MAHKEMESİ : Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık, işyeri dokunulmazlığını ihlal, mala zarar verme
HÜKÜM : Mahkumiyet


Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle incelenerek, gereği görüşülüp düşünüldü:
Sanık hakkında, .............. Asliye Ceza Mahkemesi"nin 18.07.2014 gün 2014/253 Esas, 2014/402 sayılı, 23.10.2014 gün 2014/181 Esas, 2014/653 sayılı, 18.11.2014 gün 2014/132 Esas, 2014/914 sayılı , 27.03.2015 gün 2014/127 Esas, 2015/516 sayılı ve 26.03.2015 gün 2014/413 Esas, 2015/419 sayılı kararlarla verilen “hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına” ilişkin kararlar için 5271 sayılı CMK"nın 231/11. maddesi uyarınca, mahal mahkemesince ilgili mahkemesine ihbarda bulunulması mümkün görülmüştür.
Müştekinin 26.08.2015 tarihli celsede 1.500,00 TL"nin üzerinde zararının olduğunun söylemesi karşısında; uygulama olanağı bulunmayan 5237 sayılı TCK"nın 145. maddesi uyarınca yazılı şekilde uygulama yapılması, sanık hakkında hırsızlık suçundan kurulan hükümde, 5237 sayılı Yasa"nın 142/2-h, 143 ve 145. maddelerine göre tayin edilen 6 yıl 3 ay hapis cezasından aynı Yasa"nın 43. maddesi ile 1/4 oranında arttırım yapılırken 7 yıl 9 ay 22 gün olarak verilmesi gereken hapis cezasının 6 yıl 21 ay 22 gün olarak belirlenmesi, aynı Yasa"nın 62. maddesi uyarınca 1/6 oranında indirim yapılırken 6 yıl 6 ay 3 gün olarak verilmesi gereken hapis cezasının 5 yıl 17 ay 28 gün olarak belirlenerek, hesap hatası nedeniyle eksik cezaya hükmedilmesi ve müştekinin evine bir suç işleme kararının icrası kapsamında değişik zamanlarda girmesi nedeniyle konut dokunulmazlığının ihlali suçu için aynı Yasa"nın 43. maddesinin uygulanmaması, karşı temyiz bulunmadığından, bozma nedeni yapılmamıştır.
Dosya ve duruşma tutanakları içeriğine, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, gerekçeye ve hakimin takdirine göre, sanık ............ ve müdafinin temyiz nedeni yerinde görülmemiş olduğundan reddiyle eleştiriler dışında diğer yönleri usul ve kanuna uygun bulunan hükümlerin tebliğnameye uygun olarak ONANMASINA, 23.02.2016 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.