MAHKEMESİ : İŞ MAHKEMESİ
DAVA : Davacı, kıdem tazminatı, ihbar tazminatı ile yıllık izin ücreti, fazla mesai ücreti, hafta tatili ücreti, ulusal bayram ve genel tatil ücreti, asgari geçim indirimi alacaklarının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Yerel mahkemece, davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Hüküm süresi içinde davalılar avukatlarınca temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

A) Davacı İsteminin Özeti:
Davacı veili, müvekkilinin 31/07/2004-30/10/2008 tarihleri arasında asıl işveren olan ... şirketinin alt işvereni olan davalı ... şirketi nezdinde inşaat teknikeri olarak çalıştığını, iş akdine haksız ve nedensiz olarak son verildiğini ileri sürerek, kıdem ve ihbar tazminatları ile yıllık izin, fazla çalışma, hafta tatili, ulusal bayram genel tatil ücretleri ve asgari geçim indirimi alacaklarının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
B) Davalı Cevabının Özeti:
Davalı ... vekili, davacının müvekkilinin değil, diğer davalı ... inşaat şirketinin çalışanı olduğunu, davacının diğer davalı ... şirketinin müvekkiline ait ... şantiyesinde 25/04/2007 tarihinde çalışmaya başladığını, bu tarihten önce müvekkiline ait herhangi bir şantiyede çalışmadığını, bu nedenle anılan tarih öncesindeki tazminat taleplerinin yersiz olduğunu, davacının mazeretsiz ve bildirimsiz olarak 5 gün işe gelmemesi üzerine diğer davalı ... şirketi tarafından tazminatları ödenmek suretiyle 30/10/2008 tarihinde işten çıkarıldığını, diğer davalı ile yapılan sözleşme uyarınca şantiye alanında çalıştırılan işçilere ait hakların ödenmesinden diğer davalının tek başına sorumlu olduğunu, şantiyede fazla mesai yapılmadığını, diğer işçilik alacak taleplerinin de bulunmadığını savunarak davanın reddine karar verilmesini istemiştir.
Davalı ... vekili, davacının 25/10/2008-30/10/2008 tarihleri arasında firma yetkililerine ve çalışanlarına haber vermeden ve mazeret bildirmeden işe gelmediğini, bu nedenle iş akdinin haklı nedenle feshedildiğini, davacının müvekkili yanında 25/04/2007 tarihinde çalışmaya başladığını, çalışma süresi boyunca ek bir çalışma yapmadığını, yıllık izinlerini kullandığını, hafta ve genel tatillerde çalışmadığını, asgari geçim indirimi ücretinin her ay ödendiğini savunarak davanın reddine karar verilmesini istemiştir.
C) Yerel Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, toplanan kanıtlar ve bilirkişi raporuna dayanılarak, davacının kıdem ve ihbar tazminatları ile yıllık izin, fazla çalışma, hafta tatili, ulusal bayram genel tatil ücretleri hüküm altına alınmış, asgari geçim indirimi ise atiye terkedildiğinden bu hususta karar verilmesine yer olmadığına karar verilmiştir.
D) Temyiz:
Kararı davalılar vekilleri temyiz etmiştir.
E) Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalıların aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Taraflar arasında, davacının, asıl işveren olan davalı ... nezdinde geçen çalışma süresi ile ilgili uyuşmazlık bulunmaktadır.
Alt işveren, bir işverenden, işyerinde yürüttüğü mal veya hizmet üretimine ilişkin yardımcı işlerde veya asıl işin bir bölümünde işletmenin ve işin gereği ile teknolojik sebeplerle uzmanlık gerektiren işlerde iş alan ve görevlendirdiği işçileri sadece bu işyerinde çalıştıran diğer işveren olarak tanımlanabilir. Alt işverenin iş aldığı işveren ise, asıl işveren olarak adlandırılabilir. Bu tanımdan yola çıkıldığında asıl işveren alt işveren ilişkisinin unsurları, iki ayrı işverenin olması, mal veya hizmet üretimine dair bir işin varlığı, işçilerin sadece asıl işverenden alınan iş kapsamında çalıştırılması ve tarafların muvazaalı bir ilişki içine girmemeleri gerekir. Alt işverene yardımcı iş, ya da asıl işin bir bölümü, ancak teknolojik sebep uzmanlık gereken işin varlığı halinde verilebilecektir. 4857 sayılı İş Kanunu"nun 2. maddesinde asıl işveren alt işveren ilişkisini sınırlandırılması yönünde kanun koyucunun amacından da yola çıkılarak asıl işin bir bölümünün alt işveren verilmesinde işletmenin ve işin gereği ile teknolojik sebeplerle uzmanlık gerektiren işler ölçütünün bir arada olması gerektiği belirtilmelidir. 4857 sayılı Kanun"un 2. maddesinin 6. ve 7. fıkralarında tamamen aynı biçimde işletmenin ve işin gereği ile teknolojik sebeplerle uzmanlık gerektiren işler sözcüklerine yer verilmiş olması bu kararlılığı ortaya koymaktadır.
Somut olayda, davacının, davalı asıl işverene ait işyerinde çalıştığını iddia ettiği dönemde 31.07.2004-25.4.2007 tarihleri arasında farklı sicil numaralı işverenlerde çalıştığı görülmekte olup, bu tarihler arasında asıl işverenle diğer işveren arasında hizmet alım ilişkisinin bulunup bulunmadığı, davacının bu dönemde asıl işverenin işyerinde çalışıp çalışmadığı anlaşılamamaktadır. Bu nedenle davacının çalıştığını iddia ettiği dönemde 31.07.2004-25.4.2007 tarihleri arasında sigorta kayıtlarında yer alan işverenler ile asıl işveren arasında hizmet alım ilişkisinin bulunup bulunmadığı, varsa hizmet alım sözleşmelerinin başlangıç ve bittiği tarihler, davacının aynı işyerinde ara vermeden çalışmasına devam edip etmediği, işverenler arasında organik bağ olup olmadığı araştırılarak sonucuna göre karar verilmesi gerekirken eksik incelemeyle karar verilmesi hatalı olup, bozmayı gerektirmiştir.
F) Sonuç:
Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı sebepten dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine 16.04.2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.