MAHKEMESİ :Sulh Hukuk Mahkemesi

Davacılar vekili tarafından, davalılar aleyhine 18.12.2008 gününde verilen dilekçe ile geçit hakkı istenmesi üzerine yapılan duruşma sonunda; davanın kabulüne dair verilen 14.10.2009 günlü hükmün Yargıtayca incelenmesi davalılar vekili tarafından istenilmekle süresinde olduğu anlaşılan temyiz dilekçesinin kabulüne duruşma isteminin değer yönünden reddine karar verildikten sonra dosya ve içerisindeki bütün kağıtlar incelenerek gereği düşünüldü:
K A R A R
Dava, geçit hakkı kurulması istemine ilişkindir.
Davalı ... davanın reddini savunmuş, diğer davalılar davaya cevap vermemişlerdir.
Mahkemece, 122 Ada 3 ve 123 Ada 5 sayılı parseller yararına, 122 Ada 1 sayılı parsel üzerinden geçit kurulmasına karar verilmiştir.
Hükmü, 122 Ada 1 sayılı parsel malikleri davalılar temyiz etmiştir. 1-Yapılan yargılamaya, toplanan deliller ve dosya içeriğine göre davalılar vekilinin sair temyiz itirazları yerinde görülmemiştir.
2- Ülkemizde arazi düzenlenmesinin sağlıklı bir yapıya kavuşmamış olması ve her taşınmazın yol ihtiyacına cevap verilmemesi geçit davalarının nedenidir. Geçit hakkı verilmesiyle genel yola bağlantısı olmayan veya yolu bulunsa bile bu yol ile ihtiyacı karşılanamayan taşınmazın genel yolla kesintisiz bağlantısı sağlanır. Uygulama ve doktrinde genellikle bunlardan ilkine “mutlak geçit ihtiyacı” veya “geçit yoksunluğu”, ikincisine de “nispi geçit ihtiyacı” ya da “geçit yetersizliği” denilmektedir.
Bilirkişinin 08.05.2009 tarihli raporunun ekindeki krokiden davacı taşınmazlarının kadastrol yola cepheli olduğu kısaca taşınmazların genel yol
bağlantısının bulunduğu görülmektedir. Ancak, davacılar mevcut yolun ihtiyaçlarına cevap vermediğini ileri sürmektedirler. Bilirkişi görüşü de bu doğrultudadır. O yüzden 122 Ada 3 ve 123 Ada 5 sayılı parsellerin nispi geçit ihtiyacı içersinde bulunduğu kabul edilmelidir. Bu gibi ihtiyaç içerisinde bulunan parsellerin yoluna mevcut yolun genişliği dikkate alınarak ihtiyaca cevap verecek miktarda ilaveler yapılması ve ihtiyacın bu şekilde giderilmesi gerekir. Mahkemece araçlı geçişe uygun genişliği olmayan patika yolun 122 Ada 1 parsel sınırından bir miktarın geçit hakkı olarak belirlenmesi yolundaki mahkeme takdirinde bir isabetsizlik yok ise de; geçit için öngörülen mavi renkle taralı bölümün gerek yararlanacak taşınmazlar gerekse yükümlendirilen taşınmaz bakımından ileride yeni bir uyuşmazlığa konu olmayacak biçimde belirgin ve ölçekli hale getirilmesi gerekir. Mevcut patika yolun da genişliği teknik aletler ile ölçülüp belirlenerek azami 3 metre genişliğe ulaştırılması halinde 122 Ada 1 sayılı parselin sınırı boyunca ne kadar genişliklerde geçit tesis edileceği aynı nitelikli ölçekle belirlenip hükümde de gösterilmesi ve sonuç olarak infazda tereddüde sebebiyet verilmeyecek şekilde hüküm kurulması gerekir.
Değinilen yönün gözardı edilmesi doğru görülmediğinden karar bozulmalıdır.
SONUÇ: Yukarıda (1) numaralı bentte açıklanan nedenlerle, davalılar vekilinin diğer temyiz itirazlarının reddine, (2) numaralı bentte açıklanan nedenlerle davalılar vekilinin temyiz itirazının kabulü ile hükmün BOZULMASINA, peşin harcın istek halinde yatırana geri verilmesine, 25.5.2010 gününde oybirliği ile karar verildi.