Tebliğname No : 1 - 2013/210008
MAHKEMESİ : Erciş Ağır Ceza Mahkemesi
KARAR TARİHİ VE NO : 20/03/2013, 2010/252 (E) ve 2013/99 (K)
SUÇLAR : Kasten öldürme, öldürmeye teşebbüs, kasten öldürmeye yardım, kasten yaralama, kasten yaralamaya teşebbüs, silahlı tehdit, 6136 sayılı yasaya muhalefet

TÜRK MİLLETİ ADINA

1) Sanıklar H.. K.., Ç.. K.., M.. K.., A.. Ö.., R.. Ö.., B.. Ö.., Z.. Ö.. ve E.. Ö.. hakkında kasten yaralama ve kasten yaralamaya teşebbüs suçlarından verilen doğrudan adli para cezalarına ilişkin mahkumiyet kararları, 31/03/2011 tarihli 6217 sayılı Kanunun 26. maddesi ile 5320 sayılı Yasaya eklenen geçici 2. madde gereğince hüküm tarihi itibari ile kesin nitelikte olup temyizi mümkün olmadığından, sanıklar ve müdafiilerinin, suç vasfına yönelik olmayan temyiz istemlerinin CMUK.nun 317. maddesi uyarınca reddine karar verilmiştir.
2)Sanık M. N. hakkında 6136 Sayılı Yasaya Aykırılık ve maktul Cumali"yi kasten öldürme; sanıklar Hasan, Çetin, Yusuf ve Cemal"in maktul Cumali hakkında kasten öldürme; sanık Cemal hakkında mağdur Aziz"i öldürmeye teşebbüs ve 6136 Sayılı Yasaya Aykırılık; sanıklar Nafya, Rasime ve Fatma hakkında kasten öldürmeye yardım; sanıklar Rauf ve İrfan hakkında silahla tehdit; sanık Zeynelabidin hakkında kasten yaralama suçlarından kurulan hükümlerin incelenmesinde;
A) Dairemizce de benimsenen Ceza Genel Kurulu"nun 20.10.2009 gün ve 2009/1-85/242 sayılı kararında açıklandığı üzere; sanıklardan birisinin savunulmasının diğer sanık yönünden savunmada zaafiyet yarattığı durumlarda sanıklar arasında menfaat uyuşmazlığı bulunduğunun kabulü gerektiğinden; somut olayda; kasten öldürme suçunu birlikte işledikleri iddia edilen sanıklar M.. K.., H.. K.., Y.. K.. ve bu suça yardım ettikleri iddia edilen N.. K.., F.. K.., R.. K.. ile kavga sırasında tüfekle ateş ettiğini belirten sanık Ç.. K.. ile atılı suçu inkar eden C.. K.. arasında menfaat uyuşmazlığı bulunduğu anlaşıldığı halde, sanıkların ayrı ayrı müdafiiler yerine aynı müdafıiler tarafından savunmalarının yapılması suretiyle 1136 sayılı Avukatlık Kanunu"nun 38/1 ve 5271 sayılı CMK.nun 152 maddelerine aykırı davranılması;
B) Hükmün gerekçesinde, sanık Zeynelabidin"in mağdurlar Hasan ve M. N."ye karşı silahla kasten yaralama suçunu işlediği kabul edildiği halde; hüküm fıkrasında TCK.nun 86/3-e maddesinin uygulanmasına karar verilmemesi suretiyle gerekçe ile hüküm fıkrası arasında çelişkiye düşülmesi;
C) Sanıklar Nafya, Rasime ve Fatma hakkında kurulan mahkumiyet hükümlerinin re"sen temyize tabi bulunmadığı gözetilmeksizin; bu hükümlerin 5320 sayılı kanununn 8/1.maddesi delaletiyle 1412 sayılı CMUK.nun 305/1. maddesi uyarınca re"sen temyize tabi bulundukları belirtilerek, hüküm fıkrasında 5271 Sayılı CMK.nun 232/6. maddesine uygun şekilde; başvurulacak kanun yolu ve süresinin tereddüte yer vermeyecek bir biçimde açıkça gösterilmemesi;
D) 31/12/2010 tarihli celsede tanık olarak dinlenilen Kibar Koca’nın sanıklardan H.. K.."nın eşi olduğunu beyan etmesi karşısında tanıklıktan ve yeminden çekinme hakkının hatırlatılmaması,
Usule aykırı olup, sanıklar Çetin, Cemal, Yusuf, M. N., Hasan müdafiilerinin duruşmalı incelemede ve temyiz dilekçelerinde ileri sürdükleri temyiz itirazları ile sanık Rauf müdafii, sanıklar Rasime, Nafya, Fatma müdafii, sanık İrfan ve müdafii, katılan-sanıklar müdafiinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, kısmen re"sen de temyize tabi bulunan hükümlerin farklı gerekçeyle, kısmen tebliğnamedeki düşünce gibi CMUK.nun 321. maddesi uyarınca (BOZULMASINA), 24/11/2014 gününde oybirliği ile karar verildi.
24/11/2014 gününde verilen iş bu karar Yargıtay Cumhuriyet Savcısı huzurunda ve duruşmada savunmasını yapmış bulunan sanık C.. K.., Ç.. K.., M.. K.. ve Y.. K.. müdafiileri Avukat C. Ö.., Av. M. S.., Av. N. A.., Av. A.Y.., Av. M.A.S.."nın yokluklarında 27/11/2014 gününde usulen ve açık olarak anlatıldı.