MAHKEMESİ : Ankara 15. İş Mahkemesi
TARİHİ : 07/03/2007
NUMARASI : 2006/10-2007/128
 
Davacı,  geç ödenen yaşlılık aylıklarının faiz alacağının tahsiline  karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme ilamında belirtildiği şekilde, isteğin  kabulüne karar vermiştir.     
Hükmün davalı  vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan  ve Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tesbit edildi
1-Dosyadaki yazılara, toplanan delillere, hükmün dayandığı delillerle kanuni gerektirici nedenlere göre davalı kurumun aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan sair temyiz itirazlarının reddine.
2-Davacı hakettiği halde 20.09.1993 tarihli tahsis talebine istinaden davalı Kurumca kendisine yaşlılık aylığı bağlanmadığını, açtığı dava sonucunda mahkemece kendisine 1.1.1994 tarihinden itibaren yaşlılık aylığı bağlanmasına karar verildiğini, 4.7.2005 tarihinde dilekçe vermesine rağmen davalı Kurumca birikmiş aylıklarının 24.11.2005 tarihinde kendisine ödenmek üzere bankaya gönderildiğini, maddi zarara uğradığını ileri sürerek zararının giderilmesi için 1.1.1994-24.11.2005 tarihleri arasındaki birikmiş aylıklarına ödenmesi gereken tarihten itibaren faiz yürütülerek toplam 21.334.80 YTL.  birikmiş faiz alacağının davalı Kurumdan tahsilini talep etmiştir.
Mahkemece istemin kabulüne karar verilmiştir.
Dosyadaki kayıt ve belgelerden davacının 1.10.1965-30.10.1981 tarihleri arasında yurtdışında geçen 5520 günlük çalışmasını 2147 sayılı Yasa"ya göre borçlandığı, 8.12.1993 tarihinde Kurum kayıtlarına giren dilekçesi ile yaşlılık aylığı talep etmesi üzerine davalı Kurumca aylık bağlanması için yurda kesin dönüş yapması gerektiğinin bildirilerek bu konuda taahhütname gönderilip bu taahhütnamenin doldurulmasının ve Türkiye"deki ikametgah adresinin bildirilmesinin istenmesi üzerine davacı tarafından açılan dava ile yurda kesin dönüş yapma şartı olmaksızın aylık bağlanmasının talep edildiği, Ankara 13.İş Mahkemesinin 2004/1420 Esas nolu dosyasında görülen dava sonucunda davacıya 15.07.2004 tarihli karar ile talebini takip eden aybaşı olan 1.1.1994 tarihi itibariyle aylık bağlanmasına karar verildiği, verilen kararın Dairemizin 26.1.2005 tarihli kararı ile onandığı ve davacının 28.02.2006 tarihinde Kurum kayıtlarına giren dilekçesi ile mahkeme kararının uygulanmasını talep etmesi üzerine davalı kurumca 24.11.2005 tarihinde  birikmiş aylıkların topluca ödendiği, ödeme yapılmazdan önce davacının 4.3.2005 tarihinde Kuruma intikal eden dilekçesi ile faiz talebinde bulunduğu anlaşılmaktadır.
Somut olayda davalı Kurumun haksız ve yersiz işlemi ile davacıya yaşlılık aylığının bağlanmadığı bunun sonucu olarakta davalı Kurumun davacının oluşan maddi zararını giderimle yükümlü olduğu tartışmasızdır.
