Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Özel hayatın gizliliğini ihlal
Hüküm : TCK"nın 134/1-son, 53/1. maddeleri gereğince mahkumiyet

Özel hayatın gizliliğini ihlal suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık müdafii tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Oluşa ve dosya kapsamına göre, sanık ..."ın garson olarak çalıştığı kafeye müşteri olarak gelen mağdur ..."nin, bayanlar için tahsis edilmiş tuvalete girdiği ve ihtiyacını giderdiği sırada, kamera sistemi çalışmakta olan bir cep telefonunun kapı altındaki boşluktan içeri doğru uzatıldığını ve görüntüsünün alındığını fark edip, bağırarak yardım istemesi üzerine, tuvaletten hızla ayrılan sanığın, mağdurdan 20 saniye sonra cep telefonu ile uğraşarak tuvalete girdiğinin ve 30 saniye sonra da hızlı bir şekilde tuvaletten dışarı çıktığının iş yerindeki kamera kayıtlarından tespit edilmesini müteakip, işvereni tanık ... ile tanık ..."nın kızı ... ve mağdura ikrarda bulunup, cep telefonuna kaydettiği mağdurun görüntülerini sildiğini söylediği olayda,
Mağdurun fiziksel mahremiyetine müdahalede bulunan sanığın üzerine atılı görüntü veya seslerin kaydedilmesi suretiyle özel hayatın gizliliğini ihlal suçunun sübut bulduğuna ve eylemin hukuki nitelendirmesine ilişkin yerel mahkemenin kabulünde bir isabetsizlik görülmemiştir.
TCK"nın 134. maddesinin 1. fıkrasının 1. cümlesinde, kişilerin özel hayatının gizliliği ihlal edildiği takdirde, altı aydan iki yıla kadar hapis veya adli para cezası, aynı madde ve fıkranın ikinci cümlesinde, gizliliğin görüntü veya seslerin kaydedilmesi suretiyle gerçekleşmesi halinde, bir yıldan iki yıla kadar hapis veya adli para cezası öngörülmüş iken, 05.07.2012 tarihli Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 6352 sayılı Yargı Hizmetlerinin Etkinleştirilmesi Amacıyla Bazı Kanunlarda Değişiklik Yapılması ve Basın Yayın Yoluyla İşlenen Suçlara İlişkin Dava ve Cezaların Ertelenmesi Hakkında Kanun"un 81. maddesi ile yapılan değişiklikle TCK"nın 134. maddesinin 1. fıkrasının 1. cümlesindeki ceza miktarının bir yıldan üç yıla kadar hapis cezası olarak belirlendiği, aynı madde ve fıkranın ikinci cümlesi gereğince, gizliliğin görüntü veya seslerin kaydedilmesi suretiyle gerçekleşmesi halinde verilecek cezanın bir kat artırılacağının düzenlendiği nazara alındığında,
Hükmün gerekçesinde sanık hakkında temel cezanın alt sınırdan uzaklaşılarak tayin edildiği belirtilmesine ve hüküm fıkrasında da “teşdiden” ibaresine yer verilmesine rağmen suç tarihi itibariyle sanık lehine olan TCK"nın 134. maddesinin 1. fıkrasının 2. cümlesi gereğince temel cezanın asgari hadden 1 yıl hapis cezası olarak belirlenmesi, aleyhe temyiz bulunmadığından, bozma sebebi sayılmamıştır.
Bozma ilamına uyularak yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanık müdafiinin sübuta, eksik incelemeye dayalı olarak karar verildiğine, takdiri indirim maddesinin uygulanmamasına, hükmün açıklanmasının geri bırakılmamasına, hükmedilen hapis cezasının ertelenmemesine ve seçenek yaptırımlara çevrilmemesine ilişkin sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Sanık hakkında TCK"nın 53. maddesi tatbik edilirken, Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 günlü Resmi Gazete"de yayımlanan 08.10.2015 tarihli, 2014/140 esas, 2015/85 karar sayılı iptal kararının gözetilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş olup, sanık müdafiinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün bu nedenle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi gereğince BOZULMASINA; ancak, yeniden yargılama gerektirmeyen bu hususta aynı Kanun"un 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden; hükmün 53. maddenin uygulanmasına ilişkin 4 numaralı paragrafının hüküm fıkrasından çıkarılarak, yerine, “4- Sanığın kasten işlemiş olduğu suçtan dolayı hapis cezasına mahkumiyetin kanuni sonucu olarak TCK"nın 53. maddesinin (1) numaralı fıkrasının (a), (d), (e) bentlerindeki hakları kullanmaktan aynı Kanun"un 53/2. maddesi gereğince hapis cezasının infazı tamamlanıncaya kadar; TCK"nın 53. maddesinin (1) numaralı fıkrasının (c) bendindeki hakları kullanmak yönünden ise, kendi alt soyu üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık yetkileri açısından aynı Kanun"un 53/3. maddesi gereğince koşullu salıverilme tarihine kadar, diğer kişiler bakımından TCK"nın 53/2. maddesi gereğince hapis cezasının infazı tamamlanıncaya kadar yoksun bırakılmasına, TCK"nın 53. maddesinin (1) numaralı fıkrasının (b) bendindeki hak yoksunlukları açısından ise Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 günlü Resmi Gazete"de yayımlanan 08.10.2015 tarihli, 2014/140 esas, 2015/85 karar sayılı iptal kararının gözetilmesine,” ibarelerinin eklenmesi suretiyle, eleştirilen husus dışında, sair yönleri usul ve kanuna uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 17.02.2016 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.