Bursa Ceza Kararları - Çocuğun nitelikli cinsel istismarı - kasten yaralama - hakaret - Yargıtay 14. Ceza Dairesi 2020/1900 Esas 2020/3053 Karar Sayılı İlamı

14. Ceza Dairesi
Esas No: 2020/1900
Karar No: 2020/3053
Karar Tarihi: 02.07.2020

Çocuğun nitelikli cinsel istismarı - kasten yaralama - hakaret - Yargıtay 14. Ceza Dairesi 2020/1900 Esas 2020/3053 Karar Sayılı İlamı

Özet: (Bu özet Yapay Zeka tarafından yazılmıştır. Hukuki olarak geçerliliği yoktur.)

Ağır Ceza Mahkemesi, suça sürüklenen bir çocuk hakkında reşit olmayanla cinsel ilişki, kasten yaralama ve hakaret suçlarından dolayı verilen hükümlerin açıklanmasının geri bırakılmasına karar vermiştir. Ancak, katılan mağdurenin vekili karara itiraz etmiştir ve Malatya 1. Ağır Ceza Mahkemesi itirazı reddetmiştir. Temyiz istemi göz önünde bulundurularak yapılan incelemede, açıklanan kararlar temyiz edilemeyecek nitelikte olduğundan reddedilmiştir. Kanun maddeleri olarak 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun 231/5. ve 231/12. maddeleri, 5320 sayılı Kanun'un 8/1. maddesi ve 1412 sayılı CMUK’nın 317. maddesi bahsedilmiştir.

14. Ceza Dairesi 2020/1900 E. , 2020/3053 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
SUÇ : Çocuğun nitelikli cinsel istismarı, kasten yaralama, hakaret
HÜKÜM : Çocuğun nitelikli cinsel istismarı eylemi reşit olmayanla cinsel ilişki kabul edilerek bu suç ile kasten yaralama ve hakaret suçlarından kurulan hükümlerin açıklanmasının geri bırakılması

İlk derece mahkemesince verilen kararlar temyiz edilmekle başvurunun muhtevası nazara alınarak dosya tetkik edildi, gereği görüşüldü:
Mahkemece suça sürüklenen çocuk hakkında reşit olmayanla cinsel ilişki, kasten yaralama ve hakaret suçlarından dolayı 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanununun 231/5. maddesi gereğince verilen hükümlerin açıklanmasının geri bırakılmasına dair kararların aynı Kanunun 231/12. maddesine göre itirazı kabil kararlardan olup temyiz yeteneğinin bulunmadığı ve katılan mağdure vekilinin anılan kararlara yönelik itirazının Malatya 1. Ağır Ceza Mahkemesince incelenerek reddine dair 14.01.2016 günlü, 2016/34 D. iş sayılı kararın verildiği anlaşıldığından, vaki temyiz isteminin 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gözetilerek 1412 sayılı CMUK’nın 317. maddesi gereğince REDDİNE, 02.07.2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.