MAHKEMESİ : İmamoğlu Asliye Hukuk Mahkemesi
TARİHİ : 05/03/2014
NUMARASI : 2012/133-2014/44

Taraflar arasındaki itirazın iptali davasının yapılan yargılaması sonunda ilamda yazılı nedenlerden dolayı davanın kısmen kabulüne yönelik olarak verilen hükmün süresi içinde taraf vekillerince temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü.
-K A R A R-
Davacı vekili, davalının aidat borcunu ödememesi nedeniyle aleyhine İmamoğlu İcra Müdürlüğü"nün 2011/658 sayılı icra dosyası ile ilamsız icra takibi başlatıldığını, ancak takibe itirazı edildiğini ileri sürerek, itirazın iptaline ve davalı aleyhine %40 icra inkâr tazminatına hükmedilmesini talep etmiştir.
Davalı vekili, ödeme emrindeki miktarın gerçek borç miktarını yansıtmadığını, 1.500,00 TL"lik borcunda posta ile ödendiğini, ancak davalının çeşitli sebeplerle bu parayı almaktan imtina ettiğini savunarak, davanın reddine karar verilmesini istemiştir.
Mahkemece iddia, savunma, bilirkişi raporu ve tüm dosya kapsamına göre; takip tarihi olan 25.08.2011 tarihi itibariyle toplam aidat borcunun 1.675,00 TL olduğu, para borcu alacaklıya götürülmesi gereken borçlardan sayıldığından davalının savunmasına itibar edilemeyeceği davalı tarafça 1.500,00 TL"nin davadan sonra 16.04.2012 tarihinde ödendiği gerekçesiyle, 1.675,00 TL"lik kısım yönünden takibin iptaline karar vermiştir.
Karar, taraf vekillerince temyiz edilmiştir.
1- 5219 sayılı Kanun ile yapılan değişiklik sonucu Hukuk Muhakemeleri Usulü Kanunu"nun (HUMK) 427. maddesinde öngörülen kesinlik sınırı, 5236 sayılı Kanun"un 19. maddesiyle HUMK’a eklenen Ek-Madde 4’te öngörülen yeniden değerleme oranı da dikkate alındığında 2014 yılı için 1.890,00 TL’dir.
Somut olayda, davacı tarafından 6.252,00 TL"lik miktar yönünden itirazın iptali davası açılmış, mahkemece 1.675,00 TL yönünden davanın kısmen kabulüne dair verilen karar, kabul edilen miktar yönünden davalı vekilince temyiz edilmiştir. Davalı aleyhine kabul edilen 1.675,00 TL yukarıda anılan madde hükmüne göre temyiz sınırının altında kaldığından kesin niteliktedir. Kesin olan kararların temyiz istemleri hakkında mahkemece bir karar verilebileceği gibi, 01.06.1990 gün ve 1989/3 esas, 1990/4 karar sayılı İçtihadı Birleştirme Kararı uyarınca Yargıtay tarafından da karar verilebileceğinden, davalı vekilinin temyiz isteminin reddine karar verilmesi gerekmiştir.
2- Davacı vekilinin temyiz itirazları yönünden;
İİK"nın 67/2. maddesi hükmümün uygulanabilmesi alacaklının takibinde haksız olması yeterli olmayıp aynı zamanda takibe girişirken kötüniyetli olması gerekir. Kötüniyeti ispat yükü ise davalı-borçluya aittir. Eldeki davada, davalı lehine kötüniyet tazminatına hükmedilmiş ise de, mahkemece davacının takibe girişirken kötüniyetli olup olmadığı hususu yeterince araştırılmadan gerekçe bölümünde de kötüniyet tazminatının şartlarının oluşup oluşmadığı yeterince tartışılmadan hükme varılması doğru olmamıştır.
SONUÇ : Yukarıda (1) numaralı bentte açıklanan nedenlerle, davalı vekilinin temyiz isteminin mahkeme hükmünün kesin olması nedeniyle reddine, (2) numaralı bentte açıklanan nedenlerle, davacı vekilinin temyiz itirazlarının kabulü ile hükmün davacı yararına BOZULMASINA, peşin alınan harçların istek halinde temyiz edenlere iadesine, karar düzeltme yolu kapalı olmak üzere, 12.12.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.