MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
SUÇ : Kasten yaralama
HÜKÜM : Mahkumiyet

Mahalli mahkemece bozma üzerine verilen hükümler temyiz edilmekle evrak okunarak;
Gereği görüşülüp düşünüldü:
1)Sanık ... müdafiinin temyiz talebinin reddine dair ek karara yönelik temyiz talebi bakımından yapılan incelemede,
Sanık müdafiinin 30.01.2019 tarihli dilekçesi ile yapmış olduğu başvurunun, bozma öncesi kurulan ilk hükme yönelik temyiz başvurusu reddedilen sanık ... hakkında bozma ilamı gereğince, bozmanın sirayet ettirilmesi suretiyle yeni bir hüküm kurulması isteği mahiyetinde olduğu gözetilerek bu hususta bir karar verilmesi gerekirken, 31.01.2019 tarih 2017/456 Esas, 2019/27 Karar sayılı temyiz talebinin reddine dair ek kararın hukuki değer ihtiva etmediği gibi, sirayet hususunda her zaman bir karar verilmesinin de mümkün olduğu gözetilerek, sanık müdafiinin konusu bulunmayan temyiz isteğinin 5320 sayılı Kanun"un 8. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nın 317. maddesi uyarınca REDDİ,
2)Sanık ... hakkında ...’yi silahla kasten yaralama suçundan kurulan mahkumiyet hükmünün sanık ... müdafii’nin temyizi nedeniyle incelenmesinde;
İlk haksız hareketin kimden kaynaklandığı şüpheye yer bırakmayacak şekilde belirlenemediğinde, şüpheli kalan bu halin sanık lehine değerlendirilerek, Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 22.10.2002 tarih ve 2002/4-238 Esas, 2002-367 sayılı Kararı uyarınca ve bu kararla uyumlu Ceza Dairelerinin yerleşmiş ve süreklilik gösteren kararlarında kabul edildiği üzere, 5237 sayılı TCK"nin 29. maddesi gereğince asgari seviyede (1/4) haksız tahrik hükümlerinin uygulanmasını gerektirdiği gözetilmeden (1/2) oranında indirim yapılması suretiyle eksik ceza tayini aleyhe temyiz olmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.
Yapılan yargılamaya, toplanan ve karar yerinde açıklanan delillere, mahkemenin kovuşturma sonucunda oluşan inanç ve takdirine, gösterilen gerekçeye ve uygulamaya göre sanık müdafiinin temyiz sebeplerinin reddiyle hükmün ONANMASINA, 04.03.2020 gününde oy birliğiyle karar verildi.