MAHKEMESİ :Sulh Ceza Mahkemesi
SUÇ : Cinsel taciz
HÜKÜM : Beraat

Mahalli mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle dosya incelendi;
Sanık ... müdafiin yüzüne karşı 06.09.2010 günü verilen hükmü kanuni süre geçtikten sonra 28.09.2010 tarihinde temyiz ettiği anlaşıldığından, temyiz isteminin 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gözetilerek CMUK.nın 317. maddesi gereğince reddiyle, incelemenin katılan vekili ve O Yer Cumhuriyet Savcısının temyizleri ile sınırlı olarak yapılmasına karar verildikten sonra gereği düşünüldü:
Delilleri takdir ve gerekçesi gösterilmek suretiyle verilen beraat hükümleri usul ve kanuna uygun olduğundan, O Yer Cumhuriyet Savcısı ve katılan vekilinin yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddiyle hükümlerin ONANMASINA, 18.02.2014 tarihinde oyçokluğuyla karar verildi.

Karşı Oy

Mağdurenin sanığı önceden tanımadığı, iftira atması için bir neden de bulunmadığı, mağdurenin sanığı kollukta teşhis ettiği, kolluk ve mahkeme
ifadelerinde aynı beyanlarda bulunduğu, mahkeme huzurunda da sanıklardan Ramazan’ı araç kullanan şahıs olarak kesin teşhis ettiği, mağdure kolluk ve mahkemedeki beyanlarında, yanında arkadaşı ile yolda giderken, sanığın kullandığı aracın yanlarından birkaç kez geçerek korna çaldıktan sonra şoförün yanındaki şahsın buyurun arabaya binin dediği, tepki gösterince de el ile para işareti yaptığını ifade ettiği, sanıkların davranışının tam farkında olmayan mağdurenin arkadaşı olan tanığın da arkadaşının yanlarından geçen arabaya bağırarak tepki gösterdiğini teyit ettiği gözetildiğinde, mağdurenin beyanlarının samimi olduğu ve gerçeği yansıttığı buna göre de, sanık ...’ın diğer sanığın eylemlerine iştirak ettiği anlaşıldığından mahkûmiyeti yerine beraatine karar veren yerel mahkeme kararının isabetli olmadığı kanaatiyle sayın çoğunluğun görüşüne katılmıyorum.