Davacı, 1989 yılından dava tarihine kadar Bağ-Kur sigortalısı olduğunun tesbitine karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme ilamında belirtildiği şekilde, isteğin kısmen kabulüne karar vermiştir.
Hükmün  davalı vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan ve Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tesbit edildi.
Davacı, Şöforler oda kaydının başladığı 1989 yılından itibaren dava tarihine kadar 1479 sayılı yasaya tabi  Bağ-Kur sigortalısı olduğunun tesbitini istemiştir.
Mahkemece istemin kısmen kabulü ile davacının 27.12.1991-04.10.2000 tarihleri arasında 1479 sayılı yasaya tabi sigortalı olduğunun tesbitine  karar verilmiş ise de bu sonuç usul ve yasaya uygun değildir. Gerçekten ,1479 sayılı yasaya 24.7.2003 tarih ve 4956 sayılı  yasa ile eklenen geçici 18.maddesine göre; bu kanuna göre sigortalılık  niteliği taşıdıkları halde 4.10.2000 tarihine kadar kayıt ve tescilini yaptırmamış olan  sigortalıların,  sigortalılık hak ve  mükellefiyetlerinin 4.10.2000 tarihinden itibaren  başlayacağı ancak bu kanuna göre  zorunlu sigortalı olarak tescil edilmiş olanların sigortalıklarının bu kanunun yürürlük tarihinden itibaren altı ay  içinde  Kuruma yazılı başvuru da bulunmaları ve 20.4.1982-4.10.2000 tarihleri arasındaki vergi kayıtlarını belgelemeleri ve yasaya göre hesaplanacak  prim  borçlarının tamamını süresinde ödemeleri kaydıyla  bu sürelerin  sigortalılık süresi olarak değerlendirileceği  belirtilmiştir.
Somut olayda, davacının  kayıt ve tescili 2006 yılındaki talebi ile yasa gereği 4.10.2000 tarihinden yapılmıştır.  Her ne kadar davacının  27.12.1991-23.10.2000 tarihleri arasına ait vergi kaydı bulunmakta ise de yukarıda belirtildiği üzere,  1479 Sayılı Kanuna 4956 sayılı Kanun ile eklenen geçici 18. maddesi gereğince davacının 04.10.2000 tarihinden önce Kuruma tescilinin bulunmaması nedeni ile  bu tarihler arasında Bağ-Kur sigortalısı sayılması mümkün değildir.Yargıtay Hukuk Genel Kurulunun 03.11.2004 gün ve 2004/10-524 Esas, 2004/581 Karar sayılı kararı da aynı yöndedir. 
Mahkemece  bu maddi ve hukuki olgular gözönünde bulundurularak davanın reddi gerekirken   yazılı gerekçelerle kabulü usul ve yasaya aykırı olup bozma nedenidir.
O halde, davalı kurumun  bu yönleri amaçlayan  temyiz itirazları kabul edilmeli ve hüküm bozulmalıdır.
SONUÇ: Hükmün yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, 09.06.2008 gününde oybirliğiyle karar verildi.