MAHKEMESİ :SULH HUKUK MAHKEMESİ
Taraflar arasındaki tahliye ve alacak davasının mahkemece yapılan yargılaması sonucunda, davanın kısmen kabulüne yönelik olarak verilen hükmün, süresi içinde davalı vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine; temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra, dosya içerisindeki kağıtlar okunup gereği düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı vekili; taraflar arasında yazılı kira sözleşmesi bulunmadığını, davalının (3) ve (9) nolu bağımsız bölümlerde kiracı olduğunu, taşınmazı apart yurt gibi kullandığını, müvekkilinin taşınmazın alt kiraya verilmesine muvafakat etmediğini, davalının alt kiraya verme yasağını ihlal ederek ve ortak alanları kullanarak akde aykırı davrandığını, aylık 300 er TL den 600,00 TL kira bedelerini eksik ödediğini belirterek akde aykırılık ve temerrüt nedeniyle kiralanandan tahliyesine ve 6.800 TL kira alacağının tahsiline karar verilmesini istemiştir.
Davalı vekili, taşınmazın alt kiraya verilmediğini, 2 daire için toplam 600,00 TL kira bedeli ödediklerini bildirerek davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece aylık kira bedelinin iki daire için toplam 1.060 TL olduğu, davalının Mayıs 2013 ile Eylül 2014 arası 7.820 TL kira bedelini eksik ödediği gerekçesiyle temerrüt nedeniyle davalının kiralanandan tahliyesine ve 7.820 TL kira alacağının tahsiline karar verilmiş, hüküm davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
İspatın konusunu tarafların üzerinde anlaşamadıkları ve uyuşmazlığın çözümünde etkili olabilecek çekişmeli vakıalar oluşturur. HMK’nun ispat yükünü düzenleyen 190. maddesine göre ispat yükü; kanunda özel bir düzenleme bulunmadıkça, iddia edilen vakıaya bağlanan hukuki sonuçtan kendi lehine hak çıkaran tarafa aittir. Kanunun belirli delillerle ispatını emrettiği hususlar, başka delillerle ispat edilemez. Taraflar arasında yazılı kira sözleşmesi bulunmadığına göre, öncelikle davacının kira ilişkisinin varlığını ve aylık kira bedelinin ne miktar olduğunu kanıtlanması gerekir. HUMK."nun 288.maddesi (HMK. 200.md) uyarınca akdi ilişkinin varlığı ve aylık kira miktarının yazılı delille kanıtlanması gerekir.

./..

-2-



Somut olayda davacı dava dilekçesinde , sözlü kira sözleşmesi uyarınca davalının iki daire için toplam 1.000 TL kira bedeli ile kiracı olduğunu ileri sürmüş, delil olarak banka ödemelerini sunmuştur. Davalı kira ilişkisine karşı çıkmamış, aylık kira bedelinin iki daire için toplam 600,00 TL olduğunu savunmuştur. Kira ilişkisinin varlığını ve aylık kira miktarının ispat yükü davacı taraftadır. Yıllık kira miktarına göre tanıkla kanıtlanma olanağı bulunmamaktadır. Öte yandan dosyada mevcut banka dekontlarının incelenmesinden davalının aylık 600,00 TL ve 1.064 TL olarak ödemeler yaptığı, Mayıs, Haziran ve Temmuz 2012 ayları kira bedellerinin ise açıklamalı şekilde aylık 1.064 TL olarak ödendiği anlaşılmaktadır. Buna göre mahkemece HMK" nun 169. maddesi uyarınca davalı kiracıyı isticvap ettikten sonra tereddütsüz şekilde temerrüde esas aylık ödenmesi gereken kira bedellerinin tespiti ile temerrüt ve tahliye koşullarının incelenerek sonucuna göre karar verilmesi gerekirken yazılı şekilde eksik inceleme ile karar verilmesi doğru değildir.
Öte yandan davacı dava dilekçesinde harca esas değeri 6.800 TL göstererek ödenmeyen kira alacağının tahsilini istemiştir. Mahkemece 7.820 TL kira alacağının tahsiline karar verilmiştir. Hakim, ...nun 26.maddesi gereğince taleple bağlı olup, talep dışına çıkamaz. Bu nedenle mahkemece; davacının talebi doğrultusunda hesap yapılıp, sonucuna göre karar verilmesi gerekirken, taleple bağlılık kuralına aykırı olarak yazılı şekilde talep miktarı aşılması suretiyle hüküm kurulması da doğru görülmemiş, bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan esaslar gözönünde tutulmaksızın yazılı şekilde hüküm tesisi isabetsiz, temyiz itirazları bu nedenlerle yerinde olduğundan kabulü ile hükmün HUMK.nun 428.maddesi gereğince BOZULMASINA ve peşin alınan temyiz harcının istek halinde temyiz edene iadesine, 6100 sayılı HMK"nun geçici madde 3 atfıyla 1086 sayılı HUMK.nun 440.maddesi gereğince kararın tebliğinden itibaren 15 günlük süre içerisinde karar düzeltme yolu açık olmak üzere, 01.06.2017 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.