Davacı ... ile davalı T.C ... Kamu Hastaneler Birliği Genel Sekreterliği aralarındaki alacak davasına dair Samsun 3. Asliye Hukuk Mahkemesinden verilen 19/11/2015 tarihli ve 2013/249 E. -2015/551 K. sayılı hükmün düzeltilerek onanması hakkında Yargıtay (kapatılan) 13. Hukuk Dairesince verilen 04/11/2019 tarihli ve 2016/25673 E.-2019/10768 K. sayılı ilama karşı taraf vekilleri tarafından kararın düzeltilmesi istenilmiştir.
Düzeltme isteğinin süresi içinde olduğu anlaşıldıktan sonra dosyadaki bütün kağıtlar okunup gereği düşünüldü:
Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı; Gazi Devlet Hastanesi’nin mal alım ihalesine girerek kazandığını, akabinde idare ile mal alım sözleşmesi akdedildiğini, edimini zamanında yerine getirerek sözleşme konusu malları teslim ettiğini, sözleşmeye göre fatura tarihinden itibaren en geç 60 gün içinde ödeme yapılması gerektiğini, hastaneden olan alacağını 30.03.2010 tarihli temlikname ile Creditwest Faktoring Hizmetleri A.Ş.’ye temlik ettiğini, temlik karşılığı olarak yaklaşık 270.000 TL ödeme aldığını, yine 67.989,69 TL’nin temlik sebebiyle faktoring şirketinde kaldığını, hastanenin zamanında ödeme yapması halinde faktoring şirketinden 16.000 TL komisyon ücreti ile ayrıca 51.000 TL daha ödeme alacağını, ancak hastanenin ödemeyi yedi ay gecikmeli olarak 31.12.2010 tarihinde yaptığını, bu gecikme nedeniyle faktoring şirketine karşı temerrüde düştüğünü, vade tarihinden itibaren temerrüt faizi işlemeye başladığını, sözleşmeyle kendisine ödenecek olan 51.000 TL’nin temerrüt faizini karşılamaya yetmemesi üzerine kalan 27.000 TL faiz alacağı için aleyhine icra takibi başlatıldığını, icra dosyasına ferileri ile birlikte 33.000,00 TL ödeme yapmak zorunda kaldığını, buna göre geç ödeme nedeniyle yaklaşık 90.000,00 TL zararının olduğunu ileri sürerek, fazlaya ilişkin hakları saklı kalmak kaydıyla 10.000,00 TL zararın ödeme tarihinden itibaren işleyecek reeskont faizi ile birlikte davalıdan tahsiline karar verilmesini istemiş, ıslah ile talebini 25.740,30 TL’ye yükseltmiştir.
Davalı; davacının 29.03.2010 tarihli mal alımına ilişkin sözleşme kapsamında edimini yerine getirdiğini, teslim edilen mallarla ilgili muayene ve kabul komisyonu tarafından nitelik ve nicelik yönünden uygunluk raporu düzenlendiğini, davacının sözleşmeden doğan alacağını dava dışı şirkete temlik ettiğini, temlikname ile alacağın ve alacağa bağlı bütün hakların temlik alana geçtiğini, buna göre alacağını temlik eden davacının borcun ifasını isteyemeyeceğini, davacı ile dava dışı faktoring şirketi arasında imzalanan sözleşmedeki şartların sözleşmenin taraflarını ilgilendirdiğini ve kendilerine karşı ileri sürülemeyeceğini, davacı her ne kadar fatura tarihinden itibaren 60 gün içinde ödeme yapılması gerektiğini ileri

sürmüş ise de, sözleşmenin 12.2.2 maddesi uyarınca kabul raporunun düzenlenmesinden itibaren yüklenicinin yazılı talebi üzerine en geç 90 gün içinde ödeme yapılacağının kararlaştırıldığını, davacının hastaneye 15.12.2010 tarihinde faturayı teslim ettiğini, bu tarihten 5 gün sonra 20.12.2010 tarihinde temlik alana ödeme yapıldığını savunarak, davanın reddine karar verilmesini dilemiştir.
Mahkemece, ıslah talebi de dahil olmak üzere davanın kabulü ile, 25.740,30 TL’nin ödeme tarihi olan 20.12.2010 tarihinden itibaren işleyecek yasal faizi ile birlikte davalı taraftan tahsiline karar verilmiş, kararın taraflarca temyiz edilmesi üzerine, hükmün alacağa faiz yürütülmesi gerektiğinden bahisle düzeltilerek onanmasına karar verilmiş, taraflar karar düzeltme talebinde bulunmuştur.
1-Dosyadaki yazılara mahkeme kararında belirtilip Yargıtay ilamında benimsenen gerektirici sebeplere göre HUMK"nun 440. maddesinde sayılan nedenlerden hiçbirine uygun olmayan davacının tüm karar düzeltme isteklerinin reddi gerekir.
