MAHKEMESİ : İSTANBUL 6. ASLİYE HUKUK MAHKEMESİ
TARİHİ : 02/07/2013
NUMARASI : 2012/547-2013/257

Taraflar arasında görülen davada;
Davacı Kayyım; 2718 ada, 104 parselde 108000/113400 pay malikinin gaip olması nedeniyle İstanbul 1. Sulh Hukuk Mahkemesinin 23/05/2001 tarih, 2001/176 Esas, 2001/235 karar sayılı kararı ile 3561 sayılı Yasanın 2. Maddesi gereğince İstanbul Defterdarının kayyım tayin edildiğini, taşınmazın 1 nolu odasının R.. Ç.. ve F.. A..’ın tasarrufunda olduğunun tespit edildiğini, kayyım komisyonunca taktir edilen ecrimisil bedelinin ödenmesi için bildirimde bulunulduğu halde sonuç alınamadığını ileri sürüp fazlaya ilişkin hakları saklı kalmak kaydıyla 14.693,00.-TL ecrimisilin tahakkuk tarihinden itibaren işleyecek kademeli yasal faizi ile müştereken ve müteselsilen davalılardan tahsiline karar verilmesini istemiştir.
Davalı R.. Ç..; Vakfa ait 5400/113400 payı kira akdine dayalı olarak kullandıklarını, haksız kullanım bulunmadığını, 01/05/1977 tarihli kira sözleşmesi ile 1 nolu odayı V.. M..nden kiraladığını, taşınmazın paylı mülkiyete tabi olduğunu sonradan öğrendiğini diğer taraftan ecrimisilin fahiş olduğunu, davalı F.. A.. ise; çekişmeli taşınmazı diğer davalı ile Vakıflar Genel Müdürlüğü arasındaki kira ilişkisine güvenerek kullandığını, alt kiracı olduğunu belirterek davanın reddini savunmuşlardır.
Davanın kısmen kabulüne ilişkin olarak verilen karar Yargıtay 3. Hukuk Dairesince; “...davacı kayyım temsil ettiği gaip kişilerin hak ve menfaatini korumak için dava açmış olup yargı harçlarından bağışık olmadığı, davacıdan dava harçları alındıktan sonra işin esasının incelenebileceği” gereğine değinilerek bozulmuş, mahkemece bozmaya uyularak yapılan yargılama sonucunda davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Karar; davacı ve davalılar tarafından yasal süresi içerisinde temyiz edilmiş olmakla dosya incelendi, Tetkik Hâkimi .. .’ın raporu okundu, açıklamaları dinlendi, gereği görüşülüp düşünüldü.

./..
-KARAR-

Dosya içeriğine, toplanan delillere, hükmün dayandığı yasal ve hukuksal gerekçeye, delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına, özellikle hükmüne uyulan bozma ilamı uyarınca; İstanbul 1.Sulh Hukuk Mahkemesinin 23/05/2001 tarih, 2001/176 Esas, 2001/235 Karar sayılı kesinleşen mahkeme ilamı ile kayyımla temsil edilen 108000/113400 paya karşılık gelen 1 nolu odada (10.56 m²’lik alana), davalıların haklı ve geçerli bir neden olmaksızın kullanmak suretiyle müdahale ettikleri keşfen saptanmak Türk Medeni Kanunun 683. maddesinde düzenlenen mülkiyet hakkına üstünlük tanınmak suretiyle ve İstanbul 4. Asliye Hukuk Mahkemesinin 2005/56 Esas, 2007/1 Karar sayılı kesinleşen mahkeme ilamı gözetilerek davalının kullandığı alan ve dönemi de kapsayacak şekilde uzman bilirkişilerce denetime ve hükme elverişli bilirkişi raporu ile belirlenen ecrimisil hesaplamasında bir isabetsizlik bulunmadığı gözetilmek suretiyle yazılı şekilde karar verilmesi doğru olduğuna göre; davacı ve davalıların temyiz itirazları yerinde değildir. Reddiyle usul ve yasaya uygun olan hükmün ONANMASINA, Harçlar Kanununun değişik 13. maddesinin j. Bendi gereğince davacı İ.. D..dan harç alınmasına yer olmadığına, 18.06.2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.