Davacı, 15.11.2005-05.11.2007 tarihleri arasında mahrum kaldığı kazancı ile kıdem tazminatı farkının kurumdan tahsiline karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme ilamında belirtildiği şekilde, isteğin kabulüne karar vermiştir.
Hükmün davalı vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan ve Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tesbit edildi.
Davacı vekili, Kemalpaşa Çay Fabrikası Müdürlüğü’nde çalışan davacının emekli olmak için 14.11.2005 tarihinde Sosyal Sigortalar Kurumu’na başvurduğunda emekli olabileceğini ve 15.11.2005 tarihinden itibaren geçerli olmak üzere yaşlılık aylığının bağlanabileceğinin bildirildiğini, bunun üzerine davacının 14.11.2005 tarihinde kıdem tazminatını almak üzere işten ayrıldığını, Sosyal Sigortalar Kurumu’na emekli aylığı için başvurduğunu ve Sosyal Sigortalar Kurumu tarafından 17.01.2006 günlü yazıyla başvuru tarihinde 57 yaşını ikmal etmediği ve bu nedenle yaşlılık aylığını hak etmediğinin, 57 yaşı ikmal edeceği 05.11.2007 tarihinde başvurması halinde yaşlılık aylığı bağlanabileceğinin bildirildiğini, Sosyal Sigortalar Kurumu’nun görevini ihmal ettiğini ve bu nedenle davacının iki yıl maaşsız yaşamak zorunda kalacağını belirterek, fazlaya ilişkin hakkı saklı kalmak üzere, 1.500,00.-YTL 15.11.2005-05.11.2007 tarihleri arası mahrum kaldığı kazancı, 100,00.-YTL 15.11.2005-05.11.2007 tarihleri arası kıdem tazminatı farkı olmak üzere toplam 1.600,00.-YTL"nin en yüksek banka mevduat faiziyle birlikte davalı Kurumdan tahsiline karar verilmesini istemiştir. Davacı vekili, 07.01.2008 tarihli ıslah dilekçesiyle mahrum kalınan kazanç miktarını 32.633,40.-YTL arttırarak ıslah etmiştir.
Hükme esas alınan 07.12.2007 tarihli hesap raporunda, davacının işten ayrıldığı 14.11.2005 tarihinde günlük net kazancının 46,44.-YTL olduğu, mahrum kaldığı kazanç süresinin 15.11.2005-30.11.2007 tarihleri arasında 24,5 ay olduğu ve davalı Kurum tarafından tazmini gereken zararın 34.133,40.-YTL olduğu belirtilmiştir.
Mahkemece, 1.500,00.-YTL tazminatın dava tarihi olan 02.05.2006; 32.633,40.-YTL tazminatın ıslah tarihi olan 07.01.2008 tarihinden itibaren yasal faizi ile birlikte davalıdan tahsili ile davacı tarafa verilmesine, davacının kıdem tazminatı farkı isteği sübut bulmadığından reddine karar verilmiş ise de, oluşturulan hüküm usul ve yasaya uygun bulunmamıştır.
Dosyadaki bilgi ve belgelere göre, davacının 14.11.2005 tarihli dilekçesiyle davalı Kuruma yaşlılık aylığı bağlanması için başvurduğu, Sosyal Sigortalar Kurumu Artvin Sigorta İl Müdürlüğü, Hopa Kemalpaşa Çay Fabrikası Müdürlüğü"ne yazdığı 14.11.2005 gün ve 021661 sayılı yazı ile davacıya 15.11.2005 tarihinden geçerli olmak üzere yaşlılık aylığı bağlanacağını bildirdiği, davacının 14.11.2005 tarihinde kıdem tazminatını almak üzere işten ayrıldığı, daha sonra Sosyal Sigortalar Kurumu Artvin Sigorta İl Müdürlüğü 17.01.2006 gün ve 00599 sayılı yazısıyla davacının 506 sayılı Yasa’nın geçici 81. maddesinde öngörülen 57 yaş şartını yerine getirmediğinden bahisle tahsis talebinin kaldırıldığını, 57 yaşını dolduracağı 05.11.2007 tarihinden itibaren başvurusu halinde aylık bağlanacağını bildirdiği, davacının çalışmış olsa idi işyerinden alacağı ücret ve diğer haklarını zarar olarak ileri sürüp tazminini talep ettiği anlaşılmaktadır.
İddia ve savunma ile yukarıda belirtilen olgulara göre taraflar arasındaki uyuşmazlık, davacının Sosyal Sigortalar Kurumu’ndan tazminat talebinde bulunup bulunamayacağı tazminat talep hakkı doğmuş ise, istenebilecek tazminatın kapsam ve miktarının tesbiti noktalarında toplanmaktadır.
Davalı Kurumun yanıltıcı 14.11.2005 gün ve 021661 sayılı yazısı üzerine, davacının çalıştığı işinden ayrılmakla işinden ve yaşlılık aylığı koşullarını taşımaması nedeniyle de yaşlılık aylıklarından mahrum kaldığı ve giderek Kurumun hatalı işlemi nedeniyle oluşan bu durumdan dolayı davacının zarara uğradığı açıktır.
Konuya ilişkin Yargıtay’ın yerleşik uygulaması, zararın son alınan ücretle bağlanacak yaşlılık aylığının hangisi azsa, az olan miktarın esas alınarak saptanması gerektiği yolundadır. Davacıya hatalı olarak bağlanacağı bildirilen yaşlılık aylığının, ayrıldığı işinde son alınan ücretten az olduğu açıktır. Buna göre, davacının zararı, Kurum tarafından hatalı olarak yaşlılık aylığı bağlanacağı bildirilen 15.11.2005 tarihinden yaşlılık aylığını hak ettiği 05.11.2007 tarihine kadar geçen süreye ait yaşlılık aylıkları toplam tutarıdır. Başka bir anlatımla, 15.11.2005-05.11.2007 tarihleri arası yaşlılık aylıkları toplamının talep edilebilecek zarar miktarı olarak kabul edilmesi gerekir. Davacı çalıştığı işinden ayrılarak faal çalışma yaşamını sona erdirip, yaşlılık aylığı talebinde bulunmakla Sosyal Sigortalar Kurumu tarafından bağlanacak yaşlılık aylığıyla yetinmeyi amaçladığından, işyeri koşullarının sağladığı olanaklardan dolayısıyla yaşlılık aylığından fazla olan ücretlerinden vazgeçmiş sayıldığından, çalıştığı işinde aldığı ücretlerini zarar olarak ileri süremez. Tazminat talebi yönünden bu yönler gözetilmeden sonuca varılmış olduğu ortadadır.
Açıklanan bütün bu maddi ve hukuksal olgular karşısında mahkemece, davacının 15.11.2005-05.11.2007 tarihleri arası alması gereken yaşlılık aylıkları miktarları Kurumdan sorulup, Kurum tarafından bildirilen miktara göre karar verilmesi gerekirken, ilamda yazılı olduğu şekilde hüküm oluşturulması usul ve yasaya aykırı olup bozma nedenidir.
O halde, davalı Kurumun bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli ve hüküm bozulmalıdır.
SONUÇ: Hükmün yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, 26.06.2008 gününde oybirliğiyle karar verildi.