2- Davacı eldeki dava ile, Gazi Devlet Hastanesi’ne aralarındaki sözleşme kapsamında mal teslim ettiğini, teslim edilen mallarla ilgili uygunluk raporu düzenlendiğini, davalıdan olan alacağını dava dışı faktoring şirketine temlik ettiğini, davalının süresinde dava dışı şirkete ödeme yapmaması sebebiyle, faktoring şirketinden olan alacağını tahsil edemediğini, şirkete karşı temerrüde düştüğünü, şirketten olan alacağının temerrüt faizini karşılamaması üzerine aleyhine icra takibi başlatıldığını ileri sürerek, zararının davalıdan tahsiline karar verilmesini talep etmiş; Mahkemece alınan bilirkişi raporu doğrultusunda davacı ile dava dışı şirket arasındaki faktoring sözleşmesinin, şirketin borcun ödenmemesi riskini üstlenmemesi sebebiyle gerçek olmayan faktoring sözleşmesi olduğu, buna göre davacının davalının zamanında ödeme yapmaması sebebiyle yalnızca temerrüt faizini talep edebileceği gerekçesiyle, davanın kabulüne karar verilmiş ve karar Yargıtay 13. Hukuk Dairesi tarafından düzeltilerek onanmıştır.
Alacağın temliki, alacak hakkını devredenin mal varlığından çıkararak devralanın mal varlığına dahil eden, sözleşmeye dayalı bir tasarruf işlemidir. Böylece temlik ile devreden borç ilişkisinden çıkar ve onun yerine alacaklı sıfatı ile devralan kişi geçer. 6098 sayılı Türk Borçlar Kanunu’nun 189. maddesine göre (818 sayılı Türk Borçlar Kanunu’nun 168. maddesi), alacağın devri ile devredenin kişiliğine özgü olanlar dışındaki öncelik hakları ve bağlı haklar da devralana temlik olur. Temlik ile devralana geçen hakların kapsamına kefalet ve rehin gibi teminat hakları dahil olduğu gibi, kanuni ipotek hakkı, hapis hakkı, mülkiyeti saklı tutma hakkı, dava açma ve icra takibinde bulunma hakkı da dahildir. TBK’nın 189/2. maddesinde zikredildiği üzere, işlemiş faiz de asıl alaca bağlı yan (feri) hak olarak devralana geçecektir. O halde, temlik sonrasında işleyen temerrüt faizinin de asıl alacağa bağlı yan (feri) hak olarak devralana geçtiği kabul edilmelidir. (EREN, Fikret: Borçlar Hukuk Genel Hükümler, Yirmi Beşinci Basım, Ankara 2020, s. 1362-1375.)
Somut olayda, davacı dava konusu mal alımına ilişkin sözleşme kapsamında doğmuş alacağını, 30.03.2010 tarihli temlikname ile dava dışı Creditwest Faktoring Hizmetleri A.Ş.’ye temlik etmiştir. Tasarruf işlemi olan temlik ile birlikte dava konusu alacak davacının mal varlığından çıkarak, devalan şirketin mal varlığına dahil olmuştur. Davacının temlik ile asıl alacak üzerindeki tasarruf yetkisinin sonra erdiği dikkate alındığında, asıl alacağa bağlı

olan devirden sonra işleyecek temerrüt faizini talep etmesi de mümkün değildir. O halde
mahkemece, açıklanan hususlar gözetilerek, davanın reddine karar verilmesi gerekirken yazılı şekilde karar verilmesi usul ve yasaya aykırı olup, bozmayı gerektirir.
Hükmün bu nedenle bozulması gerekirken zuhulen düzeltilerek onandığı anlaşılmakla davalının karar düzeltme talebinin kabulü ile Yargıtay 13. Hukuk Dairesi’nin (Kapatılan) 04.11.2019 tarih ve 2016/25673 Esas, 2019/10768 Karar sayılı düzeltilerek onama ilamının kaldırılarak mahkeme kararının bozulmasına karar verilmesi gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda 1. bentte açıklanan nedenlerle davacının karar düzeltme taleplerinin reddine, 2. bentte açıklanan nedenlerle davalının karar düzeltme talebinin kabulü ile, Yargıtay 13. Hukuk Dairesi’nin (Kapatılan) 04.11.2019 tarih ve 2016/25673 Esas, 2019/10768 Karar sayılı ilamının kaldırılmasına ve mahkeme kararının davalı yararına BOZULMASINA, 123,60 TL bakiye karar düzeltme harcının mahallinde düzeltme isteyen davacıdan alınarak hazineye gelir kaydettirilmesine, 16/09/2021 tarihinde oy birliği ile karar verildi.