MAHKEMESİ :FİKRİ VE SINAÎ HAKLAR HUKUK MAHKEMESİ

Taraflar arasında görülen davada .... Fikri ve Sınaî Haklar Hukuk Mahkemesi’nce verilen 01.07.2015 tarih ve 2015/99-2015/248 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davacı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, ""..."" ibareli 6, 12, 20 ve 21. sınıf ürünleri içeren 08.01.2010/1008 sayılı markanın sahibi olan müvekkilinin 11.04.2014 tarihinde gerçekleştirdiği 35/6. sınıftaki hizmetleri içeren, "..." ibareli, ... sayılı marka tescil başvurusunun Markalar Dairesi tarafından dava dışı şirkete ait "...." ibareli, 18, 25 ve 35. sınıf ürün ve hizmetleri içeren ... sayılı marka mesnet alınarak 556 sayılı KHK"nın 7/b maddesi uyarınca reddedildiğini, ret kararının kaldırılması amacıyla itirazda bulunduklarını, ancak itirazın YİDK kararıyla reddedildiğini, kararın haksız ve hukuka aykırı olduğunu, zira müvekkilinin son başvurusunun konusu işaretin redde mesnet markayla ayırt edilemeyecek derecede benzer olmadığını, ""..."" ibareli marka tescilinin olduğunu, başvuru ile redde mesnet markanın kapsamlarının farklı olduğunu iddia ederek, başvurularının reddine dair YİDK kararının iptaline karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili, davanın reddini talep etmiştir.
Mahkemece, iddia, savunma ve dosya kapsamına göre, redde mesnet markada asıl ve ayırt edici unsurun "..." olarak kabul edilmesinin gerektiği, anılan ibarenin doğrudan vasıf bildirici niteliğinin bulunmadığı, ayırt ediciliğinin yüksek seviyede olduğu, başvuru konusu işaretin de "...." ibare ve biçimli olduğu, ""..." ibaresinin başvuru kapsamında yer alan ürün ve hizmetlerin içeriğine yönelik bildirimde bulunduğu, ... ibaresinin yeterli ayırt ediciliğinin bulunmadığı, esasen herkesin kullanımına açık olduğu, bu işaretin de asıl ve ayırt edici unsurunun "..." ibaresi tarafından temsil olunduğu, başvuru ile redde mesnet marka arasında ilk bakışta ayırt edilemeyecek kadar benzerlik bulunduğu, kapsadıkları ürün ve hizmetlerin aynı türden oldukları, zira genelin özeli de içecek şekilde olduğu, ortalama düzeydeki yararlanıcı ve tüketicilerin ilk bakışta ve derhâl her hangi bir araştırma yapmasına gerek kalmaksızın bu marka ve işaretin farklı işletmelere ait iki marka olduğunu algılamalarının mümkün olmadığı, bu sebeple TPE"nin ret kararının hukuka uygun olduğu, başvuru konusu işaretin bu haliyle davacının önceki markasına değil, redde mesnet markaya yanaşmakta ve onun bir serisi olarak algılanmakta olduğu, davacının yargılama konusu başvurusunun konusu olan işaretin, seri markaların tescil edilebileceğine ilişkin yargısal kararla ortaya konulan ilkeden yararlanamayacağı gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiştir.
Kararı, davacı vekili temyiz etmiştir.
Dava dosyası içerisindeki bilgi ve belgelere, mahkeme kararının gerekçesinde dayanılan delillerin tartışılıp, değerlendirilmesinde usul ve yasaya aykırı bir yön bulunmamasına göre, davacı vekilinin tüm temyiz itirazları yerinde değildir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı, davacı vekilinin bütün temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, aşağıda yazılı bakiye 01,50 TL temyiz ilam harcının temyiz edenden alınmasına, 30.05.2016 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.