Davacı, 1.9.2005 tarihinden itibaren 1479 sayılı Yasa"dan yaşlılık aylığı bağlanmasına karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme ilamında belirtildiği şekilde, isteğin reddine karar vermiştir.
Hükmün davacı vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan ve Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tesbit edildi.
Davacı 10.8.1982-22.3.1985 tarihleri arasında Bağ-Kur sigortalısı olduğunun, 19.2005 tarihinden itibaren yaşlılık aylığına hak kazandığının ve aylıklarının yasal faiziyle ödenmesi gerektiğinin tesbitini istemiştir.
Mahkeme istemin reddine karar vermiştir.
Dosyadaki bilgi ve belgelerden davacının 15.10.1992 tarihinde geriye yönelik olarak 20.4.1982 tarihinden itibaren Bağ-Kur sigortalısı olarak kayıt ve tescilinin yapıldığı, vergi mükellefiyet kaydının 27.1.1981-10.8.1982 tarihleri ile 7.8.1992-23.3.1999 tarihleri arasında olduğu ve tekrar 14.6.1999 tarihinden itibaren devam ettiği oda kaydının 27.6.1980 tarihinden, sicil kaydının ise 25.10.1988 tarihinden itibaren başlayarak devam ettiği, tescil işleminin yapıldığı 1992 yılından 2000 yılına kadar, tescil tarihi olan 10.8.1982 tarihi esas alınarak pirimlerin tahsil edildiği, 1997 affından yararlanılarak prim ödemesinde bulunduğu gibi 2001/618 talep sayılı dosya üzerinden de 20.4.1982-31.12.2000 tarihleri arasındaki primlerin icra yoluyla alındığı, askerlik borçlanmasını da yerine getiren davacının Kurum yazısına göre 20.4.1982-30.8.2005 tarihleri arasında kesintisiz sigortalı sayılması durumunda Kuruma borcunun bulunmadığı, 30.8.2005 tarihi itibariyle 29 yıldan fazla sigortalılık süresi bulunan 51 yaşında olan ve borcuda bulunmayan davacı yönünden 1479 sayılı Yasa"nın 35 ve geçici 10. maddesindeki yaşlılık aylığı koşullarının aylık talebinin talep tarihi olan 2.9.2009 tarihi itibariyle oluştuğu anlaşılmaktadır.
Uyuşmazlık davacının vergi kaydının bulunmadığı dönem olan 10.8.1982-22.3.1985 tarihleri arasındaki sürede de Bağ-Kur sigortalısı olarak kabul edilip edilmeyeceği noktasında toplanmaktadır.
20.4.1982 tarihinde yürürlüğe giren 2654 sayılı Yasa ile değişik 1479 sayılı Yasa"nın 24. maddesi uyarınca Yasa"nın yürürlükte bulunduğu 20.4.1982-22.3.1985 tarihleri arasındaki sürede Bağ-Kur sigortalılığı için vergi mükellefiyet kaydının bulunması şartı öngörülmüştür. 10.8.1982-22.3.1985 tarihleri arasında vergi kaydı bulunmayan davacının tescil de geriye yönelik yapıldığından bu dönemde Bağ-Kur sigortalısı sayılmaması gerekmekte ise de bu süreye ilişkin primleri 1992-2000 yılları arasında gerek ödemelerle gerekse af yoluyla alınmış, eksik kalan kısmı da 2001 yılında icra yoluyla tahsil edilmiş ve Kurumca uzun sürede kullanılmıştır.Davacıya kendi hatalı işlemi nedeniyle yıllarca sigortalı sayan ve pirimlerini de tahsil edip kullanan Kurumun davacıya sigortalı olduğu inancını verdikten sonra yaptığı yanlışlığın farkına vararak tahsis talep tarihinde sigortalılık süresini indirimi iyi niyetten uzaktır. Yargıtay Hukuk Genel kurulu"nun 1997/10-578-758 sayılı Kararın"da da belirtildiği üzere Sosyal Güvenlik Hukuku İlkelerinin ve Medeni Kurumda yer alan iyiniyet kurallarının uygulanmasının zorunlu bir sonucu olarak davacının pirimlerin alındığı dönemde de zorunlu sigortalı olarak kubul edilmesi gerektiği ortadadır.
Mahkemece, bu maddi ve hukuki olgular gözardı edilerek yetersiz bilirkikişin görüşleri doğruldusunda istemin reddine karar verilmesi usul ve yasaya aykırı olup bozma nedenidir.
O halde, davacının bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli ve hüküm bozulmalıdır.
SONUÇ: Hükmün yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA,temyiz harcının istek halinde davacıya iadesine, 25.2.2008 gününde oybirliğiyle karar verildi.
