Davacı, davalılardan işveren ait işyerinde 1989 yılından 2001 Mayıs ayına kadar kesintisiz olarak geçen sigortalı çalışmalarının tespitine  karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme ilamında belirtildiği şekilde, isteğin kısmen kabulüne karar vermiştir.
Hükmün davalılardan Kurum vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan  ve Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tesbit edildi.
Dava,  davacının davalı işyerinde 1989- 2001 Mayıs tarihleri arasında  SSK’na bildirilmeyen çalışmasının  tespiti istemine ilişkindir.
Mahkemece   davacının davalı işyerinde 1.7.1992-31.5.2001 tarihleri arasında Kuruma bildirilenler dışında  1142  gün çalışmasının tespitine  karar verilmiştir
Davanın yasal dayanağını oluşturan 506 sayılı yasanın 79. maddesi bu tip hizmet tesbiti  davaları için özel  bir  ispat yöntemi öngörmemiş  ise de davanın niteliği kamu düzenini ilgilendirdiği ve bu nedenle özel bir duyarlılık ve özenle yürütülmesi gerektiği Yargıtay"ın ve giderek Dairemizin yerleşmiş  içtihadı gereğidir.  Bu tür davalarda  öncelikle  davacının  çalışmasına ilişkin belgelerin  işveren tarafından verilip  verilmediği yöntemince araştırılmalıdır. Bu koşul oluşmuşsa  işyerinin gerçekten var olup olmadığı  kanun kapsamında  veya kapsama alınacak nitelikte bulunup bulunmadığı  eksiksiz bir şekilde belirlenmeli daha sonra çalışma olgusunun varlığı özel bir  duyarlılıkla araştırılmalıdır.  Çalışma olusu her türlü delille ispat  kazanabilirse de çalışmanın konusu niteliği başlangıç ve bitiş  tarihleri hususlarında tanık sözleri değerlendirilmeli, dinlenen tanıkların davacı ile aynı dönemlerde işyerinde çalışmış ve işverenin resmi kayıtlara geçmiş bordro tanıkları yada komşu işverenlerin aynı nitelikte işi yapan ve bordrolarına resmi kayıtlarına geçmiş çalışanlardan  seçilmesine özen gösterilmelidir.  Bu tanıkların ifadeleri ile çalışma olgusu  hiçbir kuşku ve duraksamaya  yer vermeyecek şekilde  belirlenmelidir. Yargıtay  Hukuk Genel  Kurulunun  16.9.1999 gün 1999/21-510-527, 30.6.1999 gün 1999/21-549-555- 3.11.2004 gün 2004/21- 480-579 sayılı kararları da  bu doğrultudadır.
Dosyadaki kayıt ve belgelerden, davalı işverence davacı adına düzenlenen 1.7.1992 tarihli işe giriş bildirgesinin süresinde kuruma verildiği, işe girişinin bildirildiği tarihte  davacının 13 yaşında olduğu, hizmet cetveline göre 1.7.1992-31.5.2001  tarihleri arasında davalı işyerinde geçen  çalışmalardan 2068 günün Kuruma bildirildiği,   işyerinin  1.1.1985 tarihinde 506 sayılı Yasa kapsamına alındığı, davalı işveren vekilinin düzenli olarak Kuruma verildiğini bildirdiği dönem bordrolarının dosyada bulunmadığı, davacı ile davalı işveren arasında imzalanan 31.5.2001 tarihli ibraname adlı belgede davacının davalı işyerinde 1.7.1992-31.5.2001 tarihleri arasında çalıştığını kabul ederek işten evlenmek amacıyla ayrıldığının yazılı olduğu   görüşmüştür.
Somut olayda  dinlenen tanıkların yukarıda  belirlenmiş şekilde resmi kayıtlara geçmiş ve davacı ile aynı dönem  çalışmış kişilerden olup olmadığı anlaşılmamaktadır.
Mahkemece yapılacak iş; davacının işe  girdiği tarihte  13 yaşında  bulunduğu  gözetilerek orta öğretim  yapıp yapmadığı araştırılarak yapmış ise  ilgili okuldan belgelerini getirtmek, davalı işyerinden Kuruma verilen  uyuşmazlık dönemlerine ait  dönem bordrolarını getirtmek, dinlenen tanıkların bordro tanığı olup olmadıklarını ve davacıyla aynı sürelerde çalışıp çalışmadıklarını denetlemek, gerek duyulması halinde başka bordro tanıklarını dinlemek, bordro tanıklarının da  beyanlarının  yeterli görülmemsi halinde giderek  davanın nitelikçe kamu düzenini ilgilendirdiği nazara alınıp araştırma genişletilerek zabıtaca  komşu işyerlerinde benzer işi yapan işlerle uğraşan işverenler veya bu işverenlerin resmi kayıtlarına geçmiş çalışanlar kayıtlarıyla  tesbit edilip beyanlarına başvurmak ve sonucuna göre karar vermekten ibarettir. Mahkemece bu maddi ve hukuki olgular nazara alınmaksızın eksik inceleme ve araştırma  sonucu  yazılı şekilde karar verilmesi usul ve yasaya aykırı olup bozma nedenidir.
O halde davalı kurumun  bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli ve hüküm bozulmalıdır.
SONUÇ: Hükmün yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA,  7.2.2008 gününde oybirliğiyle  karar verildi.