Davacı,  iş kazası sonucu malüliyetinden doğan maddi ve manevi tazminatın ödetilmesine   karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme ilamında belirtildiği şekilde, isteğin kısmen kabulüne karar vermiştir.
Hükmün davacı ile davalı  vekilleri tarafından temyiz edilmesi üzerine temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan  ve Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tesbit edildi.
1-Dosyadaki yazılara, toplanan delillere, hükmün dayandığı gerektirici sebeplere göre, tarafların  aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan sair temyiz itirazlarının reddine.
2-Dava, zararlandırıcı sigorta olayı sonucu sürekli iş göremezliğe uğrayan sigortalının maddi ve manevi zararlarının  giderilmesi istemine ilişkindir.
Mahkemece  maddi tazminat istemin kabulüne, manevi tazminat isteminin ise kısmen kabulüne  karar verilmiştir.
Dosyadaki kayıt ve belgelerden, davacının davalı belediyede kamyon şoförü  olarak  caddedeki bariyerlerin kaldırılması işinde çalıştığı sırada yayaları çalışma alanından uzaklaştırmak isterken    arkadan gelen Belediye işçisinin kullandığı forkliftin çarpmasıyla  ayağından yaralanarak %18 oranında sürekli iş göremez hale geldiği ve hükme esas alınan kusur raporunda davacı işçinin %25 , işveren Belediyenin %25 ve forklift sürücüsünün %50 oranında kusurlu olduğu anlaşılmaktadır.  
Somut olayda    hesap bilirkişinin10.4.2007 tarihli raporunda, %75 oranındaki işveren kusuruna ve davacının  %18 oranındaki  maluliyetine göre  maddi zararı 59.064,00 YTL  olarak hesaplanmıştır. Mahkemece tüm peşin sermaye değeri, sosyal yardım zammı ve geçici iş göremezlik ödeneği  toplamı olan 56.427,32 YTL’nın indirilmesi gerekirken  bu miktardan  ayrıca %25 indirim yapıldıktan sonra  kalan miktarın bilirkişinin hesapladığı maddi zarardan düşülmek suretiyle sonuca gidilmesi ayrıca tarafların hal ve mevkiine, kusur oranlarına, olayın oluşuna, ve özellikle olay tarihinden itibaren yürütülecek yasal faiz ile birlikte  karşılanmayan maddi zarar miktarından bu paranın ödenmesi halinde işverenin müzayakaya düşmeyeceğinin anlaşılmasına göre olayda, Borçlar Kanunu"nun 43. maddesinin uygulanma olanağı bulunmadığı halde  %10 oranında hakkaniyet indirimi yapılması  isabetsiz olmuştur.
Öte yandan  H.U.M.K. 417 maddesinde yargılama giderlerinin davayı kaybeden tarafa yükleneceği, iki tarafın kısmen haklı çıkması durumunda  yargılama giderlerinin taraflar arasında haklı çıkma nisbetine göre paylaştırılacağı düzenlenmiştir. Mahkemece manevi tazminat isteminin  kısmen kabulüne karar verildiği halde yargılama giderinin tamamının davalıya yüklemeside hatalıdır.
Mahkemece bu maddi ve hukuki olgular gözetilmeksizin yazılı şekilde hüküm kurulmuş olması usul ve yasaya aykırı olup bozma nedenidir.
O halde, tarafların  bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli ve hüküm  bozulmalıdır.
SONUÇ : Hükmün yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, temyiz harcının istek halinde temyiz edenlere iadesine, 26.6.2008 gününde oybirliğiyle karar verildi