Davacı,  yersiz ödenen aylıklarının yasal faiziyle tahsiline, takibin devamına karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme ilamında belirtildiği şekilde, isteğin  reddine  karar vermiştir.
Hükmün davalı vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan  ve Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tesbit edildi.
Davacı kurum,davalıya ölen eşinden dolayı ölüm aylığı bağlandığını ancak evlenmesine rağmen ölüm aylığı almaya devam ettiğinden ,.yersiz ödenen aylıkların ,yasal faizi ile tahsiline yönelik takip başlatıldığını,davalının bu takibe  itiraz ettiğini bildirerek takibe karşı yapılan itirazın  iptalini istemiştir. 
Mahkemece, davalının evlenmesini 8 yıl sonra tesbit etmesinin kurumun görevini zamanında yapmadığını ortaya koyduğu ,yaşam koşulları dikkate alındığında cüzi miktardaki aylıkların  davacı tarafından tüketildiği ve aradan geçen uzun süreden sonra tüketilen aylıkların davalıdan istenilmesinin iyi niyet kurallar ile bağdaşmayacağı  gerekçesi ile davanın reddine karar verilmiştir.
Dosyadaki kayıt ve belgelerden davacıya ölen sigortalı eşinden 15.03.1994 tarihinde ölüm aylığı bağlandığı,09,08.1994 yılında evlenmesine karşın davalının evlendiğini bildirmemesi nedeniyle Kurumca aylıkların ödenmeye devam edildiği,   21.08.1994-19.03.2002 dönemi arasında davalıya ödenen toplam 3.355.07 YTL aylık ve 5.600.84 YTL birikmiş faiz olmak üzere toplam 8.955.90 YTL alacağın tahsili için davacı Kurum tarafından ilamsız takip yoluna başvurulduğu davalının borçlu olmadığından bahisle takibe itiraz ettiği  anlaşılmaktadır.
Davanın yasal dayanağını oluşturan 506 sayılı Yasanın 68. maddesinin V)fıkrasında “”Sigortalının dul eşi evlenirse aylığı kesilir “ hükmün öngörülmüştür.Ölüm aylığının yersiz ödendiği konusunda taraflar arasında  uyuşmazlık söz  konusu değildir. Uyuşmazlık, yersiz ödenen ölüm aylıklarının faizi ile birlikte geriye istenip istenemeyeceği noktasında toplanmaktadır.
BK.nun 63. maddesinde, haksız olarak bir şeyi iktisap eden kimsenin onun istirdadı zamanında elinden çıkmış olduğu miktar nisbetinde red ve iade ile mükellef  olmadığı, ancak o şeyi elinde bulunduran kişinin kötü niyetle elden çıkarması ya da elden çıkarırken sonradan iade edeceğini biliyor ise geri vermek zorunda olduğu bildirilmiştir.  Kendisine   ödeme yapılan kimse bu ödemeden dolayı bir yarar sağlamışsa, bunu elinden çıkmış bir sarfiyat olarak düşünmemek gerekir. Buradaki elden çıkmış olma sözleri yararlanma dışındaki durumları ifade eder. Davalı almış olduğu paranın yararlanma dışında elinden çıkmış olduğunu isbat edememiştir. Hal böyle olunca, dava konusu edilen yersiz ödenen aylık miktarını iade ile mükelleftir.
Kaldı ki, Borçlar  Kanunu,  iade  borcunun kapsamını, zenginleşmenin iyi veya kötü niyetli olmasına göre farklı çözüm getirmiştir.  Haksız  zenginleşen,  zenginleşmeyi  kötü  niyetle  elden çıkarmış ise iade zamanında mevcut olan zenginleşmeyi değil elden çıkardığı zenginleşmenin tamamını iade ile yükümlendirilmiştir. Zenginleşmenin  iyiniyetli  sayılıp  sayılmayacağı MK.nun  3.  maddesi  hükmüne  göre  belirlenecektir Haksız zenginleşen elde ettiği yararın geçerli  bir  sebebe  dayanmadığını  iade  ile  yükümlü  olduğunu  biliyor  veya bilebilecek durumda  ise  iyiniyetli  sayılmayacaktır.  Bu  bağlamda,  kural  olarak  zenginleşenin  kötü niyetli  olduğunu  iddia  eden  iade  alacaklısı  bu iddiasını kanıtlamakla yükümlüdür. Ancak, olayın özellikleri zenginleşmenin iyiniyetle olmadığını  açıkça  gösteriyor  ise  bu  iddia  ispat  edilmiş  sayılmalıdır.  HGK  16.06.1987  gün ve  1987/68-618 sayılı kararı da aynı yöndedir. Somut olayda ise dava konusu aylıkların yersiz ödendiği uyuşmazlık konusu  olmadığından, davacı, Kanun hükümlerini bilmediğini ileri sürerek iyiniyet iddiasında bulunamaz
Bu nedenlerle davalının yersiz aldığı aylıkları yasal  faizi ile ödemek zorunda olduğu açıktır
Yapılacak iş;  Davalının takibe yönelik itirazı. borcun aslını ve  faizlerini de kapsadığı görülmekle davacı tarafından .takip konusu yapılan  alacağın aslı ve faiz miktarı, gerektiğinde konusunda uzman bilirkişiden alınacak rapor ile belirlenerek sonuca gitmektir.
Mahkemece bu maddi ve hukuki olgular dikkate alınmadan  yazılı şekilde  karar vermesi usul ve yasaya aykırı olup bozma nedenidir.
O halde, davalı Kurumun bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli ve hüküm bozulmalıdır.
SONUÇ: Hükmün yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, 03.11.2008 gününde oybirliğiyle karar verildi.