İstanbul Ceza Kararları - Kasten yaralama - hakaret - tehdit - Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2019/12637 Esas 2020/4659 Karar Sayılı İlamı

3. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/12637
Karar No: 2020/4659
Karar Tarihi: 05.03.2020

Kasten yaralama - hakaret - tehdit - Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2019/12637 Esas 2020/4659 Karar Sayılı İlamı

Özet: (Bu özet Yapay Zeka tarafından yazılmıştır. Hukuki olarak geçerliliği yoktur.)

Mahkeme, kasten yaralama, hakaret ve tehdit suçlarından mahkum olan sanıkların hükümlerinin açıklanmasının geri bırakılmasına karar vermiş ancak Yargıtay Ceza Genel Kurulu tarafından bu kararların itiraz edilebileceğine ve temyiz edilemeyeceğine karar verilmiştir. Diğer sanık ise kasten yaralama suçundan mahkum olmuştur ancak ek savunma hakkı tanınmamış ve savunma hakkı kısıtlanmıştır. Bu sebeple hükmün bozulmasına karar verilmiştir. Kanun maddeleri olarak 5271 sayılı CMK'nin 231. ve 226. maddeleri ile 5237 sayılı TCK'nin 87/1 ve 53. maddeleri kararda geçmektedir. Bu maddeler aracılığıyla savunma hakkı kısıtlamaları ve hak yoksunluklarına ilişkin düzenlemeler yer almaktadır.

3. Ceza Dairesi 2019/12637 E. , 2020/4659 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇLAR : Kasten yaralama, hakaret, tehdit
HÜKÜMLER : Mahkumiyet, hükmün açıklanmasının geri bırakılması

Mahalli mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle evrak okunarak;
Gereği görüşülüp düşünüldü:
1) Sanıklar ..., ..., ..., ... ve ... hakkında katılan ..."a yönelik kasten yaralama, hakaret ve tehdit suçlarından verilen hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına ilişkin kararlar yönünden yapılan incelemede;
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 03/02/2009 tarihli ve 2009/13-12 sayılı kararı uyarınca, sanıklar hakkında 5271 sayılı CMK"nin 231. maddesi gereğince verilen hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararlarının, CMK"nin 231/12. maddesi uyarınca itirazı kabil olup temyizi mümkün bulunmadığından, dosyanın temyizen incelenmeksizin mahalline iadesi için Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE,
2) Sanık ... hakkında ..."a yönelik kasten yaralama suçundan kurulan mahkumiyet hükmüne ilişkin sanığın temyiz talebinin incelenmesinde;
Yerinde görülmeyen diğer temyiz sebeplerinin reddine, ancak;
a) Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 25/04/2017 tarihli ve E.2015/1167 - K.2017/247 sayılı kararında da belirtildiği üzere, sanığa 5271 sayılı CMK’nin 226. maddesi hükmü gereğince ek savunma hakkı tanınmadan, iddianamede gösterilmeyen 5237 sayılı TCK’nin 87/1-son maddesinin uygulanması suretiyle Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi"nin (Pelissier ve Sassi/Fransa, No: 25444/94, P. 67, Sadak ve diğerleri/Türkiye No: 29900/96, 29901/96, 29902/96, 29903/96, 17.07.2001) kararlarında belirtildiği üzere, Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesinin “Adil yargılanma hakkı” başlıklı 6. maddesine, Türkiye Cumhuriyeti Anayasası"nın “Hak arama hürriyeti” başlıklı 36. maddesine ve CMK’nin 226. maddesine muhalefet edilerek sanığın savunma hakkının kısıtlanması,
b) Anayasa Mahkemesinin 24/11/2015 tarihli ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 08/10/2015 tarihli ve E.2014/140 - K.2015/85 sayılı kararı ile 5237 sayılı TCK"nin 53. maddesindeki bazı ibarelerin iptal edilmesi nedeniyle, hak yoksunlukları yönünden sanığın hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz sebepleri bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün bu nedenlerle 6723 sayılı Kanun"un 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi ile yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 05/03/2020 gününde oy birliğiyle karar verildi.