Ankara Kira Kararları - Yargıtay 22. Hukuk Dairesi 2017/18381 Esas 2018/26446 Karar Sayılı İlamı

22. Hukuk Dairesi
Esas No: 2017/18381
Karar No: 2018/26446
Karar Tarihi: 06.12.2018

Yargıtay 22. Hukuk Dairesi 2017/18381 Esas 2018/26446 Karar Sayılı İlamı

Özet: (Bu özet Yapay Zeka tarafından yazılmıştır. Hukuki olarak geçerliliği yoktur.)

Emekli olan davacının açtığı taşınır mal ve alacak davası ile ilgili olarak verilen hüküm, temyiz kesinlik sınırını aşmadığı için temyize konu edilemeyeceği belirtilmektedir. Kararın gerekçesi, temyiz kesinlik sınırının kamusal düzen ile ilgili olduğu ve dava konusu olan taşınır malın veya alacağın değerinin dikkate alındığıdır. Dosyada dava açıldığında davacının alacağı 317,09 TL olup, karar tarihi itibariyle 2.080,00 TL kesinlik sınırı kapsamında kaldığından davalı vekilinin temyiz istemi reddedilmiştir. Kararda belirtilen kanun maddeleri, 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu'nun geçici 3. maddesi ve mülga 1086 sayılı Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanunu'nun 427. ve 432. maddeleridir. Bu maddeler, miktar ve değeri temyiz kesinlik sınırını aşmayan taşınır mal ve alacak davalarına ilişkin nihai kararların temyiz edilemeyeceğini düzenlemektedir.

22. Hukuk Dairesi 2017/18381 E. , 2018/26446 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ : İş Mahkemesi

Y A R G I T A Y K A R A R I

Miktar ve değeri temyiz kesinlik sınırını aşmayan taşınır mal ve alacak davalarına ilişkin nihai kararlar 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu"nun geçici 3. maddesi uyarınca uygulanmasına devam olunan mülga 1086 sayılı Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanunu"nun 427. maddesi uyarınca temyiz edilemez. Kesinlik sınırı kamu düzeni ile ilgilidir. Temyiz kesinlik sınırı belirlenirken yalnız dava konusu edilen taşınır malın veya alacağın değeri dikkate alınır. Faiz, icra (inkar) tazminatı, vekalet ücreti ve yargılama giderleri hesaba katılmaz.
Dosya içeriğine göre dava açıldığında emekli olan davacının hüküm altına alınan ve temyize konu edilen toplam alacak miktarı 317,09 TL olup karar tarihi itibari ile 2.080,00 TL kesinlik sınırı kapsamında kaldığından davalı vekilinin temyiz isteminin 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu"nun geçici 3. maddesi uyarınca uygulanmasına devam olunan mülga 1086 sayılı Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanunu"nun 427, 432. maddeleri uyarınca REDDİNE, nisbi temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 06.12.2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.