506 sayılı Yasa"nın 116..maddesinde Kurumca gerekli belgelerin tamamlanmasından sonra bağlanacak aylıkları hesap ve tespit ederek ilgililere yazı ile  bildirmek üzere üç aylık işlem süresi tanındığından  davacı 8.12.1993 tarihinde tahsis talebinde bulunduğundan davalı Kurum 1994 yılı Ocak, Şubat ve Mart aylarında ödenecek aylıklar yönünden 8.3.1994 tarihinde temerrüde düşmüştür
Öte yandan 19.12.1984 gününde yürürlüğe giren 3095 sayılı  Kanuni Faiz ve Temerrüt Faizine ilişkin Kanun, Mmurabaha Nizamnamesini  yürürlükten  kaldırarak bu tarihi kadar % 5 olan kanuni faiz oranını %30 olarak belirlenmiş, ancak Bakanlar Kuruluna bu oranı % 80"ine kadar artırma ve eksiltme yetkisi verilmiş,  Bakanlar Kurulunca bu yetkiye dayanılarak 1.1.998 tarihinde kanuni faiz oranı  %50"ye  çıkartılmış, Anayasa Mahkemesi 15.12.1998 tarihli  kararı ile  3095 sayılı  Yasa"nın 1 ve 2. maddelerini  iptal etmiş, karar 26.11.1999 tarihli Resmi Gazetede yayımlanarak 6 ay sonra 26.5.2006 tarihinde yürürlüğe girmeden önce 15.12.1999  tarihli 4489 sayılı Yasa"nın 1. maddesi ile 3095 sayılı Yasa"nın 1. maddesi  değiştirilerek Türkiye Cumhuriyeti Merkez Bankasının önceki yılın 31 Aralık günü kısa vadeli   kredi işlemlerinde uyguladığı reeskont oranını  yasal faiz oranı olarak  belirlemiştir. Ancak 1.4.2003 tarihinde itibaren uygulanan 2003 yılı Bütçe Kanununda ilgili  Kanunda düzenleme yapılıncaya kadar Genel Bütçeye dahil daireler ile Katma Bütçeli idarelerin  ilama bağlı kararları  için 3095 sayılı Yasa"nın  1. maddesindeki kanuni faiz oranı 1.4.2003 tarihinden itibaren aylık %2,5 olarak, 2004 yılı Bütçe Kanununda %1.25 , 2005 yılı Bütçe Kanunu ile 1.1.2005 tarihinden itibaren  aylık %1  olarak belirlenmiş, ancak  Anayasa Mahkemesince  2003,2004 ve 2005 yılı  Bütçe Kanunlarındaki bu hükümler Anayasaya aykırı bulunarak  iptal edilmiş,  5335 sayılı Yasa ile 3095 sayılı Yasa"nın 1. maddesi ile değiştirilmiş yasal  faiz oranı  1.5.2005  tarihinden itibaren %12  olarak belirlenmiş, bu oran Bakanlar Kurulu Kararı ile 1.1.2006 tarihinden itibaren   % 9"a  indirilmiştir. Gerek  Dairemizin  oturmuş içtihatlarında  gerekse Hukuk Genel Kurulu"nun 1.12.2004 tarihli 2004/12-667 Esas  2004/628 Kararında  Bütçe Kanunundaki aylık faiz oranının  sadece genel bütçeye dahil  dairelerle   katma bütçeli  idarelerin ilama bağlanmış borçlarıyla  sınırlı bir düzenleme getirdiği,  bu nitelikte olmayan borçların kapsam dışı  tutulduğu bildirilmiştir.
T.C. Merkez Bankası  Başkanlığınca  İskonto oranı 17.5.2002 tarihinde % 55, 14.6.2003 tarihinde % 50, 8.10.2003 tarihinde % 43, 15.6.2004 tarihinde % 38, 13.1.2005 tarihinde % 32 olarak tesbit edilmiştir.
Bu tesbitler karşısında  yasal faiz oranlarının 19.12.1984 tarihine kadar %5, 20.12.1984- 31.12.1997 arasında %30, 1.1.998-14.12.1999 arasında %50, 15.12.1999-16.5.2002 arasında 60, 17.5.2002-13.6.2003 arasında %55,  14.6.2003-7.10.2003  arasında %50 8.10.2003-14.6.2004 arasında %43, 15.6.2004-12.1.2005 arasında %38, 13.1.2005 30.4.2005  arasında %32, 1.5.2005-.31.12.2005 arasında %12, 1.1.2006 tarihinden itibaren  % 9  olarak uygulanması gerekir.
İhtilaf konusu uyuşmazlıkta mahkemece hükme esas alınan 4.10.2006 tarihli bilirkişi raporunda 1994 yılı Ocak, Şubat ve Mart aylarına ilişkin yaşlılık aylıkları yönünden temerrüt tarihinin 8.3.1994 tarihi yerine 1.1.1994, 1.2.1994 ve 1.3.1994 tarihinin esas alındığı, 17.05.2002-30.06.2002 tarihleri arasındaki yasal faiz oranı %55 iken %60, 14.6.2003-30.06.2003 tarihleri arasında % 50 olduğu  halde % 55, 8.10.2003-31.12.2003 tarihleri arasında % 43 olduğu halde % 50, 15.6.2004-30.6.2004 tarihleri arasında %38 olduğu halde % 43, 13.1.2005-30.04.2005 tarihleri arasında % 32 olduğu halde % 38 oranı esas alınarak faiz alacağının fazla hesaplandığı bu raporun hükme dayanak alınacak nitelikte  olmadığı görülmektedir.
Yapılacak iş; fazi alacağı hesabını yukarda açıklanan şekilde yeniden yaptırmak ve çıkacak sonuca göre karar vermektir.
Mahkemece bu maddi ve hukuki olgular gözetilmeksizin yazılı şekilde hüküm kurulmuş olması usul ve yasaya aykırı olup bozma nedenidir.
O halde, davalı Kurumun  bu yönleri amaçlayan  temyiz itirazları kabul edilmeli ve hüküm bozulmalıdır.
SONUÇ: Hükmün yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, 17.03.2008 gününde oybirliğiyle karar verildi.