Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : CMK’nın 223/2-c maddesi gereğince beraat


Taksirle yaralama suçundan sanığın beraatine ilişkin hüküm mağdur zorunlu vekili tarafından temyiz edilmekle dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Karar yokluğunda verilen mağdur zorunlu vekilinin, 26.05.2016 tarihinde tebliğ edilen karara yönelik 31.05.2016 havale tarihli dilekçesi ile yaptığı temyiz isteminin süresinde olduğu belirlenerek yapılan incelemede;
Sanığın sevk ve idaresindeki otomobil ile gündüz vakti, azami hız limitinin 70 km olduğu meskun mahalde, çift şeritli bölünmemiş karayolunda seyir halindeyken olay mahalline geldiğinde seyrine göre yolun solundan karşıdan karşıya geçmeye çalışan mağdur çocuğa çarparak kemik kırığı oluşacak şekilde yaralanmasına neden olduğu olayda, mağdurun kaza günü aracın geldiğini göre göre birdenbire yola fırladığını, aracı gördüğünü, geçebileceğini zannettiğini, yol üstünde başka bir araç daha olduğunu, bu aracın önünden yola fırladığına dair beyanları ve bilirkişi raporu birlikte değerlendirildiğinde sanığın kusuru olmadığı gerekçesiyle beraat kararı verilmesinde isabetsizlik görülmemiştir.
Yapılan yargılama sonunda, yüklenen suç açısından sanığın kast veya taksirinin bulunmadığı, gerekçeleri gösterilerek mahkemece kabul ve takdir kılınmış olduğundan, mağdur zorunlu vekilinin sanık beyanına itibar edilmemesi gerektiğine, mahkumiyet kararı verilmesi gerektiğine ilişkin temyiz itirazlarının reddiyle, beraate ilişkin hükmün isteme aykırı olarak ONANMASINA, 01.03.2021 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.