Hırsızlık, konut dokunulmazlığını bozma ve mala zarar verme suçlarından sanıklar ... .., ... ..., ... ... ve ... ... hakkında yapılan duruşma sonunda; hırsızlık, konut dokunulmazlığını bozma ve mala zarar verme suçlarından mahkumiyetlerine ilişkin Asliye Ceza Mahkemesi"nce verilen 17.02.2015 tarih 2015/27 Esas 2015/227 Karar sayılı hükmün sanıklar ... ..., ... ... ve müdafileri ile sanıklar ... ... ve ... ... tarafından temyizi üzerine Dairemizin 09.07.2015 tarih 2015/18501 Esas ve 2015/5314 Karar sayılı ilamı ile sanıkların hırsızlık, konut dokunulmazlığını bozma ve mala zarar verme suçlarından kurulan hükümlerin oybirliği ile onanmasına karar verildiği, hırsızlık ve mala zarar verme suçlarına yönelik onama kararına karşı, Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı’nın 25.02.2016 tarih ve 2016/64295 sayılı yazısı ile hırsızlık suçu bakımından ""sanıklara yüklenen TCK"nın 142/2-h ve 143. maddelerinde öngörülen suçun gerektirdiği cezanın alt sınırının 5 yıldan fazla olduğu dikkate alındığında, 5271 sayılı CMK"nın 150/3. maddesi uyarınca kovuşturma aşamasında sanıklara zorunlu müdafi atanması gerekeceğinden, müdafi görevlendirilip huzurunda savunma yapmaları imkanı tanınmadan hüküm kurulmak suretiyle savunma haklarının kısıtlandığı"" ve mala zarar verme suçu bakımından ise "olay yeri inceleme raporunda pvc kapı ve pencere üzerinde zorlama izi olduğunun belirtildiği ancak mahkemenin kabulünün aksine, pencerenin veya kilidin zarar gördüğüne, kırıldığına veya bozulduğuna dair herhangi bir tespitin bulunmadığı anlaşılmakla, müştekiden pencere, kapı veya kilitte herhangi bir kırılma, bozulma, tahrip etme veya kullanılamaz hale getirme olup olmadığı sorularak, sonucuna göre sanıkların hukukî durumunun tayin ve tespiti gerektiği gözetilmeden eksik inceleme sonucu yetersiz gerekçe ile mahkûmiyet hükmü kurulduğundan"" bahisle itirazda bulunulması üzerine dosya Daireye gönderilmekle okunarak gereği görüşülüp düşünüldü:
TÜRK MİLLETİ ADINA
A-Sanıklar hakkında mala zarar verme suçu bakımından yapılan temyiz incelemesinde;
Dairemizin anılan kararında mala zarar verme suçu bakımından usul ve yasaya aykırı bir yön bulunmaması nedeniyle Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı"nın 25.02.2016 tarih ve 2016/64295 sayılı itiraz istemi yerinde görülmemiş olduğundan itirazın REDDİ ile 5271 sayılı CMK’nın 308/2. fıkrası uyarınca Dairemizin 09.07.2015 tarih 2015/18501 Esas ve 2015/5314 Karar sayılı ilamının mala zarar verme suçu yönüyle ile ilgili itirazı incelemek üzere dosyanın Yargıtay Ceza Genel Kurulu"na GÖNDERİLMESİNE,
B-Sanıklar hakkında hırsızlık suçu bakımından yapılan temyiz incelemesinde;
Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı"nın 25.02.2016 tarih ve 2016/64295 sayılı itiraz talebi hırsızlık suçu bakımından yerinde görülmüş olduğundan Dairemizin 09.07.2015 tarih 2015/18501 Esas ve 2015/5314 Karar sayılı ilamı hırsızlık suçu yönüyle kaldırılarak yeniden yapılan incelemede;
Dosya ve duruşma tutanakları içeriğine, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, gerekçeye ve hakimin takdirine göre; diğer temyiz nedenleri yerinde görülmemiştir.
Ancak
1-5237 sayılı TCK"nın 142. maddesinde 6545 sayılı Kanun"un 62. maddesiyle yapılan ve 28/06/2014 tarihinde yürürlüğe giren değişiklik uyarınca, sanıkların üzerine atılı 5237 sayılı TCK"nın 142/2-h, 143. maddelerinde düzenlenen hırsızlık suçu için öngörülen ceza miktarının alt sınırının 5 yıldan fazla olduğu gözetildiğinde, 5271 sayılı CMK"nın 150/3. maddesi gereğince sanıklara müdafii atanmasında zorunluluk bulunması,
2-Kabule göre de; T.C. Anayasa Mahkemesi"nin 5237 sayılı TCK"nın 53. maddesine ilişkin olan, 2014/140 Esas ve 2015/85 Karar sayılı iptal kararının, 24.11.2015 gün ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanmış olması nedeniyle iptal kararı doğrultusunda 5237 sayılı TCK"nın 53. maddesindeki hak yoksunluklarının yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanıklar ... ..., ... ... ve müdafileri ile sanıklar ... ... ve ... ..."ın temyiz nedenleri bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün açıklanan nedenlerle tebliğnameye ve itiraz talebine uygun olarak BOZULMASINA, 14.03.2016 gününde oybirliğiyle karar verildi.