Davacı, davalılardan işverene ait işyerinde 22.8.2001-4.3.2005  tarihleri arasında geçen ve kuruma eksik bildirilen sigortalı çalışmalarının tespitiyle, işçilik alacaklarının tahsiline   karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme ilamında belirtildiği şekilde, isteğin kısmen kabulüne karar vermiştir.
Hükmün davacı vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan  ve Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tesbit edildi.
Dava, davacının 22.08.2001-04.03.2005 tarihleri arasında davalı işyerinde geçen ve Kuruma bildirilmeyen çalışmalarının tesbiti ile işçilik alacakları  istemine ilişkindir.
Mahkemece istemin işçilik alacakları yönünden  kısmen kabulüne karar verilmiştir. 
Davacı talebinin 22.08.2001-04.03.2005 tarihleri arasında davalı işyerinde geçen ve Kuruma bildirilmeyen çalışmalarının tesbiti ile işçilik alacakları  istemine ilişkin olduğu  11.03.2005 tarihli dava dilekçesinde açıkça belli olmasına rağmen davanın sadece işçilik alacakları yönünden incelenip değerlendirilerek sonuca varılması,tesbite yönelik talebin incelenerek olumlu veya olumsuz bir karar verilmemesi usul ve yasaya uygun değildir.
Davanın yasal dayanağını oluşturan 506 sayılı yasanın 79. maddesi bu tip hizmet tesbiti  davaları için özel  bir  ispat yöntemi öngörmemiş  ise de davanın niteliği kamu düzenini ilgilendirdiği ve bu nedenle özel bir duyarlılık ve özenle yürütülmesi gerektiği Yargıtay"ın ve giderek Dairemizin yerleşmiş  içtihadı gereğidir.  Bu tür davalarda  öncelikle  davacının  çalışmasına ilişkin belgelerin  işveren tarafından verilip  verilmediği yöntemince araştırılmalıdır. Bu koşul oluşmuşsa  işyerinin gerçekten var olup olmadığı  kanun kapsamında  veya kapsama alınacak nitelikte bulunup bulunmadığı  eksiksiz bir şekilde belirlenmeli daha sonra çalışma olgusunun varlığı özel bir  duyarlılıkla araştırılmalıdır.  Çalışma olusu her türlü delille ispat  kazanabilirse de çalışmanın konusu niteliği başlangıç ve bitiş  tarihleri hususlarında tanık sözleri değerlendirilmeli, dinlenen tanıkların davacı ile aynı dönemlerde işyerinde çalışmış ve işverenin resmi kayıtlara geçmiş bordro tanıkları yada komşu işverenlerin aynı nitelikte işi yapan ve bordrolarına resmi kayıtlarına geçmiş çalışanlardan  seçilmesine özen gösterilmelidir.  Bu tanıkların ifadeleri ile çalışma olgusu  hiçbir kuşku ve duraksamaya  yer vermeyecek şekilde  belirlenmelidir. Yargıtay  Hukuk Genel  Kurulunun  16.9.1999 gün 1999/21-510-527, 30.6.1999 gün 1999/21-549-555- 3.11.2004 gün 2004/21- 480-579 sayılı kararları da  bu doğrultudadır.
Somut olayda, davacının 22.08.2001 tarihinde davalı işveren işyerinde işe girdiği, sigortalı hizmet cetveline göre işe giriş bildirgesinde belirtilen 22.08.2001  tarihinden itibaren 2001yılında 120  gün, 2002 yılında 351 gün,2003 yılında 309 gün,2004 yılında 229 gün, 2005 yılında 11 gün çalışmasının bildirildiği04.03.2005 tarihinde çıkışının bulunduğu anlaşılmaktadır.Dinlenen tanıklar bordro tanığı olup olmadığı belli olmadığı gibi çalışmanın süresi konusunda yeterli bilgi vermediklerinden beyanları hüküm vermeye yeterli değildir.   
Mahkemece yapılacak iş, davacının tesbitini istediği ve eksik incelemeye konu olan 2001-2005 yılları  arasındaki   sürelere ilişkin davalı işyerinden ücret bordrolarının getirtmek, bu belgelerdeki davacı imzaları üzerinde uzman bilirkişilerce  imza incelemesi yaptırtmak; imzaların davacıya ait olduğunun  tespit edildiği dönemlerde imzalı ücret bordrolarındaki süreler kadar çalışıldığını  kabul etmek, imzaların davacıya ait olmadığının belirlendiği veya imzalı ücret bordrosu bulunmayan   dönemler için ise işverenin kayıtlarına geçmiş tesbite konu dönemin tamamında çalışan bordro tanıkları, bulunamadığı takdirde bu dönemler için iş ilişkisini bilen veya bilmesi gereken, işverenler tarafından Kuruma bildirilen komşu işyerleri çalışanları veya işverenleri gibi kişilerin bilgilerine başvurmak,davacının çalışma süresi ve işçilik alacaklarını açıkça belirleyecek tüm deliller toplandıktan sonra bir arada değerlendirilip eksik bildirilen çalışmalar ve işçilik alacakları yönünde bir  karar verilmekten ibarettir.
Mahkemece, bu maddi ve hukuki olgular göz önünde tutulmaksızın eksik inceleme ve değerlendirme ile yetersiz ve soyut tanık beyanları ile  yazılı şekilde hüküm kurulması usul ve yasaya aykırı olup bozma nedenidir.
O halde, davacının bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli ve hüküm bozulmalıdır.
SONUÇ:Hükmün yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, temyiz harcının istek halinde davacıya iadesine,  24.04.2008 gününde oybirliğiyle karar verildi.