Eşe karşı kasten yaralama suçundan sanık ...’ın, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 86/2, 86/3-a, 29/1 ve 62. maddeleri uyarınca 2 ay 15 gün hapis cezası ile cezalandırılmasına, cezasının aynı Kanun’un 58. maddesi uyarınca ikinci kez mükerrirlere özgü infaz rejimine göre çektirilmesine dair Kırıkhan 2. Asliye Ceza Mahkemesinin 08.03.2019 tarihli ve 2018/630 Esas, 2019/138 Karar sayılı kararına karşı Adalet Bakanlığının 21.01.2020 tarihli ve 2019/19506 sayılı yazısıyla kanun yararına bozma isteminde bulunulduğundan bu işe ait dava dosyası Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 21.01.2020 tarihli ve 2020/13212 sayılı tebliğnamesi ile Dairemize gönderilmekle incelendi.
Mezkur ihbarnamede;
5237 sayılı Türk Ceza Kanun"un 58/9. maddesinde "Mükerrirlere özgü infaz rejiminin ve cezanın infazından sonra denetimli serbestlik tedbirinin, itiyadi suçlu, suçu meslek edinen kişi veya örgüt mensubu suçlu hakkında da uygulanmasına hükmedilir.", 5275 sayılı Ceza ve Güvenlik Tedbirlerinin İnfazı Hakkında Kanun"un 107/4. maddesinde "Suç işlemek için örgüt kurmak veya yönetmek ya da örgütün faaliyeti çerçevesinde işlenen suçtan dolayı mahkûmiyet halinde, ağırlaştırılmış müebbet hapis cezasına mahkûm edilmiş olanlar otuzaltı yılını, müebbet hapis cezasına mahkûm edilmiş olanlar otuz yılını, süreli hapis cezasına mahkûm edilmiş olanlar cezalarının dörtte üçünü infaz kurumunda çektikleri takdirde, koşullu salıverilmeden yararlanabilirler." ve 5275 sayılı Kanun"un 108/1-c maddesinde "(1) Tekerrür hâlinde işlenen suçtan dolayı mahkûm olunan; ..c) Süreli hapis cezasının dörtte üçünün, İnfaz kurumunda iyi hâlli olarak çekilmesi durumunda, koşullu salıverilmeden yararlanılabilir. " şeklinde düzenlemelere yer verildiği,
Dosya kapsamına göre, hükümlü ... hakkında silahlı terör örgütüne bilerek ve isteyerek yardım etme suçundan mahkûmiyetine dair Van 3. Ağır Ceza Mahkemesinin 11.10.2012 tarihli ve 2012/361 Esas, 2012/530 sayılı kararının tekerrüre esas alınarak sanık hakkında hükmolunan cezanın ikinci kez mükerrirlere özgü infaz rejimine göre çektirilmesine karar verilmiş ise de; sanığın Van 3. Ağır Ceza Mahkemesinin 11.10.2012 tarihli kararı ile silahlı terör örgütüne bilerek ve isteyerek yardım etme suçundan cezalandırıldığı, silahlı terör örgütü üyelerinin örgüt faaliyetleri çerçevesinde işlediği suçlardan kurulan mahkûmiyet kararlarında 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu"nun 58/9. maddesi gereğince cezanın mükerrirlere özgü infaz rejimine göre çektirilmesine karar verilerek hükmolunan hapis cezasının infazının 5275 sayılı Kanun"un 107/4. maddesi gereğince yapılmasının ve bu durumun da cezanın infazında gözetilmesinin gerekmesi karşısında, yasal zorunluluk gereği örgüt mensubu suçlu olması sebebiyle hakkında 5237 sayılı Kanun"un 58/9. maddesi uygulanan sanığın ikinci kez mükerrir sayılamayacağı gözetilmeden, yazılı şekilde karar verilmesinde isabet görülmediğinden bahisle, 5271 sayılı CMK"nin 309. maddesi gereğince anılan kararın bozulması lüzumunun ihbar olunduğu anlaşıldı.
Gereği görüşülüp düşünüldü:
Sanık hakkında tekerrüre esas alınan Van 3. Ağır Ceza Mahkemesinin 11.10.2012 tarih ve 2012/361 Esas, 2012/530 Karar sayılı ilamında, silahlı terör örgütüne bilerek ve isteyerek yardım etme suçundan mahkumiyet kararı verildiği; sanığın örgüt mensubu olması nedeniyle 5237 sayılı TCK"nin 58/9. maddesi delaletiyle TCK"nin 58/7. maddesi gereğince mükerrirlere özgü infaz rejiminin uygulandığı anlaşılmış ise de; TCK"nin 58/9. maddesi gereğince tekerrür hükümlerinin uygulanması halinde sanığın ikinci kez mükerrir sayılamayacağı gözetilmeden ikinci defa tekerrür hükümlerinin uygulanmasında isabet bulunmamaktadır.
Bu nedenle, Adalet Bakanlığının kanun yararına bozma isteyen yazısına dayanan tebliğnamede ileri sürülen düşünce yerinde görüldüğünden; Kırıkhan 2. Asliye Ceza Mahkemesinin 08.03.2019 tarihli ve 2018/630 Esas, 2019/138 Karar sayılı kararının 5271 sayılı CMK"nin 309/4. maddesinin (d) bendi gereğince kanun yararına BOZULMASINA, hüküm fıkrasının tekerrür hükümlerinin uygulanmasına ilişkin (9) numralı bendindeki “ikinci kez” ibaresinin hükümden çıkarılmasına, infazın bu şekilde yapılmasına, diğer kısımların aynen bırakılmasına, dosyanın mahalline gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE, 09.03.2020 gününde oy birliğiyle karar verildi.