Davacı, 15.6.1996-20.9.2000 tarihleri arası Bağ-Kur sigortalısı olduğunun tesbitine  karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme ilamında belirtildiği şekilde, isteğin  kabulüne karar vermiştir.
Hükmün davalı vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan  ve Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tesbit edildi.                                              
Davacı, 15.6.1996-20.9.2000 tarihleri arasında Bağ-Kur sigortalısı olduğunun tesbitini istemiştir.
Mahkeme istemin kabulüne karar vermiştir.
Dosyadaki bilgi ve belgelerden davacının vergi mükellefiyet kaydının 2.4.1993-5.6.1996 tarihleri arasında olduğu ve tekrar 29.12.2003 tarihinden itibaren başlayarak devam ettiği, oda kaydının 12.4.1993 tarihinden itibaren süre geldiği, esnaf sicil kaydının ise 21.4.1993-17.9.2005 tarihleri arasında mevcut olduğu, Kurumun resen tescil işlem ile 2.4.1993 taihinden itibaren Bağ-Kur sigortalısı olarak kayıt ve tescilinin yapıldığı, davacının 21.9.2000 tarihinde Kuruma verdiği dilekçe ile 5.6.1996 tarihinden itibaren kendi adına ve hesabına bağımsız çalışması bulunmadığını belirterek 5.6.1996 tarih, itibariyle terk işleminin yapılmasını istediği, 6.4.2001 tarihli dilekçesi ile de 5.6.1996-21.9.2000 tarihleri arasındaki 42.000.000 TL"lik fazla prim ödemesinin iadesini talep ettiği, Kurumun 16.4.2001 tarihli yazısına göre ödemeninde yapıldığı, sonuç olarak terk işlemi yapılarak davacının 2.4.1993-5.6.1996 tarihleri arasında sigortalı olarak kabul edildiği görülmüştür.
1479 sayılı Yasa"nın 24. maddesinde sigortalılık için kendi adına ve hesabına bağımsız çalışma ile birlikte maddede belirtilen kayıtların varlığı aranmıştır. Davacı 21.9.2000 tarihinde Kuruma verdiği dilekçe ile açıkça vergi kaydına da bildirdiğini ifade edip 5.6.1996 tarihinden sonra kedi adına ve hasabına bağımsız çalışmasının bulunmadığını belirterek bu tarih itibariyle terkini istemiş,ödediği primlerin iadesini de sağlayarak terk istemine yönelik iradesini tasdik de etmiştir. Bu durumda devam eden oda ve sicil kayıtlarının kendi adına ve hesabına bağımsız çalışma olmaksızın kayden mevcut olduğu ve Yasa"daki faaliyet çalışma koşulun oluşmadığı ortadadır. 1479 sayılı Yasa"nın 26. maddesinde öngörülen, sigortalı olarak hak ve yükümlüğünden vazgeçilemeyeceğine ve kaçınılamayacağına ilişkin hüküm, sigortalılık için yasadaki tüm koşulların mevcut olmasına karşılık yapılan feragat halinde geçerlidir. Davaca durumunda olan, kendi ad ve hesabına çalışması olmayan, kayıtları kayden mevcut olan ve çalışma ile desteklenmeyen kimseler için geçerli olmayacağı açıktır. Aksi takdirde şartları oluşsun oluşmasın feragat dilekçesi veren yıllar sonra da pişman olan tüm kişiler hakkında uygulanması gerektiği gibi bir sonuç çıkar ki bu da Sosyal Güvenlik İlkelerine ve yasa ile korunmak istenen hakka aykırılık teşkil eder.
Davacının kendi ad ve hesabına bağımsız çalışmanın gerekliğinin bilincinde bulunduğu ve bunu da ispatlamaya çalıştığı ancak vergi mükellefiyet kaydına esas teşkil eden minibüsü satıp, vergi kaydını da sildirdikten sonra kira yolu ile servis işi yaptığına ilişkin delillere dayanmayan iddianın inandırıcı olmadığı, ibraz edilen kira sözleşmesinin ise her zaman düzenlenebilecek nitelikte bulunduğu sonuç olarak feragat işleminin sadece bir dilekçeden ibaret olmadığı ortadadır.
Mahkemece bu maddi ve hukuki olgular göz ardı edilerek yeniden gerekçelerle kurulan hüküm usul ve yasaya aykırı olup bozma nedenidir.
O halde, davalı Kurum vekilinin bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli ve hüküm bozulmalıdır.
SONUÇ: Hükmün yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, 4.2.2008 gününde oybirliğiyle karar verildi.