçilik alacaklarının tahsili istemine ilişkindir.
Mahkemece, ilamda belirtildiği gibi istemin kısmen kabulüne karar verilmiş ise de bordro tanıkları anlatımının aksine davacının 24.07.2003 tarihinde çalışmasının sona erdiğine karar verilmesi usul ve yasaya aykırıdır.
Davacının, davalı şirkete ait iş yerinde 17.04.2000 tarihinde çalışmaya başladığına dair giriş bildirgesinin kuruma verildiği ve 18.04.2000 ile 03.07.2000 tarihleri arasında 2000/1 dönem 13 gün, 2000/2 dönem 62 gün çalışmasının kuruma kısmi olarak bildirildiği görülmektedir. Dosyaya, işyerine ait 1997 yılı 3.dönem ile 2004 yılı 1.dönem prim bordrolarının ibraz edildiği, bu bordrolarda adı geçen tanıklardan M. A.’ın tanık olarak dinlendiği, tanığın beyanında “davacının 1997 yılından organizedeki fabrikada çalışmak üzere ayrıldığı 25 temmuz 2003 tarihine kadar işverene ait merkezdeki fabrikada çalıştığını gördüğünü”  belirttiği yine bordrolarda adı geçen tanık Y. U.’un beyanında “davacı ile birlikte işverene ait merkezdeki fabrikada 4 ay kadar birlikte çalıştıklarını, daha sonra fabrikanın bir başka bölümünde çalışmak üzere görevlendirildiğini, yaklaşık 2 ay kadar tekrar merkez fabrikaya döndüğünde davacıyı merkez fabrikada çalışırken gördüğünü” beyan ettiği ve dinlenen diğer tanıkların da beyanlarının birlikte değerlendirildiğinde davacının çalışmasının 09.01.2004 tarihine kadar devam ettiğinin kabulü gerekirken, mahkemece bilirkişi raporu doğrultusunda 25 Temmuz 2003 tarihinde davacının çalışmasının geçtiğii işverene ait merkezde bulunan fabrikadan organize sanayide yapılan yeni fabrikaya çalışmak üzere görevlendirilen tanık M.A.’ın  anlatımı üstün tutularak 24.07.2003 tarihinde çalışmasının sona erdiği kabul edilerek sonucu gidilmesi doğru değildir.
Yapılacak iş, davacının davalıya at iş yerinde 10.10.11997-09.01.2004 tarihleri arasında kesintisiz çalıştığı kabul edilerek kuruma bildirilen süreler dışında tespit kararı vermek ve bilirkişi aracılığı ile işçilik alacaklarını hesaplattırıp sonuca gitmekten ibarettir.
O halde, davacının bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli ve hüküm bozulmalıdır.
SONUÇ: Hükmün yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, temyiz harcının istek halinde davacıya iadesine, 28.01.2008 gününde oybirliğiyle karar verildi.