Esas No: 2017/1113
Karar No: 2017/2842
Karar Tarihi: 03.04.2017
Yargıtay 10. Hukuk Dairesi 2017/1113 Esas 2017/2842 Karar Sayılı İlamı
"İçtihat Metni"
Mahkemesi :İş Mahkemesi
Dava, davacının davalı Şirkette geçen hizmetlerinin tespiti istemine ilişkindir.
Mahkemece, bozma ilamına uyularak, ilamında belirtildiği üzere davanın kabulüne karar verilmiştir.
Hükmün, davalı Kurum avukatı tarafından temyiz edilmesi üzerine, temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan ve Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tespit edildi.
Davanın niteliği gereği, çalışma olgusu her türlü delille ispatlanabilmesine karşın, ücretin ispatında bu denli bir serbestlik söz konusu değildir. Hukuk Genel Kurulu"nun 2005/21-409 E., 2005/413 K. sayılı kararında da belirtildiği üzere, Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanunu"nun 288. maddesindeki (Hukuk Muhakemeleri Kanunu"nun 200. maddesi) yazılı sınırları aşan ücret alma iddialarının yazılı delille kanıtlanması zorunluluğu bulunmaktadır.
Ücret miktarı, Yasada düzenlenen sınırları aşıyorsa, tespiti gereken gerçek ücretin; hukuksal geçerliliğe haiz olarak düzenlenmiş bulunmaları kaydıyla, işçinin imzasının bulunduğu aylık ücreti gösteren para makbuzları, banka kayıtları, ticari defter kayıtları, ücret bordroları gibi belgelerle ispatı mümkündür.
Yazılı delille ispat, sınırın altında kalan miktar için tanık dinletilebilir. Tespiti istenen miktar sınırı aşıyor olsa bile, varlığı iddia edilen çalışmanın öncesine ve sonrasına ait yazılı delil başlangıcı sayılabilecek belgeler bulunuyorsa tanık dinletilmesi mümkündür (HMK m. 202).
Somut olayda; davacı, mobilya ustası olarak 30.01.2005 ile 11.09.2009 tarihleri arasında geçen ve Kuruma bildirilmeyen sigortalı çalışmalarının tespiti ile ücretinin tespitini istemiştir. Mahkemece, davacının, 30.01.2005 ile 11.09.2009 arasında davalı işyerinde çalıştığının tespitine karar verilmesinde bir isabetsizlik yoksa da çalışılan döneme ilişkin olarak yazılı belge olmamasına rağmen asgari ücretten fazla günlük ücrete hükmedilmesi isabetsizdir.
Ne var ki; bu hususun düzeltilmesi yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden hüküm bozulmamalı, 6217 sayılı Kanun’un 30’uncu maddesi ile 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu’na eklenen geçici 3’üncü madde atfıyla uygulanmakta olan 1086 sayılı Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanununun 438’inci maddesi gereğince düzeltilerek onanmalıdır.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle; hükmün "Davacının davalı işverenlik nezdinde" sözcüklerinden sonra gelen ve "Alınması gereken 29,20 TL harçtan.." sözcüklerinden öncesine kadarki ifadeler çıkartılarak, yerine, "31.01.2005-11.09.2009 tarihleri arasında prime esas kazanç tutarının alt sınırıyla 506 sayılı Yasaya tabi olarak çalıştığının tespitine" ibaresinin yazılmasına ve hükmün bu şekliyle DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 03.04.2017 gününde oybirliğiyle karar verildi.