Davacı, iş kazası sonucu maluliyetinden doğan maddi ve manevi tazminatın ödetilmesine   karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme ilamında belirtildiği şekilde, isteğin kısmen kabulüne karar vermiştir.
Hükmün davacı vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan  ve Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tesbit edildi.
Dava iş kazası sonucun sürekli iş göremezliğe maruz kalan işcinin uğramış olduğu  maddi ve manevi zararlarının giderilmesi istemine ilişkindir.
Mahkemece davacının maddi tazminat talebinin maddi zararın SSK tarafından bağlanan aylığın peşin sermaye değeri ile karşılandığı gerekçesiyle reddine, manevi tazminatın istemin ise  kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Bu tür tazminat davaları nitelikçe Sosyal Sigortalar Kurumu tarafından karşılanmayan zararların giderilmesine ilişkindir. Bu bakımından tazminat belirlenirken malüliyet oranı, kusur oranı ve kanuni nedenler indirildikten sonra Sosyal Sigortalar tarafından bağlanan peşin gelirin sermaye değerinin indirilmesi suretiyle tazminatın belirlenmesi gerektiği Yargıtayın yerleşmiş görüşlerindendir.
Davacı 05.07.1993 tarihinde uğramış olduğu iş kazası sonucu %73 oranında malul kalmıştır.27.11.2006 tarihli hesap bilirkişi raporuna göre davacının maluliyeti ve kusuru gözetilerek gerçek zararının 141.555.07 YTL olduğu tesbit edilerek bu zarardan, SSK’ca davacıya iş kazası ve meslek hastalıkları sigorta kolundan bağlanan daimi iş göremezlik gelirinin hükme en yakın tarih itibariyle peşin sermaye değerinin sorularak gerçek zarardan düşülüp varsa kalanın maddi tazminat olarak belirlenmesi gerekmektedir.
SSK’nun hüküm tarihine yakın olan 20.02.2007 tarihli yazı cevabından davacıya dava konusu iş kazası nedeniyle bağlanan gelirlerin peşin sermaye değerinin 97.903.45 YTL olduğu anlaşılmıştır.Gerçek zarardan peşin sermaye değerlerinin indirimi halinde davacının halen 43.651.62 YTL"si karşılanmamış zararı bulunduğundan,maddi tazminatın SSK tarafından karşılandığı yolundaki gerekçede isabet yoktur.
Öte yandan, olayın oluş şekline, müterafik kusur oranlarına, davacının duyduğu elem ve ızdırabın derecesine, tarafların sosyal ve ekonomik durumuna 26.6.1966 gün 1966/7-7 sayılı İçtihadı Birleştirme Kararı"nın içeriğine ve öngördüğü koşulların somut olayda gerçekleşme biçimine ve hak ve nesafet kurallarına göre davacı yararına hükmolunan manevi tazminatta azdır.
O halde davacının bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli ve hüküm bozulmalıdır.
SONUÇ: Hükmün yukarıda açıklanan nedenlerle  BOZULMASINA, temyiz harcının istek halinde davacıya iadesine, 29.01.2008 gününde oybirliğiyle karar verildi.