MAHKEMESİ :ASLİYE HUKUK MAHKEMESİ

Taraflar arasındaki menfi tespit davasının mahkemece yapılan yargılaması sonucunda, davanın kabulüne yönelik olarak verilen kararın, süresi içinde davalı vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine; temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra, dosya içerisindeki kağıtlar okunup gereği düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı; 20.05.2008 tarihinde hastanelerine başvuran ... isimli hasta nedeniyle Kurumca, özel sağlık hizmeti sunucularından sağlık hizmeti satın alma sözleşmesinin 5.1.2 maddesi uyarınca haklarında 10.000 TL cezai şart uygulanmasına ve ödenen 271,83 TL tedavi bedelinin kuruma iadesine karar verildiğini, ancak söz konusu cezai işlemin haksız olduğunu, bu nedenle borçlu olmadıklarının tespitini istemiştir.
Davalı; trafik kazası sonucu davacı hastaneye başvuran ... isimli hastanın el bileği ve el yüzeyinde kırık tespit edildiğini, ameliyat olması gerektiğinin davacı hastane doktoru tarafından söylendiği halde hastanın bu ameliyatı olmayı kabul etmemesi üzerine kolunun alçı ile atele alınarak taburcu edildiğinin tespit edildiğini, hastaya ameliyat yapılmamasına rağmen davacı tarafından ... Sağlık Uygulama Tebliği kodlu büyük kemik kırığı kapalı redüksiyonu hizmeti verilmiş gibi gösterilerek faturaya dayanak belgelerin gerçeğe aykırı düzenlenmek suretiyle tedavi ücretinin Kurumdan tahsil edilmiş olması nedeniyle davanın reddini dilemiştir.
Mahkemece; Adli Tıp Kurumu raporu ve alınan bilirkişi raporuna göre trafik kazası neticesinde davacı hastaneye başvuran hastaya uygulanan tedavinin tıp kuralları dahilinde olduğu gerekçesiyle davanın kabulüne, davalının 23.08.2011 tarih ve 16643945 sayılı kararına istinaden uygulanan 10.000 TL cezai şartın hukuka aykırılığının ve davacı tarafın davalı kuruma karşı borçlu olmadığının tespitine karar verilmiş; hüküm, davalı tarafından temyiz edilmiştir.
1-Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuni gerektirici sebeplere ve özellikle delillerin takdirinde bir isabetsizlik görülmemesine göre, davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışındaki sair temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Davalı SGK Başkanlığı"nın, 492 sayılı Harçlar Kanunu ve 5502 sayılı Sosyal Güvenlik Kurumu Kanunu"nun 36. maddesi hükmüne göre harçtan muaf olması nedeniyle 152,55 TL peşin harcın davalıdan alınarak davacıya verilmesine şeklinde hüküm kurulması usul ve yasaya aykırı olup, bozma nedenidir.
Ne var ki, bu yanlışlığın düzeltilmesi yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden hükmün, HUMK"nın 438/7 maddesi gereğince düzeltilerek onanmasına karar verilmesi gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda birinci bentte açıklanan nedenlerle davalının sair temyiz itirazlarının reddine, ikinci bentte açıklanan nedenlerle davalı vekilinin temyiz itirazının kabulü ile hüküm fıkrasının 2 nolu bendine “davacının yatırdığı tüm harçların karar kesinleştiğinde ve isteği halinde davacıya iadesine,” cümlesinin eklenmesine, 3 nolu bendi çıkartılarak yerine; "3-Davacı tarafından karşılanan 510,00 TL Adli Tıp rapor gideri, 468,50 TL yargılama gideri olmak üzere toplam 978,50 TL yargılama giderinin davalıdan alınarak davacıya verilmesine," ifadesinin yazılmasına, hükmün düzeltilmiş bu şekliyle ONANMASINA, 6100 sayılı HMK"nın Geçici Madde 3 atfıyla 1086 sayılı HUMK"nın 440. maddesi gereğince karar düzeltme yolu kapalı olmak üzere, 16/09/2021 tarihinde oy birliği ile karar verildi.