Davacı,  davalı işveren nezdinde 18.04.1975-01.03.1979 tarihleri arası çalıştığının tespitine   karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme bozmaya uyarak ilamında belirtildiği şekilde, isteğin kısmen kabulüne karar vermiştir.
Hükmün, davacı ile davalılardan Kurum vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan  ve Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tesbit edildi.
1-Dosyadaki yazılara, toplanan delillere, hükmün dayandığı gerektirici sebeplere göre davalı Kurumun tüm temyiz itirazlarının reddine, davacının temyizine gelince ,
2-Davacı, 18.04.1975 ile 01.03.1979 tarihleri arasında davalıya ait işyerinde hizmet akdine dayalı olarak sürekli çalıştığının tespitini istemiştir.
Mahkemece 18.04.1975-31.12.1976 tarihleri arasındaki çalışmanın kesintisiz olduğuna ve fazlaya ilişkin talebin reddine dair kararın davacı ile davalı kurum tarafından temyizi üzerine dairemizce işverence yöntemine uygun olarak bildirilen parçalı çalışmanın aksinin yöntemince araştırılmadığından bozulmasına karar verilmiştir.
Mahkemece bozma ilamına uyulduktan sonra yapılan yargılama sonunda eski hüküm gibi 18.04.1975-31.12.1976 tarihleri arasındaki çalışmanın kesintisiz olduğuna karar verilmiş ve bu karar süresinde davacı ile davalı kurumca temyiz edilmiştir.
Mahkemenin davacının çalışmalarının 18.04.1975–31.12.1976 tarihleri arasında kesintisiz olduğunun kabulüne ilişkin kararı yerindedir. Ancak fazlaya ilişkin talep reddedilirken yeterli araştırmanın yapılmadığı anlaşılmaktadır. Gerçekten dosya içerisinde Hazar Vergi Dairesi Müdürlüğü’nün 15.12.2005 tarihli cevabi yazıların göre davalı işverenin 12.04.1975-04.11.1981 tarihleri arasında pavyon işletmeciliği faaliyeti nedeniyle vergi kaydının bulunduğu anlaşılmaktadır. Öte yandan davalı işverene ait işyerinin 31.12.1976 tarihinde 506 sayılı yasa kapsamından çıkarıldığının kurumca bildirilmesi karşısında bu tarihten sonraki çalışma olgusuna ilişkin olarak aynı işyerinden çalışmaları kuruma bildirilmiş tanık bulunmasının söz konusu olmadığı da ortadadır. Bununla birlikte 506 sayılı yasa kapsamında olunan dönemde davalı işyerinden kuruma çalışmaları bildirilen tanıklar yeminli anlatımlarında; vergi kaydıyla uyum gösterir biçimde iş yerinin 506 sayılı yasa kapsamından çıkarıldığı 31.12.1976 tarihinden sonrasını da kapsar biçimde dava konusu dönemde çalışıldığını doğrulamıştır. Hal böyle olunca da iş yerinin 506 sayılı yasa kapsamından çıkarılmış olmakla birlikte faaliyetini fiilen sürdürüp sürdürmediğinin yöntemince araştırılarak, sonucuna göre karar verilmek gerektiği ortadadır.
Yapılacak iş; işyerinin pavyon işletmesi olduğu göz önüne alınarak öncelikle işyerinin fal olduğu dönemleri, giderek 31.12.1976 tarihinden sonra kanarya pavyon unvanlı işyerinin faaliyetini sürdürüp sürdürmediğini emniyet müdürlüğünden, keza 31.12.1976 tarihinden sonra davalı işverenin pavyon işletmeciliği faaliyeti nedeniyle vergi ödeyip ödemediği, gelir beyan edip etmediğini vergi dairesinden sormak, 31.12.1976 tarihinden sonraki döneme ilişkin olarak, davalı işverenin işyerine komşu işyerlerinin kayıtlara geçmiş kişileri veya benzer işi yapanların kayıtlara geçmiş kimseleri tespit ederek dinlenmek ve tüm deliller toplandıktan sonra delilleri takdir edip ve sonucuna göre karar vermekten ibarettir.
Mahkemece, bu maddi ve hukuki olgular göz önünde tutulmaksızın eksik inceleme ve araştırma ile yazılı şekilde hüküm kurulması usul ve yasaya aykırı olup bozma nedenidir.
O halde, davacının bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli ve hüküm bozulmalıdır.
SONUÇ: Hükmün yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, temyiz harcının istek halinde davacıya iadesine, 06.05.2008 gününde oybirliğiyle karar verildi.