MAHKEMESİ : ........ ASLİYE HUKUK MAHKEMESİ
(TİCARET MAHKEMESİ SIFATIYLA)
TARİHİ : 07/05/2015
NUMARASI : 2015/36-2015/143


Taraflar arasında görülen davada ........ Asliye Hukuk Mahkemesi’nce verilen 07.05.2015 tarih ve 2015/36-2015/143 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davacı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ........ tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, müvekkili şirketin davalı bankanın ..... Şubesi"nden 11/07/2013 tarihinde 1.000.000 TL bedelli 60 ay vadeli aylık %0,770833 faiz oranı ile ticari kredi kullandığını, bu kredisine istinaden 2.500 TL tutarında kredi masrafının müvekkilinden tahsil edildiğini, ayrıca yine davalı bankanın ...... Şubesinden 17/05/2011 tarihinde 750.000 TL bedelli 53 ay vadeli, aylık %1.05 faiz oranı ile ticari kredi kullandığını, bu kredisinden de 1.904,74 TL tutarında kredi masrafının tahsil edildiğini, bu tahsil edilen bedellerin haksız ve yersiz olduğunu, taraflar arasındaki soruna Türk Borçlar Kanunun "Genel İşlemler Koşulları" başlıklı bölüm değerlendirilerek yaklaşılması gerektiğini, yasanın 20. ve devamı maddelerine anlatılan prensipler nazara alındığında müvekkilin talebi ve dolayısı ile uyuşmazlığın hukuki zemininin daha net anlaşılacağını, genel işlem koşullarının bahsettiği husus ile somut olayın birlikte değerlendirildiğinde, genel işlem koşullarıyla ilgili hükümler, sundukları hizmetleri kanun veya yetkili makamlar tarafından verilen izinle yürütmekte olan kişi ve kuruluşların hazırladıkları sözleşmelere de niteliklerine bakılmaksızın uygulanması gerektiğini belirterek, iki adet kredi sözleşmesinde kendisinden haksız olarak tahsil edilen 4.404,74 TL masraf bedelinin davalıdan dava tarihinden itibaren işleyecek değişen oranlardaki avans faiziyle tahsilini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili, davacının davalı bankadan kullanmış olduğu kredilerin ticari kredi olduğunu belirterek, davanın reddini istemiştir.
Mahkemece, iddia savunma ve tüm dosya kapsamına göre; davacı şirketin kullanmış olduğu kredilerin Genel Kredi Sözleşmesi gereği ticari kredi olduğu gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiştir.
Kararı, davacı vekili temyiz etmiştir.
Dava, davalı banka tarafından davacıya kullandırılan kredi nedeniyle masraf adı altında tahsil edilen ücretin iadesi istemine ilişkin olup, mahkemece davanın reddine karar verilmiştir. Taraflar arasında biri 01.04.2011 tarihli diğeri ise 27.09.2012 tarihli iki genel kredi sözleşmesi imzalanmıştır. Taraflar arasında 01.04.2011 tarihli sözleşme 6098 sayılı Türk Borçlar Kanunu"nun yürürlüğe girmesinden önce imzalandığından anılan Kanun"un genel işlem koşullarına ilişkin hükümleri bu sözleşmede nazara alınmayacaktır. Ancak 27/09/2012 tarihli sözleşme döneminde yürürlükte bulunan 6098 sayılı TBK ile genel işlem koşuluna ilişkin hükümler getirilmiş olup, bu durum karşısında öncelikle 27.09.2012 tarihli sözleşme ve ekleri getirtilerek, bu sözleşmeye dayalı olarak kullandırılan kredi ve tahsil edilen masraf belirlenerek, tarafların karşılılık pazarlığı ve görüşmeleri sonucunda sözleşme koşullarının belirlenmiş olması halinde bireysel anlaşmanın varlığından bahsedilebileceği gerçeği karşısında, davacı tarafça imzalanan ön bilgi formu ile sözleşmenin bireysel sözleşmeye dönüşüp dönüşmediği ve sonucuna göre genel işlem şartları bakımından denetim yapılması değerlendirilmeksizin, 27.09.2012 tarihli sözleşmeye bakımından davanın reddine karar verilmesi doğru olmamıştır.
Ayrıca taraflar arasında bağıtların 01.04.2011 tarihli sözleşme uyarınca kredi kullanılıp, masraf ödemesi yapılıp yapılmadığı belirlendikten sonra, bu sözleşmeye 6098 sayılı TBK"nında düzenlenen genel işlem şartlarının uygulanması olanağı olmadığı göz önüne alınarak, Dairemizin yerleşmiş içtihatlarında da vurgulandığı üzere 01.04.2011 tarihli sözleşme uyarınca emsal banka uygulamaları da araştırılıp, diğer bankalarca hangi oranda ücret tahakkuk ettirildiği ve buna göre davalı banka uygulamasının yerinde olup olmadığı hususunda bankacılık konusunda uzman bilirkişi veya bilirkişi heyetinden rapor alınarak, oluşacak sonuca göre bir karar verilmesi gerekirken eksik incelemeye dayalı hüküm tesisi doğru olmamış, kararın bu nedenle bozulmasına karar verilmiştir.
SONUÇ: Yukarıdaki bentte açıklanan nedenlerle davacı vekilinin temyiz itirazlarının kabulü ile kararın BOZULMASINA, ödediği temyiz peşin harcın isteği halinde temyiz edene iadesine, 01.06.2016 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.