MAHKEMESİ :ASLİYE HUKUK MAHKEMESİ


Taraflar arasında görülen davada ... Asliye Hukuk Mahkemesi’nce verilen 03.06.2015 tarih ve 2013/363-2015/221 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davacı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, müvekkilinin davalı adına yaptığı işçi taşıma hizmetinin karşılığı düzenlenen faturalar ödenmeyince tahsili için yapılan takibe haksız ve kötüniyetle itiraz edildiğini ileri sürerek itirazın iptalini ve icra inkâr tazminatının tahsilini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili, dava konusu edilen 4 adet faturadan 2.398 TL bedelli olanın tanzim edenin imzasını taşımadığını, alacağın yazılı belge ile ispatlanması gerektiğini, 4.394,43 TL bedelli olanın müvekkiline tebliğ edilmediği ve defterlere geçirilmediği gibi bu hizmetin alınmadığını, diğer iki adet faturanın müvekkili defterlerinde kayıtlı olduğunu, bunlara mukabil toplam 2.720 TL de ödendiğini, ancak davacının dava dışı ... firmasının işçilerine vasıta göndermemesi sebebiyle bu firmanın müvekkiline ihtar çekip ödeme yapmaması ve sözleşmeyi feshetmesi sebebiyle oluşan zarara bağlı olarak bakiyesinin ödenmediğini savunarak davanın reddini istemiştir.
Mahkemece, iddia, savunma ve tüm dosya kapsamına göre, davacının teklif ettiği yeminin davalı temsilcisince eda edildiği, kesin delil karşısında diğer delillerin değerlendirilemeyeceği gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiştir.
Kararı, davacı vekili temyiz etmiştir.
Dava, taşıma hizmeti karşılığı düzenlenen faturalara dayalı icra takibine vaki itirazın iptali istemine ilişkin olup, davacının sunduğu yemin metni uyarınca eda edilen yemine dayalı olarak davanın reddine karar verilmiştir. Ancak, davacı tarafından davalıya hitaben düzenlenen ve takip konusu edilen faturaların bir kısmının davalı defterlerinde kayıtlı olduğu anlaşılmakta olup davalı aleyhine sonuç doğurur. Davalı, defterlerine kaydettiği faturaların bir kısmının davacıya ödendiğini, bir kısmının ise davacının sözleşmeyi gereği gibi yerine getirmemesi nedeniyle zarara uğradığını ve buna bağlı olarak ödenmediğini savunmuş olmakla bu savunmaların ispat yükü davalı üzerindedir. Her ne kadar yemin metninin taraflarca hazırlanması gerekli ise de mahkemece, yemin metninin somut olaya uygun olup olmadığının değerlendirilmesi ve ispat edilen vakıaların ayıklanıp ancak ispat yükü üzerine düşen tarafın diğer delillerle ispatlayamadığı hususların yemin metnine dahil edilmesi gerekir. Bu itibarla mahkemece ispat yükü davalıya düşen; kısmen ödeme yapıldığı ve kısmen de davacının sözleşmeye aykırı hareketi nedeniyle ödeme yapılmadığı savunmaları hakkında ispat külfetinin tersine çevrilmesi suretiyle dava konusu tüm faturalar bakımından davacıya yemin teklif etme hakkının kullandırılması ve eda edilen yemine bağlı olarak yazılı şekilde hüküm tesisi doğru olmamış, hükmün bu nedenle davacı yararına bozulması gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle davacı vekilinin temyiz itirazlarının kabulü ile kararın davacıya yararına BOZULMASINA, ödediği temyiz peşin harcın isteği halinde temyiz edene iadesine, 06.06.2016 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.