MAHKEMESİ : İzmir 10. Sulh Hukuk Mahkemesi
TARİHİ : 20/12/2012
NUMARASI : 2012/754-2012/1460

N.. D.. ile F.. G.. ve müşterekleri aralarındaki mirasçılık belgesinin iptali ve yeniden mirasçılık belgesi verilmesi davasının kabulüne dair İzmir 10. Sulh Hukuk Mahkemesi"nden verilen 20.12.2012 gün ve 754/1460 sayılı hükmün Yargıtay"ca incelenmesi davacı vekili ve davalı M.. E.. taraflarından süresinde istenilmiş olmakla; dosya incelendi, gereği düşünüldü:

K A R A R

Davacı vekili, mirasbırakan İ.. E.."nun 04/11/2006 tarihinde öldüğünü, Kadıköy 1. SHM 28/12/2006 gün ve 1851-1890 sayılı kararı ile mirasçıların ve miras paylarının belirlendiğini, ancak mirasçılardan E.. E.., F.. E.. E.. ve F..E.."nun mahkeme kararı ile mirası reddettiklerini, mirası reddedenlerden F.. E.. E.."nun davacının annesi olduğunu, TMK 611/1. maddesine göre davacının mirasçı olduğunu açıklayarak İ.. E.."nun mirasçılık belgesinin iptaline ve tüm mirasçılarını gösteren mirasçılık belgesi düzenlenmesine karar verilmesini istemiştir.
Davalı F.. E.., davayı kabul ettiğini beyan etmiş; davalı M.. E.., mirası reddetmeyen kendisi ve annesinin murisin borçlarını ödediğini, davacının davasının iyiniyet ve hakkaniyetle örtüşmediğini ileri sürerek davanın reddini savunmuş; diğer davalılar, cevap dilekçesi sunmamışlar ve yargılama oturumlarına katılmamışlardır.
Mahkemece, 20.12.2012 tarihli kısa kararda “M.. İ.. E.. verasetinin kabulüne, Kadıköy 1. SHM 28/12/2006 gün 1851-1890 sayılı kararı gibi mirasçıları ve pay oranlarının belirlenmesine, mirasçılardan F.. D.. mirası reddettiğinden terekenin paylaşımı sırasında F.. E.. D.. payının davacı N.. B.. D.."ye ait olduğunun belirlenmesine, Kadıköy 1. SHM 1851-1890 sayılı kararın iptali isteğinin reddine,” karar verilmesine karşılık aynı tarihli gerekçeli kararda; "M.. İ..E.. verasetinin kabulüne, Kadıköy 1. SHM 28/12/2006 gün 1851-1890 sayılı kararı gibi mirasçıları ve pay oranlarının belirlenmesine, Gaziantep ili Şahinbey ilçesi, Paçavra Mah. C., H."de nüfusa kayıtlı A.. R.. ve F.."dan 01/07/1959 tarihinde doğan İ.. E.. 04/11/2006 tarihinde ölmüş olduğundan mirası 16 pay kabul edilerek; 4 payının, eşi T.C. Kimlik Nolu, 01/07/1931 d.lu F.. E.. "na, 3 payının, kızı T.C.Kimlik Nolu 11/08/1950 d.lu E.. E.. (S..)"na, 3 payının, oğlu T.C.Kimlik Nolu 25/10/1953 d.lu M.. E.."na, 3 payının, kızı T.C.Kimlik Nolu 20/04/1955 d.lu F.. E.. E.. (D..)"na, 3 payının, kızı T.C.Kimlik Nolu 15/07/1958 d.lu F.. E.. (G..)"na, Ait olduğuna; mirasçılardan E.. E.. (S..) ve F.. E.. (G..) mahkeme kararı ile mirası reddettiklerinden mirası red işleminin hukuki sonuçlarının terekenin bölüştürülmesi sırasında göz önünde tutulmasına; mirasçılardan F.. E.. E.. (D..) mirası reddettiğinden HMK 611 m. hükmü gözönünde tutularak, F.. E.. E.. (D..)"nun tereke kapsamı yönünden İ.. E.. mirasçılığını kaybetmiş sayılmasına ve F.. E.. E.. (D..) miras payının eşit 1/2 pay olarak T.C.Kimlik Nolu 29/04/1989 d.lu N.. D.., T.C.Kimlik Nolu 25/02/1977 d.lu M.. D.. D.."ye ait olacağının saptanmasına" karar verilmesi üzerine; hüküm, davacı vekili ile davalı M.. E.. vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Hemen belirtmek gerekir ki; HUMK.nun 388/2 (HMK.m.297) fıkrası hükmüne göre “…hüküm sonucu kısmında gerekçeye ait herhangi bir söz tekrar edilmeksizin istek sonuçlarından her biri hakkında verilen hükümle taraflara yüklenen borç