Yukarıda tarih ve numarası yazılı kararın temyizen tetkiki davacı (3.Kişi) ile davalılardan  (Alacaklı) vekili tarafından  istenmiş ve davalılardan (Alacaklı) vekilince duruşma talep edilmiş ve  mahkemece ilamında belirtildiği şekilde isteğin kısmen kabulüne karar verilmiştir.Temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşıldıktan ve Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okunduktan ve temyiz konusu hükme ilişkin dava, Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanununun 438. maddesinde sayılı ve sınırlı olarak gösterilen hallerden hiçbirine uymadığından Yargıtay incelemesinin duruşmalı olarak yapılmasına ilişkin isteğin reddine karar verildikten sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tesbit edildi.
Uyuşmazlık 3.kişinin İİK"nun 96 ve devamı maddelerine dayalı istihkak davasına ilişkindir.
Davacı 3 ayrı takip dosyası ile yine 3 ayrı alacaklı tarafından haczedilen mallar nedeniyle istihkak davası açmış ve aynı dava dilekçesiyle alacaklıları davalı olarak göstermiştir.Davalı alacaklılar arasında HUMK"nun 43. ve 45.maddeleri anlamında zorunlu ve ihtiyari dava arkadaşlığı bulunmadığından davaların ayrılmasına ve ayrı ayrı yürütülmesine karar verilmesi gerekirken birlikte görülerek sonuçlandırılması doğru değildir.
Diger yandan istihkak davalarına İ.İ.K"nun 97/11. maddesi hükmünce genel hükümler dairesinde ve basit yargılama usulüne göre bakılır. Bu nedenle başvurma harcı ve takip konusu alacak ile mahcuz malın değerinden hangisi az ise o değer üzerinden 1/4 oranında peşin nispî ilâm harcı alınarak duruşma açılması her bir takip dosyası yönünden ayrı nispî harç alınarak davanın sonuçlandırılması gerekirken tek bir peşin ve ilâm harcı alınarak eksik harca hükmedilmeside usul ve yasaya aykırıdır.
Kabule göre de, istihkak davaları karar tarihinde yürürlükte bulunan Avukatlık Asğari Ücret Tarifesi"nin 11. maddesinin 4.fıkrası son cümlesi gereği nispî avukatlık ücretine tabi olup alacak miktarı ile haczedilen malların değerinden hangisi az ise onun üzerinden nispî avukatlık ücretine her bir takip dosyası üzerinden hükmedilmesi gerekirken tek bir maktu avukatlık ücretine hükmedilmeside doğru olmamıştır.
O halde tarafların bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli vehüküm bozulmalıdır.
SONUÇ : Hükmün yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, temyiz harcının istek halinde temyiz edenlere iadesine, bozma nedenlerine göre sair husuların şimdilik incelenmesine yer olmadığına, 29.1.2008 gününde oybirliğiyle karar verildi.