Davacı, 1.6.2006 tarihinden itibaren yaşlılık aylığına hak kazandığının tespitine  karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme ilamında belirtildiği şekilde, isteğin reddine karar vermiştir.
Hükmün  davacı vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan ve Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tesbit edildi.
1-Dosyadaki yazılara toplanan delillere hükmün dayandığı gerektirici  sebeplere göre  davacının aşağıdaki bendin kapsamı dışındaki sair temyiz itirazlarının reddine,
2-Davacı 1.10.1985 başlangıç tarihli zorunlu tarım Bağ-Kur sigortalısı olduğunun 5458 sayılı Yasa ile tüm prim borçlarını ödediğini, 1.6.2006 tarihinden itibaren yaşlılık aylığına hak kazandığının tesbitini istemiştir.
Mahkemece davacının 5458 sayılı Yasa"dan faydalanarak Kuruma toplu ödeme yaparken 1995/3. dönemde ki 120 günlük  506 sayılı Yasa"ya tabi zorunlu sigortalılığını bildirmediği, Bağ-Kur"unda yeterli araştırma yapmadan davacıyı 5458 sayılı Yasa"dan istifade ettirdiği, yapılan ödemenin davacı yönünden kazanılmış hak sağlamayacağı, Kurumca sigortalılığın 31.8.1995 tarihinde durdurulmasına ilişkin işlemin yerinde olduğu ve  yaşlılık aylığı koşullarının oluşmadığı gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiştir.
Davanın yasal dayanağını oluşturan 2926 sayılı Yasa’da 506 sayılı Yasa’nın 79.maddesine koşut geçmiş tarım Bağ-Kur hizmetlerinin tesbitine ilişkin bir düzenleme mevcut değildir. 2926 sayılı Yasa’nın 7. maddesi hükmüne göre, bu yasaya göre sigortalı sayılanlar, sigortalı sayıldıkları tarihten itibaren en geç üç ay içinde Kurum’a başvurarak kayıt ve tescillerini yaptırmak zorundadırlar. Anılan  Yasa’nın 5. maddesi ile 7. madde de belirtilen süre içinde kayıt ve tescillerini yaptırmayan sigortalıların hak ve yükümlülüklerinin kayıt ve tescil edildikleri tarihi takip eden aybaşından itibaren başlayacağı hükmü getirilmiştir. 2926 sayılı Yasa’nın 2. ve 3. maddeleri kapsamında, kendi nam ve hesabına tarımsal faaliyette bulunanlardan yasanın uygulanma tarihinde 58 yaşını dolduran kadınlarla, 60 yaşını dolduran erkekler dışındakiler bakımından tarım Bağ-Kur sigortalılığı zorunlu sigortalılık niteliğinde bulunmaktadır.Başka bir ifade ile sigortalı olmak hak ve yükümlülüğünden vazgeçip kaçınmak mümkün değildir. Diğer yandan resen tescil başlığını taşıyan 9.maddeye göre bu yasa kapsamında sigortalı sayılanların sigortalılıklarının başladığı tarihten itibaren 3 ay içinde Kurum’a kayıt ve tescilini yaptırmayanların tescil işlemlerinin Kurum’ca re’sen yapılması gerekmektedir. 2926 sayılı Yasa’nın 36.maddesi kapsamında Kurum’un prim alacaklarını Bakanlar Kurulu Kararı ile ürün bedellerinden tevkifat suretiyle tahsil etmesi mümkündür. Bu bağlamda 2.madde kapsamına girenlerin belirtilen şekilde prim borçlarının ürün bedellerinden tevkifat suretiyle kesilerek Bağ-Kur’a ödenmesi halinde kayıt ve tescil için kurum’a başvuru olmasa dahi bahse konu biçim de prim ödenmesi suretiyle kayıt ve tescil konusundaki iradelerini ortaya koydukları tartışmasızdır. Bağ-Kur’un iş bu prim ödenmesine rağmen, sigortalıyı re’sen kayıt ve tescil etmemesi yasanın kendisine yüklediği re’sen tescil mükellefiyetine aykırılık teşkil etmektedir. 2926 sayılı Yasa’nın 10.maddesine göre kayıt ve tescil işlemlerinde Valilik, Kaymakamlık, Özel İdare, Belediye, Muhtarlık ve Nüfus İdareleri kayıtları ile diğer kamu kurum ve kuruluşlarının, kanunla kurulu meslek kuruluşlarının, tarım satış kooperatifler kanununa göre kurulan pancar ekicileri İstihsal Kooperatifleri ile Birliği, T.Şeker Fabrikaları Anonim Şirketi ve tarım kesimine yönelik faaliyette bulunan milli bankaların kayıtlarının  esas alınacağı  bildirilmiştir.  Bu kayıtların  tarımda  kendi adına ve hesabına bağımsız çalışmanın yasal karinesi  olduğu ortadadır.