ve tanınan hakların, mümkünse sıra numarası altında birer birer açık, şüphe ve tereddüt uyandırmayacak şekilde gösterilmesi gereklidir” mahkemece kısa kararda M.. İ.. E.. verasetinin kabulüne, Kadıköy 1. SHM 28/12/2006 gün 1851-1890 sayılı kararı gibi mirasçıları ve pay oranlarının belirlenmesine, mirasçılardan F.. D.. mirası reddettiğinden terekenin paylaşımı sırasında F.. E.. D.. payının davacı N.. B.. D.."ye ait olduğunun belirlenmesine, Kadıköy 1. SHM 1851-1890 sayılı kararın iptali isteğinin reddine, karar verildiği halde, gerekçeli kararda mirasçılardan F.. E.. E.. (D..) mirası reddettiğinden HMK 611 m. hükmü gözönünde tutularak, F.. E.. E.. (D..)"nun tereke kapsamı yönünden İ.. E.. mirasçılığını kaybetmiş sayılmasına ve F.. E.. E.. (D..) miras payının eşit 1/2 pay olarak T.C.Kimlik Nolu 29/04/1989 d.lu N.. D.., T.C.Kimlik Nolu 25/02/1977 d.lu M.. D.. D.."ye ait olacağının saptanmasına" karar verilmiştir.
Görüleceği üzere; kısa kararla gerekçeli karar arasında çelişki bulunmaktadır. Şöyle ki, kısa kararda belirtilmediği halde gerekçeli kararda F.. E.. E.."nun miras payının ½ şer oranda davacı N.. D.. ile dava dışı M.. D.. D.."ye ait olacağının saptanmasına karar verilmiştir. Gerekçeli kararın yazılması bakımından kısa karar esas olup, gerekçeli kararın kısa karara göre yazılması zorunludur. Anayasanın 141. maddesinin koymuş olduğu, duruşmaların aleniyeti kuralı ve HUMK.nun 382 (HMK.m.28 ve 294) maddesi gereği kararların alenen tefhimi icap eder. Kısa kararla gerekçeli kararın ayrı nitelikte ve çelişik bulunması iş bu aleniyet kuralına aykırı düşer ve mahkemelere olan güveni sarsar. Tebliğ edilen ilamın tefhim olunan kısa karara uygun bulunması aynı zamanda kamu düzeniyle ilgilidir. 10.04.1992 tarih 1991/7 Esas, 1992/4 Karar sayılı Yargıtay İçtihadı Birleştirme kararında belirtildiği gibi “kısa kararla gerekçeli kararın çelişkili olması bozma nedenidir. Yerel mahkeme, bozmadan sonra önceki kısa kararla bağlı olmaksızın çelişkiyi kaldırmak kaydıyla hakimin vicdani kanaatine göre karar verebilir” denilmiştir. Hüküm bu nedenle kanuna, tarihi ve numarası belirtilen Yargıtay İçtihadı Birleştirme Kararına aykırı olarak tesis edilmiştir.
Kabule göre de; mirasın gerçek reddine ilişkin hakkında İzmir 4. Sulh Hukuk Mahkemesi"nin 19.01.2007 tarih 2007/43 E 2007/27 K sayılı kararı bulunan F.. D.. (E..)" nin nüfus kayıtlarının incelenmesinde, eşi M.. E.. ile kızı N.. D.."nin bulunduğu ve her ikisinin de sağ olduğu; dosya içerisinde mevcut olan diğer belgelere göre gerekçeli kararda F.. D.."nin mirasçısı olarak belirtilen ve lehine hüküm kurulan M.. D.. D.."nin mirası reddeden F.. D.."nin mirasçısı olmadığı, davacı dışındaki diğer mirasçının F.. D.."nin eşi M.. D.. olduğu halde; mahkemece M.. D..D.."nin, M.. D.. yerine mirasçı olarak tespit edilmesi de doğru olmamıştır.
Davacı vekili ile davalı M.. E.. vekilinin temyiz itirazları bu nedenlerle yerinde olduğundan kabulüyle, hükmün 6100 sayılı HMK.nun Geçici 3. maddesi yollamasıyla 1086 sayılı HUMK.nun 428. maddesi uyarınca BOZULMASINA, bozma nedenine göre sair temyiz itirazlarının şimdilik incelenmesine yer olmadığına, HUMK"nun 440/III-1, 2, 3 ve 4. bentleri gereğince ilama karşı karar düzeltme yolu kapalı bulunduğuna ve 24,30 TL peşin harcın istek halinde temyiz edenlere ayrı ayrı iadesine, 20.02.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.