MAHKEMESİ :SULH HUKUK MAHKEMESİ
Taraflar arasındaki tahliye davasının mahkemece yapılan yargılaması sonucunda, davanın reddine yönelik olarak verilen hükmün, süresi içinde davacılar vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine; temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra, dosya içerisindeki kağıtlar okunup gereği düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacılar vekili, murisleri ile davalı arasında 30.05.2002 başlangıç tarihli kira sözleşmesi gereği murisin vefatından sonra kira bedellerinin kendilerine ödenmesi hususunun davalıya bildirildiğini, kira bedellerini ödemeyen davalıya kira bedellerini ödemesi ve yine 10 yıldan uzun süredir kiracılığının devam etmesi sebebiyle taşınmazı tahliye etmesi hususunun ihtar edildiğini, buna rağmen davacının kira bedellerini ödemediğini ve taşınmazı da tahliye etmediğini belirterek davalının temerrüt nedeniyle ve kiracılığının 10 yıldan uzun süredir devam etmesi nedenlerine dayanarak taşınmazdan tahliyesine karar verilmesini talep etmiştir.
Davalı vekili, kira sözleşmesinin davacıların murisine ait diğer büro ile ilgili olduğunu, sözleşmenin imzalanmasından 5-6 yıl sonra halen kullandığı büroya geçtiğini, tarafların murisi ile aralarında şifahi sözleşme bulunduğunu, bu nedenle sürenin dolmadığını belirterek davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece, davacı tarafın dayandığı 30/05/2002 tarihli kira sözleşmesinde kiralanan 2 nolu daire olarak belirtildiği, tahliyesi istenen taşınmazın ise halen davalının kullanımında bulunan 1. kattaki büro olduğu, 30/05/2002 tarihli sözleşmenin, sonradan taşınıldığı kabul edilen 1. kattaki büronun kiralanmasını da kapsadığı kabul olunamayacağı, dava konusu edilen 1. kattaki büro ile ilgili kira sözleşmesinin başlangıcının ve süresinin davacı tarafça ispatlanması gerektiği ancak ispatlanamadığı, davalının ise bu taşınmazla ilgili şifahi kira sözleşmesinin 30/05/2002 tarihli kira sözleşmesinden 5-6 yıl sonra yapıldığını savunduğu, davalının kabulüne göre kira sözleşmesinin başlangıcının 30/05/2002 tarihli kira sözleşmesinden 5 yıl sonrası olduğu kabul edilse dahi bu durumda kira başlangıcı en erken 01/01/2007 tarihi olacağından iş bu davanın açıldığı tarih itibariyle TBK"nun 347. maddesinde belirtilen 10 yıllık süre koşulu gerçekleşmediği gerekçesi ile davanın reddine karar verilmiş, hüküm davacılar vekili tarafından temyiz edilmiştir.
1-Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuni gerektirici sebeplere ve özellikle delillerin takdirinde bir isabetsizlik görülmemesine göre, davacılar vekilinin sair temyiz itirazları yerinde görülmeyerek reddedilmiştir.
2-Davacının diğer temyiz itirazlarına gelince:
6098 Sayılı Türk Borçlar Kanunu"nun 347/1.maddesi hükmüne göre konut ve çatılı işyeri kiralarında kiraya veren sözleşme süresinin bitimine dayanarak sözleşmeyi sona erdiremez. Ancak, on yıllık uzama süresi sonunda kiraya veren, bu süreyi izleyen her uzama yılının bitiminde en az üç ay önce bildirimde bulunmak koşuluyla herhangi bir sebep göstermeksizin sözleşmeye son verebilir.
6101 Sayılı Türk Borçlar Kanununun Yürürlüğü ve Uygulama Şekli Hakkında Kanunun Geçici 2.maddesi uyarınca, bu Kanunun yürürlüğe girmesinden önce TBK’nın 347.maddesinin birinci fıkrasının son cümlesinde öngörülen kira sözleşmelerinden 10 yıllık uzama süresi dolmamış olmakla birlikte geri kalan süre beş yıldan daha kısa olanlar hakkında yürürlüğe girdiği tarihten itibaren beş yıl, on yıllık uzama süresi dolmuş olanlar hakkında da yürürlüğe girdiği tarihten itibaren 2 yıl sonra uygulanacağı öngörülmüştür.
Somut olayda: Davacıların murisi ile davalı arasında imzalanan 03.05.2002 tarihli kira sözleşmesinin geçerli olduğu ve sona ermediği anlaşılmaktadır. Bu durumda kiralanan TBK.nun konut ve çatılı işyeri kirası hükümlerine tabi olup, taraflar arasında imzalanan 03.05.2002 başlangıç tarihli üç yıl süreli kira sözleşmesine değer verilerek kira sözleşmesinin 03.05.2005 tarihinden itibaren kiracı tarafından sürenin bitiminden en az onbeş gün önce bildirimde bulunulmadıkça, TBK.nun 347. maddesi uyarınca aynı koşullarla yıldan yıla yenilenerek ve bu şekildeki uzama süresinin on yıla ulaşması gerektiği kabul edilmelidir. Davanın açıldığı 13.08.2014 tarihi itibariyle 10 yıllık uzama süresi dolmadığı anlaşılmakla, açılan davanın bu gerekçe ile reddi gerekirken yazılı gerekçe ile davanın reddine karar verilmesi doğru değildir.
3-Davacıların temerrüt nedeni ile tahliyeye ilişkin temyiz itirazlarına gelince;
Davacılar dava dilekçesi ile ayrıca temerrüt nedeniyle tahliye isteminde bulundukları halde mahkemece bu hususta karar verilmemiş olması da usul ve yasaya aykırı olup bozmayı gerektirir.
SONUÇ: Yukarıda birinci bentte açıklanan nedenlerle davacıların diğer temyiz itirazlarının REDDİNE, ikinci ve üçüncü bentte açıklanan nedenlerle hükmün HUMK"nun 428. maddesi gereğince davacılar yararına BOZULMASINA, 6100 sayılı HMK"nun Geçici Madde 3 atfıyla 1086 sayılı HUMK"nun 440. maddesi gereğince karar düzeltme yolu kapalı olmak üzere, 05.06.2017 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.