Dosyadaki kayıt ve belgelerden davacının davacının 1.10.1985 tarihinde tarım Bağ-Kur sigortalısı olarak kayıt ve tescil edildiği, 5458 sayılı Yasa’dan yararlanarak 30.5.2004 tarihine kadar olan tüm prim borcunu ödediği, 1.9.1995-31.12.1995 tarihleri arasında 506 sayılı Yasa’ya tabi 120 gün sigortalı çalışmasının bulunduğu, davalı Kurumca durumun öğrenilmesi üzerine tarım Bağ-Kur sigortalılığının 31.8.1995 tarihinde terkin edilerek 5458 sayılı Yasa’ya tabi yapılandırması iptal edilerek yaptığı ödemelerin fazladan ödeme olarak kabul edildiği anlaşılmaktadır.
2926 sayılı Yasa’nın 10. maddesinde sigortalıların kayıt ve tescil işlemlerinde esas alınacak, kayıtlar belirtilmiştir. Bu kayıtlar tarımda kendi adına ve hesabına bağımsız çalışmanın yasal karinesidir. Bu kayıtların sigortalı adına mevcut olması durumunda diğer sosyal güvenlik kuruluşlarına tabi kısa süreli çalışmaların sigortalılık iradesini bozmayacağı kabul edilir. Gerçekten tarım Bağ-Kur sigortası kapsamında kesintisiz tarımsal faaliyetin bulunduğunun anlaşıldığı hallerde, 506 sayılı Yasa kapsamındaki kısa süreli çalışmaların 2926 sayılı Yasa kapsamındaki sigortalılığı tümden sona erdirmeyeceği, 2926 sayılı Yasa"nın 36 ve 10.maddesindeki şartlarında gerçekleşmesi halinde 506 sayılı Yasa kapsamındaki kısa süreli çalışmalar dışında kalan süreler bakımından tarım Bağ-Kur sigortalısı olunduğunun kabulünün gerekeceği, Dairemizin ve giderek Yargıtay’ın yerleşmiş görüşlerindendir.
Somut olayda davacının 506 sayılı Yasa’ya tabi çalışması kısa süreli olup davacının 2926 sayılı Yasa’nın 10.maddesindeki kayıtların bulunması halinde sigortalılık iradesinin devam ettiği kabul edilmelidir.
Yapılacak iş; davacının ziraat odası, kooperatif kaydının bulunup bulunmadığını, var ise başlangıç ve bitiş tarihlerini, zirai arazisi bulunup bulunmadığını, var ise edinme tarihini, çiftçilik belgesi olup olmadığını, doğrudan gelir desteği alıp olmadığını araştırmak, davacının 506 sayılı Yasa’ya tabi kısa süreli sigortalılığı sona erdikten sonra tarımsal faaliyetinin devam edip etmediğini tespit etmek, sigortalılık süresini belirleyerek yaşlılık aylığı koşullarını tartışarak çıkacak sonuca göre bir karar vermektir.
Mahkemece bu maddi ve hukuki olgular gözetilmeksizin eksik araştırma ve hatalı değerlendirme sonucu yazılı şekilde karar verilmiş olması usul ve yasaya aykırı olup bozma nedenidir.
O halde, davacının bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli ve hüküm bozulmalıdır.
SONUÇ: Hükmün yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, temyiz harcının istek halinde davacıya iadesine, 12.5.2008 gününde oybirliğiyle karar verildi.