Ankara Kira Kararları - Yargıtay 22. Hukuk Dairesi 2017/24080 Esas 2018/25834 Karar Sayılı İlamı

22. Hukuk Dairesi
Esas No: 2017/24080
Karar No: 2018/25834
Karar Tarihi: 29.11.2018

Yargıtay 22. Hukuk Dairesi 2017/24080 Esas 2018/25834 Karar Sayılı İlamı

Özet: (Bu özet Yapay Zeka tarafından yazılmıştır. Hukuki olarak geçerliliği yoktur.)

Davalı işveren, fazla çalışma, bayram ve genel tatil alacaklarını ödemediği için işçinin haklı nedenle iş aktini feshettiği davada, mahkeme kısmen kabul kararı verdi. Davalı vekili temyiz talebinde bulundu. Yargıtay, kanuni gerektirici sebeplere göre davalının temyiz itirazlarının yerinde olmadığını belirtti. Ancak mahkemenin hükümünde, avukatlık ücret tarifesinde belirtilen ret edilen miktar dikkate alınmadığı için düzeltme yapılmasına karar verildi. Kararda, Avukatlık Asgari Ücret Tarifesi'nin 13. maddesi, 7. maddenin ikinci fıkrası, 9. maddenin birinci fıkrasının son cümlesi ve 10. maddenin son fıkrasının hükümlerine atıfta bulunuldu.

22. Hukuk Dairesi 2017/24080 E. , 2018/25834 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :İş Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : ALACAK

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle, temyiz talebinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı isteminin özeti:
Davacı vekili, müvekkilinin fazla çalışma, bayram ve genel tatil alacakları ödenmediğinden iş aktini haklı olarak feshettiğini belirterek kıdem tazminatı, fazla mesai ile ulusal bayram genel tatil ücret alacaklarının işverenden tahsiline karar verilmesini talep etmiştir.
Davalı cevabının özeti:
Davalı vekili davanın reddini istemiştir.
Mahkeme kararının özeti:
Mahkemece, bütün dosya kapsamına göre davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Temyiz:
Davalı vekili tarafından süresinde yapılmıştır.
Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Karar tarihinde yürürlükte bulunan Avukatlık Asgari Ücret Tarifesinin 13.maddesinde tarifenin ikinci kısmının ikinci bölümünde gösterilen hukuki yardımların konusu para veya para ile değerlendirilebiliyor ise avukatlık ücreti, davanın görüldüğü mahkeme için tarifenini ikinci kısmında belirtilen maktu ücretlerin altında kalmamak kaydıyla (yedinci maddenin ikinci fıkrası, dokuzuncu maddenin birinci fıkrasının son cümlesi ile onuncu maddenin son fıkrası hükümleri saklı kalmak kaydıyla,) tarifenin üçüncü kısmına göre belirleneceği, ancak hükmedilen ücret kabul veya reddedilen miktarı geçemeyeceği düzenlenmiştir.
Dava konusu hükümde ret edilen miktar dikkate alındığında davalı lehine 1.800,00 TL maktu ret vekalet ücretinin davacıdan alınarak davalıya verilmesi gerekirken 52,55 TL nisbi vekalet ücretinin davacıdan alınarak davalıya verilmesi şeklinde hüküm kurulması hatalıdır.
Bu husus bozma sebebi ise de, yeniden yargılamayı gerektirmediğinden, hükmün 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu"nun geçici 3. maddesi uyarınca uygulanmasına devam olunan mülga 1086 sayılı Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanunu"nun 438/7. maddesi uyarınca aşağıda belirtilen şekilde düzeltilerek onanması uygun bulunmuştur.
Sonuç: Yukarıda açıklanan sebeple,
Temyiz konusu kararın 8. Bendindeki "52,55 TL nisbi vekalet ücretinin" rakam ve sözcüklerinin silinerek yerine "1.800,00 TL maktu vekalet ücretinin" rakam ve sözcüklerinin yazılmasına, hükmün bu şekli ile DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 29.11.2018 tarihinde oybirliği ile karar verildi.